Σοκ προκαλούν οι καταιγιστικές εξελίξεις στο πολύκροτο θρίλερ της Ρευματιάς Μελιγαλά, που έφερε στο φως το «Φως στο Τούνελ», καθώς και οι αποκαλύψεις της δημοσιογραφικής έρευνας για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα.
Η σορός της Αμαλίας Νικολοπούλου, που αγνοούνταν από το 2021, εντοπίστηκε έπειτα από τέσσερα χρόνια μέσα σε σπηλαιοβάραθρο βάθους σχεδόν πέντε μέτρων, λίγες μόλις ημέρες μετά την προβολή της υπόθεσης στην εκπομπή, την Παρασκευή 14/11. Όμως, η εύρεσή της δεν έφερε μόνο απαντήσεις. Αντίθετα, σηματοδότησε την έναρξη της πιο κρίσιμης φάσης της έρευνας: της αναζήτησης της αλήθειας.
Ποιος γνώριζε; Ποιος μίλησε; Και, κυρίως, ποιος ήθελε να μείνει για πάντα θαμμένο το μυστικό στα έγκατα του βουνού;
Όλα ξεκίνησαν όταν άγνωστος τηλεφώνησε ανώνυμα στην εκπομπή και, με τα όσα αποκάλυψε, έβαλε κυριολεκτικά «φωτιά». Ήταν πλέον σαφές ότι ο κλοιός γύρω από πρόσωπα που γνώριζαν ανείπωτα μυστικά άρχισε να σφίγγει επικίνδυνα.
Λίγες ώρες αργότερα, πρόσωπο με γνώση της περιοχής επικοινώνησε με τις Αρχές, υποδεικνύοντας συγκεκριμένη τοποθεσία, γνωστή στους ντόπιους ως «Σπέλα», στην ορεινή ζώνη ανάμεσα στη Ρευματιά και τη Μάλθη. Ένα σημείο εξαιρετικά δύσβατο και πρακτικά απροσπέλαστο.
Η κινητοποίηση ήταν άμεση. Αστυνομικοί ιατροδικαστής και αρμόδιες υπηρεσίες έφτασαν στο δύσβατο σημείο, όπου τελικά εντοπίστηκε η σορός. Εκεί, μέσα στη σπηλαιοπηγάδα, αποκαλύφθηκε το μακάβριο μυστικό: τα οστά της άτυχης μητέρας πέντε παιδιών, που για τέσσερα χρόνια παρέμεναν θαμμένα σε ένα σκοτεινό, αφιλόξενο μέρος, μακριά από βλέμματα και συνειδήσεις.
Η θέση της σορού και οι συνθήκες εύρεσης αντί να δώσουν απαντήσεις έγειραν πολλά νέα ερωτήματα και εκδοχή του ατυχήματος πλέον δείχνει απίθανη.
Η αυτοψία του «Τούνελ» στην σπηλαιοπηγάδα που έκρυβε την μητέρα
Η κάμερα της εκπομπής που βρέθηκε στο σημείο με βοσκό της περιοχής πραγματοποιώντας τη δική της αυτοψία χρειάστηκε περίπου δυόμιση ώρες πεζοπορίας μέσα σε πυκνή βλάστηση, απόκρημνες πλαγιές και δύσβατα μονοπάτια για να φτάσει στο σημείο. Η πρόσβαση ήταν τόσο δύσκολη, που χωρίς καθοδήγηση θα ήταν σχεδόν αδύνατη, ακόμη και για γνώστες της περιοχής.
Η σορός της Αμαλίας Νικολοπούλου δεν έντοπίστηκε στο στενό και σκοτεινό στόμιο του βάραθρου αλλά σε εσωτερικό δεύτερο χώρο του σπηλαίου . Η θέση στην οποία βρέθηκε – ύπτια και σε άμεση επαφή με το έδαφος – οδήγησε στην εκτίμηση ότι η αποσύνθεση φαίνεται να ξεκίνησε στο συγκεκριμένο σημείο. Ωστόσο, εξετάζεται σοβαρά και το ενδεχόμενο η γυναίκα να μεταφέρθηκε εκεί μετά τον θάνατό της από κάποιους που ήθελαν να εξαφανίσουν κάθε ίχνος της. Ο βοσκός που οδήγησε το συνεργείο στο σημείο δήλωσε ξεκάθαρα πως θεωρεί αδύνατο μια ηλικιωμένη γυναίκα να έφτασε εκεί μόνη της.
«Για μένα είναι αδύνατο να φτάσει κάποιος μόνος του εδώ.Για να βρεθεί κανείς σε αυτό το σημείο, θα έπρεπε να υπάρχει ένας πολύ σοβαρός λόγος. Ακόμα κι αν γνώριζε την περιοχή, η διαδρομή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και δύσβατη. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα ερχόταν μόνη της. Δεν υπάρχει ούτε ένα μονοπάτι εδώ τριγύρω, να πεις πως το ακολούθησε και έπεσε κατά λάθος στη σπηλιά. Με τίποτα… δεν μπορώ να το εξηγήσω».
Ο βοσκός που συνόδευσε το συνεργείο δεν μπορούσε να πιστέψει όσα έβλεπε. Επέμενε ότι ήταν αδύνατο να φτάσει εκεί μόνος του κάποιος, πόσο μάλλον μια ηλικιωμένη γυναίκα. Η απόσταση ανάμεσα στα σημεία όπου είχαν βρεθεί τα ρούχα, το ταγάρι και η σορός, δημιουργούσε ένα παζλ που έμοιαζε να έχει στηθεί μεθοδικά. «Σαν να μιλάμε για κάποιον σπηλαιολόγο – ερευνητή. Τα ρούχα της τα είχα βρει στην αντίθετη κατεύθυνση, πεντακόσια μέτρα παραπέρα. Όλα αυτά δεν εξηγούν πώς βρέθηκε εδώ. Ειλικρινά, το θεωρώ άλυτο πρόβλημα. Πέρασα από το σημείο, έψαχνα τα βράχια, μήπως είχε εγκλωβιστεί κάπου… Αλλά όχι στις τρύπες. Μέσα σ’ αυτές, πώς να μπει άνθρωπος;…»
