Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την υπομονή ως αρετή, ωστόσο οι περισσότεροι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είναι ανυπόμονοι. Αυτό έκανε την ερευνήτρια ψυχολογίας Δρ Kate Sweeny από το University of California – Riverside να αναρωτηθεί εάν η υπομονή σχετίζεται λιγότερο με τα καλά μας χαρακτηριστικά και περισσότερο με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις καθημερινές απογοητεύσεις.
Για τους σκοπούς της έρευνάς της, η Δρ Sweeny προσπάθησε να προσδιορίσει καλύτερα τι είναι η υπομονή και η ανυπομονησία, καθώς και τους παράγοντες που τις καθορίζουν.
Η ανυπομονησία, κατέληξε μετά από την μελέτη τριών ερευνών σε 1.200 άτομα, είναι το συναίσθημα που νιώθουν οι άνθρωποι όταν αντιμετωπίζουν μια καθυστέρηση που φαίνεται άδικη, παράλογη ή ακατάλληλη, όπως η κίνηση εκτός της ώρας αιχμής ή μια συνάντηση που θα έπρεπε να είχε τελειώσει πριν από 15 λεπτά. Η υπομονή, λοιπόν, είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε αυτά τα συναισθήματα ανυπομονησίας, σύμφωνα με την ίδια.
Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο Personality and Social Psychology Bulletin στο άρθρο «When Time is the Enemy: An Initial Test of the Process Model of Patience».
Η υπομονή και η «ρύθμιση των συναισθημάτων»
Οι ψυχολόγοι χρησιμοποιούν τον όρο «ρύθμιση των συναισθημάτων» για να καταγράψουν τις πολλές στρατηγικές που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να μειώσουν (ή μερικές φορές να αυξήσουν) την ένταση των συναισθημάτων τους. Η υπομονή, υποστηρίζει η Δρ Sweeny σε ένα συνοδευτικό επιστημονικό άρθρο, είναι το υποσύνολο αυτών των στρατηγικών που στοχεύουν ιδιαίτερα στα συναισθήματα ανυπομονησίας.
Για να ελέγξει την υπόθεση αυτή, ζήτησε από συμμετέχοντες να εξετάσουν τις αντιδράσεις τους σε διάφορες απογοητευτικές καταστάσεις που μπορεί να συναντήσει κανείς στην καθημερινή ζωή. Η μία απεικόνιζε ένα μποτιλιάρισμα, μια άλλη περιέγραφε μια μακρά, βαρετή συνάντηση και η τρίτη τους προέτρεπε να φανταστούν ότι είχαν κολλήσει σε μια αίθουσα αναμονής.
Διαβάστε την συνέχεια στο in.gr
