Δεν έχoυν προηγούμενο αυτά που ζούμε και θα ζήσουμε στα επεισόδια της Πελοποννήσου. Μιλάμε τύφλα να έχει η… Δυναστεία.
Η πλευρά Τατούλη δίνει κυριολεκτικά τα… ρέστα της και «πόνο», τόσο «πόνο» που τον αντιλαμβάνεσαι στις συνεδριάσεις του ΠΕΣΥ, με τέτοιο τρόπο που παρ’ ολίγον τις προάλλες από την συγκίνηση, να χαλάσω δύο πακέτα χαρτομάντηλα.
Με την ψυχραιμία να έχει πάει περίπατο, τον εκνευρισμό καταφανέστατο, τη διάθεση για απόδειξη στο ζενίθ – παρ’ ολίγον να μπει σφραγίδα Τατούλη και στο… διάστημα – και με όλα και με όλους όσοι κάνουν κριτική να τους… φταίνε.
Έτσι το απλό ήταν να… βρουν εχθρούς κι αφού δεν βρήκαν τους φαντάστηκαν, φτιάχνοντας καλά το σενάριο του μυθιστορήματος που… διαβάζουμε ήδη, μόνο που η πολιτική φαντασία (που έχει ένα όριο) ταυτίστηκε με την πολιτική φαντασιοπληξία (που δεν έχει κανένα όριο).
Εκεί κάπου μέσα χρήσιμοι ήταν οι πρόθυμοι «αυλοκόλακες» και οι επικοινωνιακές παραφυάδες που έχουν φθάσει στο σημείο να υπηρετούν υποτακτικά τους «κύκλους» της Περιφέρειας, προκειμένου εν τέλει να διαμορφώσουν μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα στο αυτοδιοικητικό πεδίο.
Η τακτική της «πολιτικής μπαχαλοποίησης» που βολεύει για να θολώσει τα νερά στο δρόμο προς τις εκλογές, δεν είναι ικανή να διαρκέσει για πολύ. Κι όλο αυτό είναι τουλάχιστον προκλητικό για… γέλια να συμβαίνει, την ώρα που ακόμη «αντίπαλος» του Τατούλη δεν υπάρχει!
Η ουσία είναι μία ο κ. Τατούλης σε αυτή την περίοδο έχει μόνον έναν αντίπαλο και αυτό είναι το έργο του. Με το έργο του αναμετράται και λογοδοτεί στις επικείμενες εκλογές στους πολίτες της Πελοποννήσου και για αυτό τον έχουν πάρει… χαμπάρι.
Από την άλλη, η όποια συγκρουσιακή τακτική και το όποιο πολιτικό… δηλητήριο το μόνο που καταφέρνει είναι να «μπασταρδεύει» το πολιτικό διακύβευμα μιας αναμέτρησης κρίσιμης για την περιοχής μας.
Κι αυτό οι πολίτες δύσκολα θα το δεχτούν και δύσκολα θα περάσει…
