“Ποδηλατόδρομος αντί για σιδηρόδρομο;” O Π. Μαντάς φέρνει το ζήτημα στη Βουλή

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ TOY BOYΛΕΥΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΤΗΣ ΝΔ ΠΕΡΙΚΛΗ ΜΑΝΤΑ

Για υπό εξέλιξη «αυθαίρετη» και «ατεκμηρίωτη» αλλαγή χρήσης της σιδηροδρομικής γραμμής Κορίνθου – Καλαμάτας, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία διαβούλευση με τη τοπική κοινωνία, κάνει λόγο ο βουλευτής Μεσσηνίας Περικλής Μαντάς, φέρνοντας το ζήτημα στη Βουλή. Η παρέμβαση του βουλευτή έρχεται σε συνέχεια πρόσφατων δημοσιευμάτων, αλλά και επίσημων ανακοινώσεων, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και αναφέρονται στην πρόθεση μετατροπής της γραμμής σε ποδηλατόδρομο.

Σύμφωνα με τον κ. Μαντά, πρόκειται για έναν σχεδιασμό που αφορά στη μελέτη και κατασκευή μιας υποδομής μήκους 244 χιλιομέτρων υπό τη μορφή ποδηλατόδρομου που θα διατρέχει την Περιφέρεια στη θέση της σιδηροδρομικής γραμμής, παρότι η γραμμή ιστορικά αποτέλεσε κρίσιμο εργαλείο για την αναπτυξιακή προοπτική της νότιας Πελοποννήσου. Η συγκεκριμένη προοπτική έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό και ανησυχία τόσο στις τοπικές κοινωνίες όσο και στους θεσμικούς φορείς, αφού τίθεται ζήτημα απώλειας μιας στρατηγικής σύνδεσης που ενίσχυε την οικονομία, τον τουρισμό και την κινητικότητα των πολιτών, χωρίς μάλιστα να έχει δοθεί η δυνατότητα ευρείας διαβούλευσης όπως θα έπρεπε.

Ο κ. Μαντάς υπενθυμίζει ότι η διακοπή λειτουργίας της γραμμής το 2011 δεν υπήρξε αποτέλεσμα τεχνικών προβλημάτων ή ζητημάτων βιωσιμότητας, αλλά αποτέλεσε αποκλειστικά πολιτική απόφαση της μνημονιακής περιόδου, λόγω των δημοσιονομικών περικοπών στις οποίες υποχρεώθηκε τότε η χώρα. Η παύση της λειτουργίας της είχε δε προσωρινό χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τον στόχο της μελλοντικής της επαναλειτουργίας.

Επιπλέον, ο Μεσσήνιος βουλευτής τονίζει ότι στο παρελθόν έχουν δαπανηθεί δεκάδες εκατομμύρια ευρώ δημοσίου χρήματος και ευρωπαϊκών πόρων για την κατασκευή, συντήρηση και αναβάθμιση της σιδηροδρομικής γραμμής. Η μετατροπή της σε ποδηλατόδρομο θα οδηγούσε σε de facto ακύρωση και απαξίωση αυτών των επενδύσεων, χωρίς να υπάρχει μελέτη που να αποδεικνύει ότι τα οφέλη μιας τέτοιας επιλογής θα υπερτερούσαν των πολλαπλάσιων οφελών που θα προέκυπταν από την επαναλειτουργία της.

Παράλληλα, η απουσία δημόσιας διαβούλευσης και η μη εμπλοκή των θεσμικών φορέων και της τοπικής αυτοδιοίκησης στη λήψη αποφάσεων για μια τόσο κρίσιμη υποδομή εγείρουν σοβαρά ζητήματα για τη θεσμική νομιμοποίηση μιας τέτοιας κίνησης. Ήδη σε αρκετούς δήμους, όπως στον δήμο Οιχαλίας, έχουν υπάρξει δημόσιες τοποθετήσεις σχετικά με την αντίθεση στο σχέδιο αλλαγής χρήσης της γραμμής, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν φωνές που έχουν ανοικτά ταχθεί υπέρ της επαναλειτουργίας της γραμμής, ζητώντας παράλληλα από την Πολιτεία να επανεξετάσει τις προτεραιότητές της.

Στην ερώτησή του, ο βουλευτής ζητά απαντήσεις για το ποια αρχή εισηγήθηκε την αλλαγή χρήσης, με ποια διαδικασία ελήφθησαν οι αποφάσεις, αν εξετάστηκε η δυνατότητα συνύπαρξης σιδηροδρόμου και ποδηλατοδρόμου, καθώς και πώς διασφαλίζεται ότι η μετατροπή της γραμμής δεν θα ισοδυναμεί με κατασπατάληση δημοσίου και ευρωπαϊκού χρήματος. Παράλληλα επισημαίνει ότι η επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής γραμμής θα συνεισέφερε ουσιαστικά στη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος των μεταφορών, θα ενίσχυε τη βιώσιμη κινητικότητα και θα ευθυγραμμιζόταν πλήρως με τους εθνικούς και ευρωπαϊκούς στόχους για υποδομές φιλικές προς το περιβάλλον.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Ερώτησης:

Αθήνα, 29/09/2025

ΕΡΩΤΗΣΗ

Θέμα: «Αυθαίρετη αλλαγή χρήσης

σιδηροδρομικής γραμμής Κορίνθου-Καλαμάτας»

Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί,

Τις τελευταίες εβδομάδες έχει έρθει στη δημοσιότητα, μέσω δημοσιευμάτων αλλά και επίσημων ανακοινώσεων, η πληροφορία ότι εξετάζεται και προωθείται η αλλαγή χρήσης της σιδηροδρομικής γραμμής Κορίνθου-Καλαμάτας, συνολικού μήκους περίπου 244 χιλιομέτρων, με σκοπό να μετατραπεί σε ποδηλατόδρομο. Η προοπτική αυτή έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό και ανησυχία στην τοπική κοινωνία, στους θεσμικούς φορείς της αυτοδιοίκησης αλλά και στους πολίτες, οι οποίοι για πολλά χρόνια διεκδικούν την επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής γραμμής ως κρίσιμου εργαλείου για την αναπτυξιακή προοπτική της νότιας Πελοποννήσου.

Η συγκεκριμένη σιδηροδρομική γραμμή διαθέτει διαχρονικά ιδιαίτερη σημασία για την περιοχή, καθώς συνέδεε με ασφάλεια και οικονομία τις τοπικές κοινωνίες, ενίσχυε την κινητικότητα των πολιτών και υποστήριζε την τοπική ανάπτυξη, το εμπόριο και τον τουρισμό. Η διακοπή λειτουργίας της δε, πραγματοποιήθηκε αιφνιδίως το 2011 και δεν οφείλεται σε τεχνικούς λόγους ή σε τυχόν ζητήματα βιωσιμότητας, αλλά υπήρξε αποτέλεσμα των πολιτικών αποφάσεων και των μεγάλων περικοπών για δημοσιονομικούς λόγους στις οποίες υποχρεώθηκε η χώρα μας κατά την περίοδο των μνημονίων. Κατά συνέπεια, η σημερινή της αχρησία αποτέλεσε συνειδητή επιλογή προηγούμενης κυβέρνησης που είχε προσωρινό και όχι μόνιμο χαρακτήρα, ενώ είναι σαφές ότι ουδέποτε εγκαταλείφθηκε ο στόχος της μελλοντικής της επαναλειτουργίας.

Περαιτέρω, είναι κοινά γνωστό ότι τα προηγούμενα χρόνια έχουν δαπανηθεί δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από το ελληνικό Δημόσιο αλλά και από ευρωπαϊκούς πόρους για την κατασκευή, συντήρηση και αναβάθμιση της συγκεκριμένης γραμμής. Η προοπτική να μετατραπεί σε ποδηλατόδρομο ισοδυναμεί με de facto απαξίωση και ακύρωση αυτών των επενδύσεων, χωρίς να υπάρχει καμία τεκμηρίωση για τα οφέλη ή για την αποτελεσματικότητα μιας τέτοιας επιλογής. Αντίθετα, είναι προφανές ότι η επαναλειτουργία της γραμμής θα συνέβαλε αποτελεσματικά στη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος των μεταφορών, στην ενίσχυση της βιώσιμης κινητικότητας και στην επίτευξη των εθνικών και ευρωπαϊκών στόχων για υποδομές φιλικές προς το περιβάλλον.

Η επιλογή αλλαγής χρήσης, χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες, χωρίς εμπλοκή των θεσμικών φορέων και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των δήμων και των περιφερειακών αρχών, συνιστά πρακτική που εγείρει σοβαρά ερωτήματα διαφάνειας και θεσμικής νομιμοποίησης. Ήδη, δήμοι της περιοχής, όπως ο δήμος Οιχαλίας, έχουν δημόσια ταχθεί υπέρ της επαναλειτουργίας τμημάτων της γραμμής και έχουν ζητήσει από την Πολιτεία να επανεξετάσει τις προτεραιότητές της. Το γεγονός αυτό καταδεικνύει ότι η τοπική κοινωνία όχι μόνο δεν συναινεί στην αλλαγή χρήσης, αλλά αντιθέτως επιθυμεί την ενεργοποίηση και την αξιοποίηση της υφιστάμενης σιδηροδρομικής υποδομής.

Η απόφαση για μετατροπή της σιδηροδρομικής γραμμής σε ποδηλατόδρομο εγείρει, συνεπώς, μια σειρά από κρίσιμα ερωτήματα, με δεδομένη την ανάγκη να υπάρξει άμεση και τεκμηριωμένη ενημέρωση της Βουλής, αλλά και των τοπικών κοινωνιών.

Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτάσθε:

1. Ποια είναι η αρμόδια αρχή που εισηγήθηκε ή ενέκρινε την αλλαγή χρήσης της σιδηροδρομικής γραμμής Κορίνθου-Καλαμάτας, ποια όργανα συνεδρίασαν και με ποιες διαδικασίες λήφθηκαν οι αποφάσεις;

2. Υπάρχει συγκριτική μελέτη μέσω της οποίας να τεκμηριώνεται ότι τα οφέλη από τη δημιουργία ενός ποδηλατοδρόμου υπερβαίνουν τα πολλαπλάσια οφέλη μιας σύγχρονης σιδηροδρομικής σύνδεσης;

3. Κατά τη λήψη των αποφάσεων, αξιολογήθηκε η δυνατότητα συνύπαρξης των δύο χρήσεων, ώστε να μη χαθεί η στρατηγική υποδομή του σιδηροδρόμου;

4. Πώς δικαιολογείται η απαξίωση μιας σιδηροδρομικής υποδομής στην οποία έχουν επενδυθεί δεκάδες εκατομμύρια ευρώ δημοσίου χρήματος και ευρωπαϊκών πόρων, και πώς διασφαλίζεται ότι η προτεινόμενη αλλαγή δεν συνιστά κατασπατάληση αυτών των πόρων;

5. Για ποιο λόγο δεν έχει μέχρι σήμερα εκκινήσει διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης και στρατηγικού σχεδιασμού για την αξιοποίηση της γραμμής, παρά το γεγονός ότι η διακοπή λειτουργίας της οφείλεται αποκλειστικά σε πολιτικές επιλογές της μνημονιακής περιόδου και όχι σε ζητήματα λειτουργικότητας;

6. Με ποια αιτιολογία προκρίνεται η μετατροπή της γραμμής σε ποδηλατόδρομο, χωρίς προηγούμενη θεσμοθετημένη διαβούλευση με τους τοπικούς φορείς και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της τοπικής κοινωνίας;

7. Προτίθεται η κυβέρνηση να εξετάσει σε βάθος την προοπτική επαναλειτουργίας της γραμμής, σε συνεργασία με τους δήμους και τους φορείς της περιοχής, λαμβάνοντας υπόψη την αναπτυξιακή, κοινωνική και περιβαλλοντική της σημασία;

Ακολουθήστε το Best-TV στο Google News.