Το «watergate» που βγαίνει – ως φαίνεται – στην Π.Ε. Μεσσηνίας δεν μπορεί να… πνιγεί ή να συρθεί, ως απλά μια υπόθεση. Όπως όλα υποφαίνονται πρόκειται για κάτι παραπάνω από μια υπόθεση, της οποίας οι προεκτάσεις είναι αδιανόητες.
Με τα ερωτηματικά να απασχολούν πολύ έντονα και να αντηχούν και στο παρελθόν το θέμα είναι ένα, ποιός, ποιοί με ποιανού εντολή και για ποιο λόγο, παρακολουθούσαν το γραφείο της αντιπεριφερειάρχη και ενδεχόμενα και άλλους χώρους!
Την ίδια ώρα που συνέβαινε αυτό, ο «σαστισμένος» Τατούλης δείχνει να διαλέγει το δρόμο του να υπάρξουν κι άλλες – εκτός της ουσίας – εντυπώσεις που θα μπουν μέσα στο… χυλό των θεμάτων/μετώπων και θα μειωθεί κάπως κι η αίσθηση του τι έχει συμβεί.
Ο Τατούλης «καιγόταν» εδώ και μέρες να βρει αφορμή για να τα «σπάσει» με τον Περικλή Μαντά μετά και τη δήλωσή του πρώην αντιπεριφερειάρχη που ακολούθησε το αναπτυξιακό συνέδριο που «ερέθισε» τον περιφερειάρχη όσο τίποτε άλλο και αφού δεν του… έκατσε στην προηγούμενη συνέντευξη στη Μεσσηνία, επιδίωξε να το πράξει αυτό στην συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής αναγάγοντας το ως μείζον θέμα. Με απλά λόγια ο “αιφνιδιασμένος” κ. Τατούλης επέλεξε το δρόμο της πολιτικής τακτικής.
Εμένα εδώ η υπόθεση μου θύμισε έναν στίχο από το… ποίημα που έγραψε ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο «και το μυαλό μου είναι θολό πω πω πω πω…»
Υγ1. Η εξέλιξη του θέματος φέρνει προ των ευθυνών τους και αντιμέτωπους με την πραγματικότητα και τους υπόλοιπους αντιπεριφερειάρχες. Δηλαδή, το… πρόβλημά τους ήταν ο Μαντάς και η μη έγκαιρη ενημέρωση… χθες; Και τώρα όλα ωραία και καλά;
Υγ2. Ο κ. Τατούλης – φαντάζομαι – πως και ο ίδιος θα αναζητά ήδη απαντήσεις για το σκάνδαλο με τους «κοριούς» εφόσον αποδειχθεί η όλη του έκταση, αλλά και τους εμπλεκόμενους και το σε ποιον/α… έδιναν αναφορά, ε;
Υγ3. Φανταστείτε τι “ψάξιμο” υπολογιστών θα παίξει αυτές τις ημέρες!
του Θέμη Ι. Κανελλόπουλου
