Μια προσωπικότητα η οποία θα παραμείνει χαραγμένη στην ιστορία της Καλαμάτας. Ένας άνθρωπος που άφησε το στίγμα του με την επιχειρηματική του δράση αλλά και την πολυετή ενασχόλησή του με τον Αθλητισμό. Το όνομα του συνυφασμένο με την «χρυσή σελίδα» της ΠΑΕ Καλαμάτα και του Μεσσηνιακού. Ο λόγος για τον Σταύρο Παπαδόπουλο, που σε ηλικία 89 ετών άφησε την τελευταία του πνοή στο Χόνγκ Κονγκ, όπου διέμενε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Πολυσχιδής προσωπικότητα και ισχυρός χαρακτήρας με περίσσια αγάπη για τον τόπο καταγωγής του και τους ανθρώπους του. Ήθελε να προσφέρει στη λατρεμένη του Μεσσηνία και στη νεολαία. Παιδί της ξενιτιάς που αγαπούσε με πάθος την πατρίδα. Κέντριζε το ενδιαφέρον κάθε συνομιλητή του από την πρώτη στιγμή για την απλότητά του, την ευθύτητα των λόγων αλλά και την ευγένειά του. Ο Σταύρος Παπαδόπουλος από σήμερα περνά στην ιστορία…

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΚ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΑΥΡΟΥ Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 27 Φεβρουαρίου 2023 ο αγαπημένος μας σύζυγος, πατέρας, αδερφός, παππούς Σταύρος Π. Παπαδόπουλος έφυγε ήσυχα περιτριγυρισμένος από τα αγαπημένα του πρόσωπα, στο Χονγκ Κονγκ. Τελευταία του επιθυμία ήταν να ταφεί στην αγαπημένη ιδιαίτερη πατρίδα του που τόσο αγάπησε.

Η οικογένεια κινεί τις απαραίτητες διαδικασίες που προβλέπονται, προκειμένου να βρεθεί για τελευταία φορά, κοντά σε όσους τον αγάπησαν και αγάπησε. 

Θα ακολουθήσει επόμενη ανακοίνωση της οικογένειας για την ακριβή ημερομηνία τέλεσης της εξοδίου ακολουθίας στην Καλαμάτα.

Εκ της οικογένειας

Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΕΝΑΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Η Καλαμάτα αποχαιρετά έναν άνθρωπο που η προσφορά του στον τόπο μένει ανεξίτηλη. Και φυσικά και η ποδοσφαιρική Καλαμάτα. Σε αυτό το πλαίσιο ξεχωριστές ήταν οι αναφορές του Άγγελου Σκαφιδά για την προσωπικότητα του Σταύρου Παπαδόπουλου.

Η ΣΚΛΗΡΗ ΞΕΝΙΤΙΑ

Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1934. Έφυγε από την Ελλάδα το 1952 με πρώτο του σταθμό την Βραζιλία. Εκεί παντρεύτηκε και απέκτησε παιδιά. Εργάστηκε σκληρά και κατάφερε να προκόψει. Υπήρξε επιτυχημένος επιχειρηματίας. Αν και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο εξωτερικό, στη Βραζιλία και στο Χονγκ Κόνγκ, ποτέ δεν ξέχασε την Ελλάδα και από το 2000 την επισκεπτόταν τακτικά έως και δυο φορές το χρόνο. Πίστευε ότι το «μέλλον ήταν στο παρελθόν» του και πάντοτε είχε στην καρδιά του ήταν η Καλαμάτα. Όταν κάποτε τον ρώτησαν «τι δεν έχει η Ελλάδα» είχε απαντήσει «οργάνωση και συνέπεια», ενώ στο ερώτημα «τι έχει;» είχε απαντήσει με στόμφο «Την ιστορία της και τις φυσικές της ομορφιές. Τον ουρανό και τη θάλασσα.» Η ξενιτιά για τον ίδιο ήταν σκληρή και αναπολούσε «Το οικογενειακό τραπέζι με τους γονείς και τα εννέα αδέλφια στα πέτρινα χρόνια.» Από φτωχός έγινε πάμπλουτος αλλά για τον Σταύρο Παπαδόπουλο όλα τα χρόνια ήταν καλά «και της φτώχειας και της ευημερίας».

 ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ

Του άρεσε να κερδίζει, τον ενοχλούσε η βλακεία, μισούσε τη ρουφιανιά και ονειρευόταν μια Ελλάδα χωρίς προβλήματα. Του άρεσε να προσφέρει και να βοηθά. Δεν μετάνιωνε ποτέ για ό,τι έκανε και τα όποια λάθη του ήθελε «να τα πληρώνει»! Παρότι ο ίδιος παρέμεινε ανεπηρέαστος από το χρήμα και τη φήμη, με λύπη του διαπίστωνε την αλλαγή που είχε η στάση των άλλων απέναντί του, την χαρακτήριζε «τεράστια». Είχε αδυναμία στη νεολαία και μέσω του αθλητισμού βοηθούσε τα νέα παιδιά ώστε «να μη συχνάζουν στις καφετέριες». Προσπαθούσε με τον τρόπο αυτό, όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Τα Νέα», να προστατεύει τα παιδιά από τη μάστιγα των ναρκωτικών κι αν ήταν στο χέρι του θα θέσπιζε «τη θανατική ποινή για τους εμπόρους ναρκωτικών». Είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά μερικούς από τους μεγαλύτερους «άσους» της χώρας της σάμπας και να κάνει παρέα μαζί τους. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Γκαρίντσα και τον Βαβά, ενώ ενστερνιζόταν απόλυτα την άποψη του Τέλε Σαντάνα. Όμως, ο πιο συναρπαστικός άνθρωπος που είχε γνωρίσει ήταν, όπως είχε δηλώσει, ο πατέρας του!

ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΛΙΘΟΙ

Δαιμόνιος επιχειρηματίας που δεν σταματούσε ποτέ να εξελίσσεται. Δουλεύοντας σκληρά κατάφερε να κερδίσει όχι απλώς τα προς το ζην αλλά και το κάτι παραπάνω. Η δράση του σε Ελλάδα και εξωτερικό ήταν γνωστό και στα διεθνή μέσα. Ο άνθρωπος με τα διαμάντια τον αποκαλούσαν καθώς έφθασε να διατηρεί στη Βραζιλία δικά του ορυχεία εξόρυξης πολύτιμων λίθων, αν και για τον ίδιο το «σημαντικότερο πετράδι» ήταν «τα νιάτα», ενώ είχε χαρακτηρίσει ως «πιο πολύτιμος λίθος» την «υγεία». Έδρα των επιχειρήσεών του το Χονγκ Κονγκ. Μαγαζιά που είχε με κοσμήματα, ονόματι «Fine Gems», τόσο στην Καλαμάτα αλλά και στην Αθήνα και άλλες πόλεις της χώρας όσο και στο εξωτερικό σύστησαν στον κόσμο τους πολυτίμους λίθους. Τα Fine Gems Stavros Papadopoulos δέχθηκαν το ισχυρό πλήγμα της κρίσης και το 2013, το κατάστημα της Καλαμάτας έβαλε λουκέτο. Είχε κάνει επιχειρηματικά βήματα και στον χώρο της ενημέρωσης και των ΜΜΕ. Διατηρούσε για περίπου για μια διετία, από το 1996 έως το 1998, μετοχικό πακέτο στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό «ΝΕΤ». Την ίδια περίοδο «μεταπήδησε» στον έντυπο Τύπο αναλαμβάνοντας την εφημερίδα «Σημαία». Υπήρξε ένας εκ των τελευταίων ιδιοκτητών της ιστορικής εφημερίδας από το 1998 έως 2003. Λίγα χρόνια αργότερα η «Σημαία» σταμάτησε την κυκλοφορία της.

Η ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ «PAPADOPOULION»

Ο Σταύρος Παπαδόπουλος έφυγε σχεδόν παιδί για τα ξένα. Δούλεψε και πρόκοψε και σαν έφτασε η ώρα του δικού του εσπερινού, επέστρεψε οίκαδε να αποδώσει στη γενέτειρα μέρος των αποκτημάτων του επενδύοντας στην αγάπη, τη στοργή και την αλληλεγγύη. Αυτό ήταν γ’ αυτόν το «Παπαδοπούλειο». Το 2016 ο Σταύρος Παπαδόπουλος υλοποίησε ένα άλλο στόχο. Διανύοντας την όγδοη δεκαετία της ζωής του ο Έλληνας ομογενής έφτιαξε στην Καλαμάτα ένα σύγχρονο κέντρο διαμονής, φροντίδας και διακοπών για ηλικιωμένους. Το Papadopoulion ήταν μια ιδιωτική πρωτοβουλία του Σταύρου Παπαδόπουλου, σε  μια ειδυλλιακή τοποθεσία 25.000τμ, με απέραντη θέα στον Μεσσηνιακό Κόλπο και στο βουνό του Ταϋγέτου. Η υπερσύγχρονη Μονάδα Φιλοξενίας Ηλικιωμένων, το Papadopoulion, χτίστηκε και λειτουργεί από το 2016 παρέχοντας στους ενοίκους της που χρειάζονται αποκατάσταση ή πάσχουν από άνοια και χρόνιες παθήσεις ξενοδοχειακές ανέσεις, φροντίδα και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, άριστες συνθήκες διαβίωσης σε ένα ασφαλές και ήσυχο περιβάλλον. Ένα μέρος που ο ίδιος δημιούργησε με πολλή αγάπη και φροντίδα.

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Αγαπούσε πάρα πολύ το ποδόσφαιρο. Όχι μόνο εκείνο της Βραζιλίας -που δεν έπαψε ποτέ να παρακολουθεί- αλλά και το Ελληνικό. Είχε πει κάποτε ότι «όταν θα γίνει αξιόπιστο θα γίνει μεγάλη δύναμη στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο». Οι δεσμοί του με την Καλαμάτα τον οδήγησαν στην απόφαση να αναλάβει τα ηνία της «Μαύρης Θύελλας». Υπήρξε άλλωστε εμβληματικός πρόεδρος της ΠΑΕ Καλαμάτας, του Μεσσηνιακού και πρώην ιδιοκτήτης του Απόλλωνα Καλαμαριάς.

Ο Σταύρος Παπαδόπουλος αγόρασε το 1992 την Καλαμάτα όταν ο σύλλογος ήταν στο Γ΄ Εθνική Κατηγορία, με πολύ καλές προοπτικές ανεύρεσης ταλέντων από την ποδοσφαιρική αγορά της Βραζιλίας. Έχοντας αναπτύξει επαγγελματικές δραστηριότητες στη χώρα του καφέ, ένας εκ των συνεργατών του ήταν ο θρυλικός για το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο Ζαϊρζίνιο, πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, το οποίο κατέκτησε πλάι στον Πελέ, ο Σταύρος Παπαδόπουλος έφερε στη Μεσσηνία ολική αλλαγή στο ποδόσφαιρο. Μέχρι το 1995 είχε κατορθώσει να αλλάξει τον σύλλογο και να τον οδηγήσει μέχρι την πρώτη εθνική κατηγορία όπου και παρέμεινε για αρκετά χρόνια. Στην Καλαμάτα βρέθηκαν πολλοί Αφρικανοί παίκτες  όπως οι Πίτερ Οφορίκουε, Ντέρεκ Μπόατενγκ και Ατ Doudou. Επί προεδρίας του η «Μαύρη Θύελλα» έζησε μεγάλες στιγμές στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα και τη «σημάδεψε» ποδοσφαιρικά, άλλωστε όσοι τον γνώριζαν ήξεραν καλά πως ήταν άνθρωπος με επιμονή να κερδίζει πάντα, με ό,τι κι αν καταπιανόταν. Το Φεβρουάριο του 2000 παραχώρησε το μετοχικό του πακέτο σε επενδυτές που ποτέ ο ίδιος δεν κατονόμασε.

Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο δεν του «επέτρεψε» να μείνει για πολύ καιρό μακριά. Έναν χρόνο αργότερα, το 2001, πήρε στα χέρια του την Καλαμαριά. Σε διάστημα δυο ετών η ομάδα είχε κερδίσει την άνοδο στην κορυφαία κατηγορία στην Ελλάδα, με μία ακόμη φορά πολλές ενδιαφέρουσες μεταγραφές, κυρίως νεαρούς παίκτες από τη Βραζιλία. Αποχώρησε το 2004. Είχε δηλώσει ότι έχει «δύο ποδοσφαιρικά παιδιά: τη «Μαύρη Θύελλα» και τον Μεσσηνιακό». Τα ηνία του ιστορικού Μεσσηνιακού πέρασαν στον Σταύρο Παπαδόπουλο το 2012 όπου κατόρθωσε να αφήσει το στίγμα του…

Ως τα τέλη της δεκαετίας του ’90 η ποδοσφαιρική ομάδα του Μεσσηνιακού δεν είχε επιτύχει σπουδαία πράγματα, παρά μόνο, και ως πρωταθλήτρια Μεσσηνίας, αγώνες «φάσης» όπως λεγόντουσαν τότε για άνοδο στην Β΄ Εθνική. Αγωνιζόταν στο τοπικό πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Μεσσηνίας ή στην Εθνική Ερασιτεχνική Κατηγορία και μόνο μία φορά αγωνίστηκε στη Γ΄ Εθνική. Το σωματείο άλλαξε άρδην προφίλ και στόχους όταν ανέλαβε την προεδρία του ο Έλληνας ομογενής. Ο Σταύρος Παπαδόπουλος είχε από την πρώτη στιγμή υψηλούς στόχους για την ομάδα ρίχνοντας μεγάλο βάρος στην ανάπτυξη ποδοσφαιρικών φυτωρίων και την ανάδειξη αξιόλογων νέων ποδοσφαιριστών. Επίσης, ο Παπαδόπουλος μεταμόρφωσε το γήπεδο του συλλόγου σε ένα σύγχρονο στάδιο. Από το 2001 ο σύλλογος ανέβηκε σταδιακά από την τοπική κατηγορία κι έφτασε στη Β΄ Εθνική το 2006, την επόμενη περίοδο αγωνίστηκε στην Γ΄ Εθνική. Τη σεζόν 2008-09 αγωνίστηκε ξανά στη Δ΄ Εθνική, όπου παρέμεινε για τρία χρόνια και υποβιβάστηκε στην Α΄ τοπική. Εκεί έμεινε για δυο χρόνια, και στο δεύτερο με την επιστροφή του Σταύρου Παπαδόπουλου ως μέγα χορηγού ανέβηκε στην Γ΄ Εθνική.

Η ΕΠΙΣΤΟΦΗ ΤΟΥ ΣΤΗ «ΜΑΥΡΗ ΘΥΕΛΛΑ»

Το καλοκαίρι του 2016 και ενώ η ομάδα διένυε μια δύσκολη στιγμή της καθώς είχε υποβιβαστεί στο τοπικό μετά από 35 χρόνια, ο Σταύρος Παπαδόπουλος επέστρεψε για να την οδηγήσει στην άνοδο στην Γ’ εθνική. Συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2016 ανακοίνωσε την επιστροφή στη «Μαύρη Θύελλα» λέγοντας τότε πως «Είμαι και πάλι κοντά σας μετά από 15 χρόνια και αφού η ομάδα μας έφτασε στο τοπικό πρωτάθλημα. Μαζί με τους συνεργάτες μου αναλαμβάνω και πάλι, με την ελπίδα ότι όλοι θα έρθετε δίπλα μου για τον κοινό στόχο να ξανακάνουμε τη Μαύρη Θύελλα δυνατή, να την υπολογίζουν και να τη σέβονται όλοι», έχοντας δίπλα του τον συνεργάτη του Δημήτρη Τσάκωνα, τον Λυκούργο Γαϊτανάρο και τον πρόεδρο του Μεσσηνιακού, Τάκη Στασινόπουλο, ενώ μπροστά του ήταν ένα κάδρο με τον ίδιο και τον Βραζιλιάνο θρύλο των γηπέδων Ζαϊρζίνιο. Παρέμεινε στο τιμόνι μέχρι το Δεκέμβριο του 2017 όταν και αποχώρησε επικαλούμενος λόγους υγείας κλείνοντας, όπως είχε δηλώσει, τον κύκλο του στην «Μαύρη Θύελλα».

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ

Η δοκιμασία της υγείας και τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζε τον απομάκρυναν από τα φώτα της δημοσιότητας και κάθε ενασχόληση με τον αθλητισμό σε επίπεδο παραγοντισμού. Για λίγο χρονικό διάστημα είχε παραμείνει στο «Παπαδοπούλειο», τη μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων που δημιούργησε στην πόλη της Καλαμάτας. Όμως η σοβαρότητα της κατάστασης της υγείας του τον ανάγκασε να αναχωρήσει λίγο καιρό αργότερα για την Βραζιλία και εν συνεχεία μετέβη στο Χονγκ Κόνγκ όπου έζησε στο πλευρό των αγαπημένων του, της οικογένειάς του, μέχρι το τέλος της ζωής του.

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙEΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ