Του Θανάση Κ.
Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις που μας έρχονται από τις ΗΠΑ εν όψει των εκλογών του Νοεμβρίου, ο Τράμπ προηγείται πια καθαρά και πάει όχι απλώς για “οριακή νίκη” στην Προεδρία, αλλά και για σαρωτική επικράτηση του Κόμματός του στον Λευκό Οίκο, στη Γερουσία και στο Κογκρέσο…
Το ομολογούν πλέον όχι απλώς τα φιλικά προς τον Τράμπ μέσα. Αλλά και – κυρίως – τα εχθρικά!
Προηγούνταν στις δημοσκοπήσεις (και σε αριθμό εκλεκτόρων για την εκλογή Προέδρου από τις διάφορες Πολιτείες) σχεδόν από την αρχή της χρονιάς…
Το τελευταίο διάστημα είχε αρχίσει να κλείνει η διαφορά του με τον δεύτερο Μπάϊντεν – κυρίως με ελαφρά υποχώρηση του Τράμπ, όχι με άνοδο του Μπάϊντεν.
Το επιτελείο του Μπάϊντεν ζήτησε ένα πρόωρο – πρώτο – debate, με τον Τράμπ στις αρχές Ιουνίου. Με στόχο να ανατρέψει το μικρό ως τότε προβάδισμα του Τράμπ.
Ο Τράμπ δέχθηκε το debate – χωρίς να διαπραγματευθεί τους όρους μάλιστα – το debate έγινε και ο Μπάϊντεν πήγε πανηγυρικώς … χάλια !
Ακόμα και το δηλητηριώδες εναντίον του Τράμπ κανάλι CNN (το οποίο τον έχει «φυλακίσει» πέντε-έξη φορές μέχρι τώρα) δημοσίευσε δημοσκόπηση στην οποία το 66% οσων άκουσαν την «αναμέτρηση» δήλωναν ότι κέρδισε ο Τράμπ, ενώ μόλις το 33% δήλωναν το αντίθετο – οπότε η διαφορά τους στις «μετρήσεις» άρχισε πάλι να μεγαλώνει. Υπέρ του Τράμπ, φυσικά…
Στο μεταξύ, επειδή η απογοητευτική εικόνα του Μπάϊντεν δείχνει ότι ο άνθρωπος έχει δυσκολία να σταθεί, το δημοκρατικό κόμμα χωρίστηκε στα… τρία!
Εκείνοι που έλεγαν ότι πρέπει να αλλάξει ο Μπάϊντεν με άλλο υποψήφιο.
Εκείνοι που έλεγαν ότι ο Μπάϊντεν δεν μπορεί να αλλάξει.
Κι εκείνοι που έλεγαν ότι ο Μπάϊντεν μπορεί να αντικατασταθεί μόνο με την Αντιπρόεδρό του Καμάλα Χάρις, η οποία άφησε τις… χειρότερες εντυπώσεις στους πάντες (και στους Δημοκρατικούς ακόμα) τα τελευταία χρόνια και με την οποία ήταν τσακωμένος ο ίδιος ο Μπάϊντεν, ενώ το επιτελειο του την θεωρούσε, λίαν επιεικώς, «ανυπόφορη»!
Τώρα πάλι επανέρχεται η ιδέα ότι ο Μπάϊντεν πρέπει να αποσυρθεί επειγόντως! Είναι φανερό πια ότι «δεν τραβάει με τίποτα» και απ’ όλο αυτό το «ψυχόδραμα» της συζήτησης για την άρον-άρον αντικατάστασή του η υποψηφιότητά του επλήγη κι άλλο και η διαφορά του με τον Τράμπ μεγάλωνε ακόμα περισσότερο…
Ο Μπάϊντεν μάλλον θα αντικατασταθεί όπως φαίνεται, αλλά η δυναμική υπέρ του Τράμπ δύσκολα αλλάζει πια…
* Στο μεταξύ είχαμε κι άλλη εξέλιξη. Οι αντίπαλοι του Τράμπ είχαν στηρίξει πολλές ελπίδες στις προσπάθειες προσαγωγής του στη Δικαιοσύνη. Στην Ευρώπη (και σε μας, εδώ) υπήρχαν διάφορα «δημοσιεύματα» ότι, αν επέμενε ο Τράμπ στην υποψηφιότητά του θα έκανε προεκλογικό αγώνα από το… «κελί του» φορώντας την πορτοκαλί στολή των βαρυποινιτών!
Τελικά το Ανώτατο Δικαστήριο τους προσγείωσε στην πραγματικότητα, ενημερώνοντας διάφορους τοπικούς δικαστές ότι αυτά για τα οποία κατηγορείται ο Τράμπ καλύπτονται από, μερική τουλάχιστον, ασυλία (όταν ήταν Πρόεδρος) κι ότι δεν μπορούν να τον δικάσουν τώρα. Μόνο μετά τις εκλογές, όπου αν βγει ο ίδιος έχει δικαίωμα να δώσει στον εαυτό του χάρη. Κι αν δεν βγει ο ίδιος, οι κατηγορίες θα καταπέσουν και πάλι στο… Ανώτατο Δικαστήριο!
Το αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών ήταν να βγει ακόμα πιο ενισχυμένη η υποψηφιότητα Τράμπ, αφού δημιουργείται στους πάντες οι εντύπωση ότι το «σύστημα» χρησιμοποιεί όλα τα μέσα – και πρωτίστως εργαλειοποιεί τη Δικαιοσύνη – για να τον εξουδετερώσει. Και δεν τα καταφέρνει…
(Εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης είχαμε δει κι εδώ, πριν λίγα χρόνια, με τη σκευωρία Novartis. Φαίνεται ότι οι απανταχού της γης… “προοδευτικοί” – τρομάρα τους – έχουν κλίση σε τέτοιες “μεθοδεύσεις”. Και το παίζουν και “δημοκράτες”….)
* Τελικά ο Τράμπ ήταν ήδη μπροστά πάνω από 5 ποσοστιαίες μονάδες κι ανέβαινε, όταν έγινε η δολοφονική απόπειρα εναντίον του, το περασμένο Σάββατο. Όλοι συνειδητοποίησαν (και το είπαν καθαρά πια) ότι ο ίδιος σώθηκε για μερικά… χιλιοστά!
Η σφαίρα που τον τραυμάτισε ελαφρότατα στο λωβό του αυτιού, αν περνούσε ελάχιστα πιο πέρα θα του διαπερνούσε τον εγκέφαλο!
Η αντίδραση του ίδιου και η σκηνή που ο ίδιος σηκώνεται με αίματα στο πρόσωπα και καλεί τους συγκεντρωμένους να «συνεχίσουν να παλεύουν» προκάλεσε «σόκ και δέος» στην Αμερική και στον κόσμο ολόκληρο!
Μερικοί την χαρακτήρισαν την πιο εμβληματική τηλεοπτική σκηνή του Αιώνα!
Σε κάθε περίπτωση το κύμα συμπάθειας προς τον Τράμπ (έναν άνθρωπο που ό,τι γνώμη κι αν έχεις γι’ αυτόν, δεν θεωρείται ιδιαίτερα… «αξιαγάπητος») εκτόξευσε τη δημοφιλία του και τα ποσοστά του!
Τώρα η εκλογή του θεωρείται πια ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ! Όποιον κι αν βάλουν οι Δημοκρατικοί απέναντί του…
* Βέβαια, στην Πολιτική ποτέ μη λες Ποτέ! Όλα μπορούν να συμβούν. Πάντως, ακόμα κι οι αντίπαλοί του κατάλαβαν ότι ήταν υποχρεωμένοι να εγκαταλείψουν τη βιτριολική στάση τους απέναντι του – προς στιγμήν, τουλάχιστον – κι έσπευσαν να εκδηλώσουν την αμέριστη προσωπική τους συμπαράσταση προς ένα πολιτικό που είχε πέσει θύμα δολοφονικής επίθεσης…
Ο Τράμπ πλέον καλπάζει προς την Προεδρία. Για την ώρα, βέβαια…
Η διαφορά του με τον αντίπαλό του αγγίζει τις 8 ποσοστιαίες μονάδες και μεγαλώνει συνέχεια…
Ενώ μια σειρά από χρηματοδότες της προεκλογικής εκστρατείας των Δημοκρατικών αποχωρούν διακριτικά ή κάποιοι μεταπηδούν στο Ρεπουμπλικανικο στρατόπεδο…
Κι αυτό από μόνο του είναι μεγίστη ΑΝΑΤΡΟΠΗ σκηνικού!
Με επιπτώσεις πολύ πέραν της Αμερικής. Κυρίως στην Ευρώπη…
* Η άνοδος του Τράμπ στις ΗΠΑ σηματοδοτεί το ΤΕΛΟΣ αυτής της “νέας ατζέντας” που κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια – και ήδη αμφισβητείται σοβαρά στην Ευρώπη.
— Της ανεξέλεγκτης παράνομης μετανάστευσης – που αποσταθεροποιεί τη νομιμότητα και την ασφάλεια των δυτικών χωρών.
— της “βεβιασμένης ενεργειακής μετάβασης” – που υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα των δυτικών οικονομιών,
— του “ακραίου δικαιωματισμού” – που αποσυνθέτει τον κοινωνικό ιστό.
και των τεσσάρων ιδεολογιών που τις εμπεδώνουν:
— της “παγκοσμιοποίησης” που θα σαρώσει, υποτίθεται, τις εθνικές κοινωνίες,
— της “πολυ-πολιτισμικότητας” που είναι υποτίθεται “αναπόφευκτη”,
— της κινδυνολογίας για το κλίμα (climate alarmism),
— και του woke culture που πολώνει τις δυτικές χώρες, και υποκαθιστά κάθε αίσθηση υπερηφάνειας του δυτικού Ανθρώπου με σύνδρομα ντροπής…
Όποιος αμφισβητεί αυτές τις νεοπαγείς ιδεοληψίες, είναι, λέει, “ρατσιστής”.
Όποιος αμφισβητεί αυτές τις πολιτικές, στις οποίες οδηγούν οι ιδεοληψίες, είναι, λέει, επικίνδυνος “ακροδεξιός”.
Κι όλοι όσοι υπερασπίζονται τη “νέα ατζέντα” – τις ιδεοληψίες της και τις αδιέξοδες πολιτικές της – εμφανίζονται ως… “Κεντρώοι” λέει, κυριολεκτικά Προκρούστες της νέας “Πολιτικής Ορθότητας”. Αυτοί γνωρίζουν αποκλειστικά ποιό είναι το “σωστό”! Και αυτοί κρίνουν όλους τους άλλους – ποιός δικαιούται δια να ομιλεί και ποιός όχι…
* Τώρα, λοιπόν, οι κοινωνίες στην Ευρώπη τα αμφισβητούν όλα αυτά. Ενώ στην Αμερική πλησιάζει να εκλεγεί ένας Πρόεδρος που – μαζί με το κόμμα του αυτή τη φορά – όχι απλώς τα αμφισβητεί αλλά ετοιμάζεται να τα σαρώσει…
Ενώ στην Ευρώπη η Γαλλία βρίσκεται σε παρατεταμένη ακυβερνησία, η Γερμανία είναι κι αυτή σε κάποιας μορφής ακυβερνησία, ενώ σε μια σειρά χώρες κυβερνούν δυνάμεις που όλα αυτά είτε τα απορρίπτουν εν μέρει, είτε σιωπηλώς τα παραβιάζουν (Ολλανδία, Σουηδία, Φιλανδία, Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Αυστρία, Ιταλία κλπ…)
— Κι έτσι οι “πολιτικώς ορθοί” Ευρωπαίοι θα βρεθούν να μιλάνε για “Παγκοσμιοποίηση”, την ώρα που ο βασικός ατλαντικός τους εταίρος – οι ΗΠΑ – την έχει οριστικά καταδικάσει!
— Θα βρεθούν να μιλάνε για Δύση, την ώρα που ο βασικός πολιτικός στυλοβάτης της Δύσης, η Ουάσιγκτον θα ακολουθεί εντελώς αντίθετες πολιτικές.
— Θα μιλάνε για παγκόσμια “πράσινη μετάβαση” και θα είναι… μόνοι τους! Μαζί με την καημενούλα τη… Γκρέτα και τους “Πράσινους” που υπέστησαν πρόσφατα εκλογική συντριβή…
Θα επιμένουν ότι βρίσκονται στη “σωστή πλευρά της ιστορίας” την ώρα που θα εισπράττουν ήττες από παντού. Όπως ακριβώς η νομενκλατούρα της αλήστου μνήμης Σοβιετικής Ένωσης λίγα χρόνια πριν καταρρεύσει και διαλυθεί…
* Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ακόμα κι αν εκλεγεί ο Τράμπ, θα είναι απλώς ένα προσωρινό “ατύχημα” της Ιστορίας, ένα transient phenomenon το οποίο δεν μπορεί να ανατρέψει τη “δυναμική της Προόδου”.
Διαβάζουν πολύ λάθος την Ιστορία κι έχουν πολύ στρεβλή εικόνα της “Προόδου”. Άσε που δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι ακριβώς συμβαίνει στις ΗΠΑ σήμερα:
Ανάμεσα στο 2017 και το 2021 ο Τράμπ κυβέρνησε με ένα Κόμμα που ΔΕΝ το έλεγχε τότε και το οποίο είχε ήδη προσχωρήσει στη “νέα ατζέντα”. Στην οποία ο ίδιος ήταν αντίθετος, αλλά απέναντι στην οποία ένοιωθε πολύ “μόνος”…
Σήμερα ο ίδιος επανέρχεται – πράγμα πρωτοφανές στην Αμερικανική Ιστορία – με πολύ μεγαλύτερα κύμα λαϊκής υποστήριξης έχοντας εκ των προτέρων ελέγξει απόλυτα του Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, κι έχοντας εκτοπίσει όλα τα στελέχη που είχαν προσχωρήσει στην “νέα ατζέντα” (τους λεγόμενους RINO’s – Ρεπουμπλικανούς κατ’ όνομα μόνο…)
Κι έρχεται ελέγχοντας ήδη την Αμερικανική Βουλή (στην οποία θα αυξηθεί η Ρεπουμπλικανική πλειοψηφία), με φιλοδοξίες να ελέγξει και τη Γερουσία αυτή τη φορά με δικούς του, και να διευρύνει την κυριαρχία του στο Ανώτατο Δικαστήριο που ήδη είναι αντίθετο στη “νέα ατζέντα”…
Μ’ άλλα λόγια, αυτή τη φορά ο Τράμπ έρχεται μοιάζοντας πολύ πιο έμπειρος, πολύ πιο ριζωμένος στη βάση της Αμερικανικής κοινωνίας και πολύ πιο ισχυρός και εδραιωμένος σε όλα τα θεσμικά κέντρα ισχύος της Αμερικανικής Δημοκρατίας.
* Βέβαια εξακολουθούν κάποιοι να τον θεωρούν περίπου… “Αντίχριστο”!
Παρόμοιες τερατολογίες έλεγαν για τον Πρόεδρο Ρέιγκαν στις ΗΠΑ και τη Μάργκαρετ Θάτσερ στη Βρετανία τη δεκαετία του 80…
Και σήμερα τόσο ο Ρέιγκαν όσο και η Θάτσερ θεωρούνται πολύ μεγάλα ηγετικά αναστήματα για τη Δύση και πραγματικοί “αναμορφωτές” για τις χώρες τους.
Κάποιοι προσπαθούν να ταυτίσουν τον Τράμπ με τον… Χίτλερ!
Περίεργοι συνειρμοί, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Χίτλερ ήταν μιλιταριστής και ο Τράμπ είναι ο μόνος Αμερικανός Πρόεδρος που δεν έκανε ΚΑΜΙΑ στρατιωτική επέμβαση στο Εξωτερικό.
Ακόμα πιο περίεργο, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Χίτλερ ήταν ρατσιστής και σήμερα σε όλες τις μετρήσεις ο Τράμπ αναβαίνει στις μειονότητες των ΗΠΑ (κυρίως ισπανόφωνους και ασιάτες, αλλά τώρα πια και στους αφροαμερικανούς), ενώ πιο σκληρά εναντίον του είναι τα μεγαλο-αστικά στρώματα των “προνομιούχων” λευκών.
Η πρόσφατη αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας εναντίον του ανάγκασε ακόμα και τους αντιπάλους του στις ΗΠΑ να σταματήσουν την βιτριολική προπαγάνδα εναντίον του. Και ο ίδιος ο Τράμπ έσπευσε αμέσως να βγει πολύ πιο “ενωτικός”…
* Μόνο κάτι ανόητοι εδώ εξακολουθούν να υποστηρίζουν διάφορες “θεωρίες συνομωσίας”: Ότι τάχα η απόπειρα ήταν…”στημένη” από τον ίδιο! Ή ότι δεν τραυματίστηκε από τη σφαίρα, αλλά… “αυτοτραυματίστηκε” όταν έσκυψε κάτω από το podium!
Τέτοιες βλακείες δεν τις λένε ούτε οι πολιτικοί του αντίπαλοι στις ΗΠΑ. Πρώτον, γιατί είναι δύσκολο να “στήσεις” μια δολοφονική απόπειρα που θα τη γλιτώσεις μόνο… για λίγα χιλιοστά από το κεφάλι σου! Κι ύστερα πώς “αυτοτραυματίστηκε” χωρίς να υπάρξει σφαίρα, όταν λίγο πιο πίσω σκοτώθηκε ένας παραβρισκόμενος, από… σφαίρα που δεν υπήρξε!
— Οι κακοήθεις είναι αποκρουστικοί, αλλά συνήθως δεν είναι βλάκες.
— Οι ηλίθιοι είναι αδιόρθωτα φανατικοί, αλλά συνήθως δεν είναι κακοήθεις. Τα πιστεύουν αυτά που λένε.
Το να συμπίπτει τέτοια αβάστακτη κακοήθεια με τόση ανήκεστο ηλιθιότητα είναι σπάνιο. Και εξαιρετικά επικίνδυνο.
Να κοιτάξουν κάποιοι να αλλάξουν μυαλά. Το ταχύτερο…
Και πρωτίστως ως χώρα να συνειδητοποιήσουμε το λάθος μας – και να αλλάξουμε ρότα.
Υιοθετήσαμε την “νέα ατζέντα” κι όλες τις ιδεοληψίες που τη συνοδεύουν. Και τώρα οι πολιτικές της οδήγησαν σε αδιέξοδα. Οι κοινωνίες στη Δύση στρέφονται εναντίον της. Και ήδη οι συσχετισμοί ανατρέποντα σε βάρος της.
Νομίζαμε ότι βρισκόμαστε στη “σωστή πλευρά της Ιστορίας” και τώρα κινδυνεύουν να βρεθούμε στον “σκουπιδοτενεκέ”!
Της Ιστορίας…
