Η στρατιωτική και διπλωματική συντάκτρια Γεωργία Γαραντζιώτη βρίσκεται στο Ισραήλ εδώ και αρκετές μέρες ως απεσταλμένη του τηλεοπτικού σταθμού OPEN για να καλύψει τον πόλεμο.
Καθημερινά με εγκυρότητα, αντικειμενικότητα και ψυχραιμία μεταδίδει τις εξελίξεις από την φλεγόμενη περιοχή για τα δελτία ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού OPEN.
Από το Τελ Αβίβ που είναι η βάση της, μίλησε στη «δημοκρατική» και μεταφέρει εικόνες φρίκης όχι πολύ μακριά από τη δική μας «γειτονιά». Στη συνέντευξή της στη «δ» περιγράφει την εμπειρία της, τις δυσκολίες και τους κινδύνους που καλείται να διαχειριστεί καθημερινά και δηλώνει ότι στην Ελλάδα θα πρέπει να νιώθουμε τυχεροί και χαρούμενοι που ζούμε ασφαλείς σε μια χώρα που έχει ειρήνη «γιατί άλλοι άνθρωποι δυστυχώς δεν μπορούν να νιώσουν ποτέ ασφαλείς στην γειτονιά της ανατολικής Μεσογείου».
• Γεωργία, αρχικά πού σε βρίσκουμε;
Εχω ως βάση το Τελ Αβίβ για να κοιμάμαι το βράδυ με κάποια ασφάλεια, όση ασφάλεια μπορεί να υπάρχει σε μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο. Κι εδώ γίνονται επιθέσεις σχεδόν καθημερινά. Ωστόσο, σχεδόν το σύνολο των ρουκετών αναχαιτίζεται από το ΙRON DOME. Yπάρχουν πολλά αντίστοιχα συστήματα περιμετρικά της πρωτεύουσας. Κάθε ημέρα πηγαίνω από τον Βορρά στον Νότο, όπου υπάρχει θέμα και επιστρέφω το βράδυ γύρω στις 20.00 στο Τελ Αβίβ. Η χώρα είναι πολύ μικρή, από το Τελ Αβιβ που είναι στο κέντρο για να πας στον Νότο, που επιτρέπεται αυτή τη στιγμή να φτάσεις στα σύνορα με τη Γάζα, θέλεις γύρω στη 1,5 ώρα. Για να πας στον Βορρά, στα σύνορα Ισραήλ-Λιβάνου που γίνονται οι επιθέσεις από την οργάνωση Χεζμπολάχ θέλεις περίπου δύο ώρες. Οπότε το Τελ Αβίβ, η πιο προστατευμένη πόλη της χώρας, μας βοηθάει να μπορέσουμε να δουλέψουμε, να έχουμε μια καλή βάση, κοντά στις περισσότερες περιοχές.
• Πόσες μέρες είσαι εκεί;
Εχω κλείσει 19 ημέρες.
• Είναι η πρώτη σου αποστολή σε πόλεμο;
Σε πόλεμο ναι, είναι η πρώτη μου αποστολή.
• Δεν υπήρχε φόβος πριν πάρεις την απόφαση;
Δεν μπορώ να πω ότι φοβήθηκα πάρα πολύ, ωστόσο υπήρχε άγχος. Επειδή κάνω στρατιωτικό και διπλωματικό ρεπορτάζ και έχω ασχοληθεί με τις δυνάμεις της περιοχής, έτυχε να έχω γνώση της κατάστασης. Είχα διαβάσει την ιστορία της χώρας και των γειτόνων της, τα προβλήματά της, πώς έχει προκύψει αυτή η διαμάχη Χαμάς – Ισραήλ, διότι δεν μιλάμε για διαμάχη Παλαιστινίων-Ισραηλινών, είναι ξεκάθαρο αυτό.
Όμως, όταν φτάνεις αντιλαμβάνεσαι ότι αλλιώς βλέπεις τα πράγματα από τη χώρα που βρίσκεσαι. Με το που έρχεσαι εδώ, νιώθεις την απειλή κατευθείαν. Μόλις ακούσεις τη σειρήνα εκεί που περπατάς στον δρόμο -παρότι νιώθεις ότι υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια στο Τελ Αβίβ με εκατοντάδες καταφύγια, τεράστια κτήρια και ουρανοξύστες τριγύρω, όλα με τις κατάλληλες προδιαγραφές, άρα είναι πιο εύκολο να προστατευτείς- όταν βλέπεις τον κόσμο να πανικοβάλλεται, να τρέχει να προστατευθεί γιατί έχει μόλις ένα λεπτό στη διάθεσή του, τότε νιώθεις έντονα αυτή την απειλή. Αυτό μπορεί να προκύψει ανά πάσα στιγμή. Είναι κάτι που αισθάνεσαι αμέσως μόλις φτάσεις στο Τελ Αβίβ, πόσω μάλλον στις νότιες πόλεις που έχεις μόνο 10 έως 20 δευτερόλεπτα για να μπεις σε καταφύγιο.
• Η οικογένειά σου, οι φίλοι σου όταν τους είπες ότι θα πας αποστολή στο Ισραήλ, τι σου είπαν;
Δεν ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσα να τους ανακοινώσω… Οι γονείς μου φοβήθηκαν αρκετά και ακόμα φοβούνται, κάθε μέρα μου στέλνουν δεκάδες μηνύματα. Είναι δύσκολη η επικοινωνία από εδώ. Μόνο με εφαρμογές μπορείς να επικοινωνήσεις. Χρησιμοποιώ ισραηλινό αριθμό για να μπορώ να επικοινωνώ με τους ανθρώπους εδώ για μεγαλύτερη ευκολία. Φοβούνται αρκετά οι γονείς μου, ανησυχούν, ειδικά όταν βλέπουν στα βίντεο του δελτίου ότι βρέθηκα για παράδειγμα στα 200 μέτρα από τα σύνορα, από τον φράχτη Ισραήλ-Γάζας και έγινε εκείνη την ώρα επίθεση ρουκετών και τρέχαμε για να προστατευτούμε, ταράχτηκαν αρκετά. Αρχισαν να με ρωτούν, πότε θα επιστρέψω, τι θα γίνει… Λογικό, προσπαθώ κι εγώ να τους καθησυχάσω όσο μπορώ.
• Με δική σου πρωτοβουλία βρέθηκες εκεί;
Μου το πρότεινε ο διευθυντής μου, Χρήστος Παναγιωτόπουλος. Η αλήθεια είναι ότι είχα δουλέψει το θέμα πριν να έρθω εδώ, με αρκετές συνεντεύξεις και από την πλευρά του Ισραήλ και της Χαμάς. Όταν μου το πρότεινε ο διευθυντής μου, ο κ. Παναγιωτόπουλος, δεν είχα μεγάλο περιθώριο να το σκεφτώ γιατί υπήρχε ανάγκη να έρθω άμεσα για την κάλυψη, οπότε απάντησα γρήγορα θετικά.
• Σε αυτές τις ημέρες που είσαι και εκεί, κι όπως αντιλαμβάνομαι θα μείνεις κι άλλες…
Ναι, θα μείνω λίγες μέρες ακόμα.
