Το παιχνίδι που παίζεται στη Μεσόγειο είναι μεγάλο και περίπλοκο. Έχει να κάνει με γεωπολιτικά και με τεράστια οικονομικά συμφέροντα που, όπως φαίνεται καθαρά, συγκρούονται αλλά και διαπλέκονται μεταξύ τους.
Συμφέροντα που θέλουν τον έλεγχο της περιοχής, για να ελέγξουν τους εμπορικούς δρόμους, αλλά και τους ενεργειακούς πόρους της Μεσογείου.
Σύμφωνα με όλες τις αναλύσεις, όσα συμβαίνουν στην περιοχή έχουν να κάνουν με τα λεφτά, που είναι πάρα πολλά και τη μοιρασιά που είναι δύσκολη. Είναι δύσκολη για τρεις λόγους:
Πρώτον: Όσοι εμπλέκονται, θέλουν με κάθε τρόπο να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερα. Αναφέρομαι στους οικονομικούς πολυεθνικούς κολοσσούς, που προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τις εθνικές και εσωτερικές διαμάχες κρατών. Βλέπε, Ελλάδα-Τουρκία-Λιβύη. Ο καθένας θέλει όσο το δυνατόν πιο πολλά και για περισσότερα χρόνια. Ούτε ψίχουλο δεν θέλει να αφήσει ο ένας για τον άλλο, πολύ περισσότερο για τους λαούς.
Δεύτερον: Στο παιχνίδι, δυστυχώς για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή, πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει ένας μεγαλομανής και εμμονικός ηγέτης. Ο Ταγίπ Ερντογάν. Μεθυσμένος από την πολυετή παραμονή του στην εξουσία, φαίνεται να πιστεύει ότι η ιστορία του έχει αναθέσει το ρόλο του ηγέτη, που θα επανασυστήσει την οθωμανική αυτοκρατορία. Για να πετύχει το στόχο του, επιστρατεύει όλα τα όπλα και τις μεθόδους, που χρησιμοποιεί ένας κοινός τρομοκράτης. Δεν το νοιάζουν οι συνέπειες και το γενικό κακό, που θα προκαλέσει με τις ενέργειές του. Για εκείνον σημασία έχει η επίτευξη του στόχου του.
Τρίτον: Το μείγμα γίνεται εκρηκτικότερο από την απουσία μεγάλων παγκοσμίων ηγετών. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι διεθνείς ηγέτες, με πρώτο και καλύτερο τον πρόεδρο Τράμπ, είναι κατώτεροι των περιστάσεων ή «πιασμένοι» από τα μεγάλα συμφέροντα. Η στάση που έχουν μέχρι σήμερα δείχνει ότι δεν είναι σε θέση να φτιάξουν το πλαίσιο, στο οποίο πρέπει να κινηθεί με ασφάλεια ο κόσμος μας.
Οι τρεις παραπάνω λόγοι δείχνουν πόσο δύσκολοι είναι οι χειρισμοί της ελληνικής πλευράς, πόσο καλή προετοιμασία απαιτείται για κάθε μας κίνηση. Γι’ αυτό χρειάζεται εθνικό μέτωπο, αλλά και λιγότερη γκρίνια αυτές τις κρίσιμες ώρες.
