Είτε ήταν η ανάγνωση φιλοσοφίας, είτε η μεταφορά βαρέων ζώων είτε η αποχή από το σεξ, ο αρχαίος Έλληνας αθλητής κατέβαλλε εξίσου μεγάλη προσπάθεια με έναν σημερινό ολυμπιονίκη.
Το BBC μελέτησε πώς προετοιμάζονταν οι αρχαίοι Έλληνες αθλητές για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και παραθέτει, σε παλαιότερο άρθρο του, έναν οδηγό 10 βημάτων για την ελληνική προπόνηση και γυμναστική.
Ο μύθος λέει ότι ο αρχαίος Έλληνας αθλητής Μίλων ο Κροτωνιάτης ήταν τόσο δυνατός που μπορούσε να σπάσει ένα κορδόνι δεμένο γύρω από το κεφάλι του με τη δύναμη των φλεβών του κρατώντας την αναπνοή του. Τον 6ο αιώνα π.Χ. απέκτησε φήμη του φοβερού παλαιστή, κερδίζοντας έξι φορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Υποτίθεται ότι είχε τον πλήρη έλεγχο των μυών του, τεντώνοντας ή χαλαρώνοντάς τους σύμφωνα με τις κινήσεις του αντιπάλου του.
Πώς έγινε τόσο δυνατός; Οι ιστορίες λένε ότι χρησιμοποίησε μια ασυνήθιστη μέθοδο. Χωρίς διαθέσιμα ροφήματα με πρωτεΐνες ή βαράκια, προπονούνταν σηκώνοντας ένα αρσενικό μοσχάρι. Καθώς το ζώο μεγάλωνε, επανέλαβε την ανύψωση μέχρι να έχει το μέγεθος ενός ταύρου. Λέγετε ότι το έφερε στους ώμους του γύρω από την Ολυμπία πριν το σφάξει και το φάει.
Δεδομένου ότι ένας πλήρως ενήλικος ταύρος μπορεί να ζυγίζει 500 έως 1.000 κιλά, υπάρχει σίγουρα κάποια υπερβολή σε αυτή την εκδοχή, όπως σημειώνει το BBC. Το κατόρθωμα του Κροτωνιάτη θα είχε ξεπεράσει το βαρύτερο deadlift που έχει καταγραφεί. Αλλά αυτό που έχει ενδιαφέρον στην ιστορία είναι ότι η τεχνική του απηχεί μια σύγχρονη αρχή προπόνησης που ονομάζεται «προοδευτική υπερφόρτωση», όπου το βάρος σταδιακά προστίθεται με την πάροδο του χρόνου για να χτίσει κανείς μυς.
Οπότε, πώς προπονούνταν άλλοι αρχαίοι αθλητές; Οι πρώτοι μαχητές και δρομείς των Ολυμπιακών Αγώνων είχαν μόνο στοιχειώδη τεχνολογία και λίγες φυσιολογικές γνώσεις, αλλά οι μέθοδοί τους ήταν πιο εξελιγμένες απ’ ό,τι πολλοί θα μπορούσαν να υποθέσουν.
Ο πρώτος πανελλήνιος διαγωνισμός, οι Ολυμπιακοί, χρονολογείται στο 776 π.Χ. Ξεκίνησαν με αγώνες ποδιών, αλλά αργότερα οι Αρχαίοι Έλληνες πρόσθεσαν άλματα, πυγμαχία, πάλη και το ξεχασμένο πλέον βάναυσο παγκράτιο, του οποίου το σύγχρονο ισοδύναμο θα μπορούσε να είναι το Ultimate Fighting. Συχνά τελείωνε με ακρωτηριασμό ή ακόμα και θάνατο.
Οι ιστορικοί έπρεπε να συγκεντρώσουν τα στοιχεία σχετικά με το πώς οι ανταγωνιστές προετοιμάζονταν για αυτά τα γεγονότα από πολύ λίγες πηγές, λέει ο Κλέιτον Λίμαν από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Ντακότα, ο οποίος έχει μελετήσει την αθλητική προπόνηση της περιόδου. «Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πολύ διάσπαρτα λογοτεχνικά κείμενα», εξηγεί, καθώς και πιο έμμεσες προσεγγίσεις. «Οι ζωγραφικές αναπαραστάσεις σε αγγεία είναι πραγματικά χρήσιμες, επειδή δίνουν ζωντανές εικόνες για το πώς πραγματοποιούνταν η προπόνηση και ο ανταγωνισμός», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Πηγή: iefimerida.gr
