Γράφει ο Θανάσης Κ.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν παρακολουθώ τις τωρινές “πολιτικές συζητήσεις” θυμάμαι εκείνο που λέγανε οι παλιοί…
— Αλλού βαρούν τα κρόταλα, αλλού χορεύει η αρκούδα…
Πράγματι, οι εσωκομματικές διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ ανέδειξαν μιαν ακόμα αναπηρία του ελληνικού Πολιτικού συστήματος.
Αναφερόμαστε στο ΤΡΙΤΟ κόμμα της ελληνικής Βουλής – που τώρα μόλις αναδεικνύεται δεύτερο, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή αυτό που ως τώρα βρισκόταν στη δεύτερη θέση, διαλύεται στα εξ ων συνετέθη.
Δεν ανεβαίνει λοιπόν το ΠΑΣΟΚ. Καταρρέει ο ΣΥΡΙΖΑ…
Όλα αυτά τα ελαφρώς… ιλαροτραγικά (όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ πάντα) δημιούργησαν ένα διευρυμένο ενδιαφέρον για τις διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ.
— Κάποιοι στη ΝΔ θεώρησαν ότι, αν εκλεγεί νέος ηγέτης πιο “κοντά” ή λιγότερο αντίθετος προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ίσως υπάρχουν πολύ καλύτερα περιθώρια κυβερνήσεων συνεργασίας στο μέλλον. Αφού, με βάση τις δημοσκοπήσεις, η δυνατότητα της ΝΔ να ξαναπάρει αυτοδυναμία είναι σχεδόν μηδενικές πια (πολύ περισσότερο που το “φόβητρο” επανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει πλέον)…
Με αυτή τη λογική – και για όσους σκέπτονται έτσι – “προτιμότερος υποψήφιος” ήταν η κα Διαμαντοπούλου…
— Κάποιοι άλλοι, εντός κι εκτός ΝΔ, εντός κι εκτός ΠΑΣΟΚ, θεωρούν ότι αν εκλεγεί ένας πιο “αξιόπιστος” ηγέτης, ίσως μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να αναδειχθεί σε ελκυστική εναλλακτική λύση για κάποιους “κεντρώους” ψηφοφόρους που βρίσκονται παγιδευμένοι στη ΝΔ: θέλουν να την εγκαταλείψουν και δεν έχουν πού να πάνε…
Με αυτή τη λογική – και για όσους σκέπτονται έτσι – “προτιμότερος υποψήφιος” ήταν ο κ. Γερουλάνος…
— Κάποιοι άλλοι, κυρίως εντός (αλλά κι εκτός και πέριξ) του ίδιου του ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι χρειάζεται ένας νέος αρχηγός που να μπορέσει να ανασυντάξει ολόκληρο το χώρο της Κεντροαριστεράς, τώρα που εξέλειπε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν το κατάφερε ως τώρα ο Νίκος Ανδρουλάκης, και δεν πρόκειται να το καταφέρουν (λένε), όσοι είναι ανοιχτοί σε συνεργασίες με τη ΝΔ. Χρειάζεται ένας “άφθαρτος” ηγέτης που να μπορεί να σταθεί ΑΠΕΝΑΝΤΙ στη ΝΔ και να προσελκύσει τα “ορφανά” του ΣΥΡΙΖΑ…
Με αυτή τη λογική – και για όσους σκέπτονται έτσι – “προτιμότερος” υποψήφιος είναι ο κ. Δούκας.
— Τέλος, υπάρχουν κι εκείνοι που θεωρούν ότι ο τωρινός αρχηγός, ο Νίκος Ανδρουλάκης, δεν τα έχει πάει και άσχημα. Τουλάχιστον από εκλογική άποψη.
* Ξεχάστε τα ποσοστά, γιατί η εκλογική βάση συρρικνώνεται συνεχώς. Ας δούμε τι συμβαίνει σε πραγματικές ψήφους και απόλυτους αριθμούς.
— Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ, έκανε “ιστορικό χαμηλό” τον Ιανουάριο του 2015 με 289 χιλιάδες ψήφους…
— Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, με αρχηγό τη Φώφη Γεννηματά πλέον, ανέβηκε στις 342 χιλιάδες.
— Το 2019 – και στις εθνικές εκλογές και στις ευρωεκλογές της χρονιάς εκείνης – το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία της Γεννηματά πάντα, έφτασε στις 458 χιλιάδες!
— Υπό την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη (μετά το θάνατο της Φώφης Γεννηματά το 2021) το ΠΑΣΟΚ έκανε “άλμα ψήφων” προς τα πάνω!
Όχι ιδιαίτερα “θεαματικό” – αλλά καθόλου ευκαταφρόνητο: Έφτασε τις 676 χιλιάδες τον Μάιο του 2023, κράτησε τις 616 χιλιάδες στις “επαναληπτικές εκλογές” της ίδιας χρονιάς, ενώ στις φετινές Ευρωεκλογές κρατήθηκε στις 508 χιλιάδες. Και πάλι 50 χιλιάδες περισσότερους απ’ ό,τι στις προηγούμενες Ευρωεκλογές του 2019. Όταν τα άλλα δύο “μεγάλα κόμματα εξουσίας”, δηλαδή η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ είχαν, στο ίδιο διάστημα (από το 2019 μέχρι φέτος), κατακόρυφη ΜΕΙΩΣΗ…
Σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2019, η ΝΔ έχασε σχεδόν το 40% των ψηφοφόρων της,
ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 56% των ψηφοφόρων του
και το ΠΑΣΟΚ (υπό τον κ.Ανδρουλάκη) εμφανίζει ΑΝΟΔΟ 11%!
Συγκριτικά με τους άλλους, καθόλου άσχημα, εδώ που τα λέμε…
— Εκείνο που επιμένουν οι αντίπαλοι του κ. Ανδρουλάκη μέσα στο ΠΑΣΟΚ, είναι αυτό ακριβώς. Ότι τη στιγμή που όλοι οι άλλοι χάνουν πολλούς, το ΠΑΣΟΚ κερδίζει ελάχιστους. Κι αυτό, κατά τη γνώμη τους, είναι “αποτυχία”…
* Προσπάθησα να συνοψίσω τη συζήτηση που γίνεται μέσα στο (και γύρω από το) ΠΑΣΟΚ όσο πιο “αντικειμενικά” μπορούσα.
Και τώρα φτάσαμε στον δεύτερο (και τελικό) γύρο αναμέτρησης μεταξύ Ανδρουλάκη και Δούκα, μεθαύριο Κυριακή.
Όπου “επικρατέστερος υποψήφιος θεωρείται ο Ανδρουλάκης (αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς…)
* Όμως εκείνο που δεν φαίνεται να κατανοούν πολλοί είναι το εξής:
— Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ, όποιος κι αν νικήσει, είναι πια πολύ συρρικνωμένος.
— Όπως επίσης ο χώρος της λεγόμενης Κεντροαριστεράς (ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ κλπ), είναι πολύ συρρικνωμένος.
— Όπως και ο χώρος της ΝΔ, όπως υπάρχει σήμερα, συρρικνώνεται ταχύτατα…
Η “εναλλακτική λύση” δεν μπορεί να αναζητηθεί ανάμεσά τους, γιατί το εκλογικό σώμα τους εγκαταλείπει ΟΛΟΥΣ …
Κι εδώ είναι το πρόβλημα που κανείς δεν βλέπει – ή μάλλον, σωστότερα, πολλοί έχουν αρχίσει να το βλέπουν, αλλά ακόμα δεν συζητείται σοβαρά από κανένα…
* Για να δούμε λοιπόν, τι λένε τα στοιχεία. Και πάλι ξεχάστε τα ποσοστά και δείτε τους πραγματικούς αριθμούς:
— Το εκλογικό σώμα έχασε από πέρσι τον Μάϊο μέχρι φέτος τον Ιούνιο (στις ευρωεκλογές) 2 εκατομμύρια ψηφοφόρους. Να σημειωθεί ότι βρισκόταν ήδη σε σχετικά χαμηλά επίπεδα σε σύγκριση με όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Κι ύστερα υποχώρησε πολύ περισσότερο…
— Πιο συγκεκριμένα έφυγαν 800 χιλιάδες ψηφοφόροι μεταξύ Μαΐου -Ιουνίου του 2023 (ανάμεσα στους δύο γύρους των εθνικών εκλογών πέρσι).
— Και στη συνέχεια, το εκλογικό σώμα έχασε πρόσθετο 1,2 εκατομμύριο από πέρσι τον Ιούνιο μέχρι τις φετινές ευρωεκλογές.
Για όσους υποστηρίζουν ότι είναι “φυσικό” στις ευρωεκλογές να ψηφίζουν λιγότεροι, η απάντηση είναι ότι στις φετινές ευρωεκλογές ψήφισαν πολύ-πολύ λιγότεροι από ΚΑΘΕ άλλη φορά σε ευρωεκλογές!:
Το 2009 είχαν ψηφίσει 6,3 εκατομμύρια,
το 2014 είχαν ψηφίσει 5,26 εκατομμύρια,
το 2019 είχαν ψηφίσει 5,95 εκατομμύρια
και τώρα ψήφισαν 4,06 εκατομμύρια
– ακόμα λιγότεροι χωρίς την επιστολικό ψήφο που επιτράπηκε φέτος για πρώτη φορά…
Συνεπώς έχουμε απόλυτη ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ της συμμετοχής ακόμα και σε σύγκριση με προηγούμενες Ευρωεκλογές.
* Από αυτά τα 2 εκατομμύρια ψηφοφόρους που “χάθηκαν” από πέρσι μέχρι φέτος, 1,3 εκατομμύρια έφυγαν από τη ΝΔ και άλλες 750 χιλιάδες έφυγαν απ’ όλους τους υπόλοιπους (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ κλπ.)
Κάποιοι ελάχιστοι πήγαν σε μικρότερα (μη εκπροσωπούμενα) κόμματα (κάτω από το όριο του 3%), όπως για παράδειγμα στη “Νέα Αριστερά”, που αποσχίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν κατάφερε να εκπροσωπηθεί…
Κάποιοι λίγοι κινήθηκαν δεξιότερα. Αλλά ο χώρος της εκτός ΝΔ “δεξιάς” (μαζί και της “ακροδεξιάς”) με τα εκπροσωπούμενα και τα μη εκπροσωπούμενα κόμματα δεν ξεπερνά τις 750 χιλιάδες.
Και η αύξηση του τον τελευταίο χρόνο δεν φτάνει καν τις 150 χιλιάδες.
Άρα το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος όσων έφυγαν από τα κόμματα πήγαν σε αποχή, ενώ ένα ελάχιστο μερίδιο μετακινήθηκε είτε σε μικρότερα κόμματα είτε σε δεξιότερα κόμματα…
Μ’ άλλα λόγια: ΔΕΝ υπήρξε ΑΝΑΚΑΤΑΝΟΜΗ ψήφων μεταξύ ΝΔ και Κεντροαριστεράς!
Υπήρξε φυγή προς την ΑΠΟΧΗ με ελάχιστες διαρροές “δεξιότερα”…
Μέχρι στιγμής τουλάχιστον.
* Και είναι λογικό, αν το δει κανείς λίγο πιο αποστασιοποιημένα…
Σε όλο τον δυτικό κόσμο οι κοινωνίες και τα εκλογικά σώματα κινούνται δεξιότερα.
Αλλού πιο σιγά, αλλού πιο γρήγορα.
Αλλού αυτό εκφράζεται στους πολιτικούς συσχετισμούς,
αλλού αυτό μετριάζεται (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) από τα εκλογικά συστήματα (που επιτρέπουν στο πρώτο Κόμμα σε ψήφους να βγαίνει… τρίτο σε έδρες, όπως συνέβη στη Γαλλία).
αλλού οι δεξιότερες κυβερνήσεις κυβερνούν,
αλλού τους επιβάλλονται “περιορισμοί” (συνήθως από την ευρω-γραφειοκρατία των Βρυξελλών).
Κι αλλού περνάνε σε ανοιχτή αμφισβήτηση της “πολιτικής ορθότητας”
(όπως κάνει η κυβέρνηση της Ουγγαρίας, της Πολωνίας, της Ιταλίας, της Σλοβακίας, της Σουηδίας, της Ολλανδίας κλπ.)
Εν πάση περιπτώσει, το εκλογικό σώμα στην Ελλάδα δείχνει ότι περιμένει να εκφραστεί από μιαν “εναλλακτική λύση” που ΔΕΝ προσχωρεί στα ίδια ιδεολογήματα, απλώς αλλάζει τα πρόσωπα.
— Θέλει λύση στο πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης.
— Θέλει απάντηση στην εισβολή του “δικαιωματισμού” και της woke culture.
— Θέλει λύση στο πρόβλημα της ακριβής ενέργειας που γονατίζει νοικοκυριά και κλείνει επιχειρήσεις παντού στον κόσμο. Δεν μπορεί το 2014 όταν το πετρέλαιο ήταν 25% ακριβότερο από σήμερα τα τιμολόγια της ενέργειας να ήταν μέχρι και 50% πιο κάτω απ’ ό,τι σήμερα! Κάτι δεν πάει καθόλου καλά.
Και δεν είναι ΜΟΝΟΝ ο Πόλεμος στην Ουκρανία.
— Θέλει λύσεις στο δημογραφικό πρόβλημα. Δεν μπορεί να ερημώνει η επαρχία και τα νησιά μας κι εμείς να γινόμαστε… μαλλιά-κουβάρια για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών που αφορά 50 “ζευγάρια” σε όλη την επικράτεια…
— Θέλει λύσεις στο πρόβλημα της εφηβικής συμπεριφοράς και της βίας στα σχολεία. Όπου έχουμε “απαγορεύσει” στους δασκάλους να είναι αληθινοί “παιδαγωγοί” και προσπαθούν να γεμίσουν το κενό με… μαζικές προσλήψεις… ψυχολόγων!
— Για να μη μιλήσουμε για τα εθνικά θέματα, όπου υπουργός της κυβέρνησής μας προεξοφλεί ότι με αυτά που ετοιμάζει θα τον κατηγορήσουν ως… “εθνικό μειοδότη” – αλλά ο Ερντογάν του διαμηνύει ότι δεν φτάνουν αυτά. Τα θέλει όλα!
* Αν αυτή είναι η κατάσταση κι αυτές είναι οι αγωνίες του εκλογικού σώματος που το σπρώχνουν στην “αποχή” (μέχρι στιγμής τουλάχιστον), είναι προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα κερδίσει περισσότερους ψηφοφόρους,
αν εκλέξει ένα νέο αρχηγό που έχει τις ίδιες “ιδεολογικές εξαρτήσεις”, στα ενεργειακά τουλάχιστον, όπως η κα Διαμαντοπούλου
ή τις ίδιες εμμονές με τη woke κουλτούρα, όπως ο κ. Γερουλάνος.
Ούτε βέβαια με ένα υποψήφιο όπως ο κ. Δούκας που στην προσπάθειά του να προσελκύσει τα “ορφανά” του ΣΥΡΙΖΑ, απλώς ενεργοποιεί τα “αντι-ΣΥΡΙΖΑ” ανακλαστικά του ελληνικού λαού…
“Λύση” δεν είναι να αντικατασταθεί μια ΝΔ που γέρνει όλο και περισσότερο σε θέσεις “Ποταμιού” με ένα άλλο κόμμα που στις ίδιες θέσεις έχει προσχωρήσει…
Λύση είναι πια να εκφράσει κάποιος τους ασύγκριτα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ που ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ αυτές τις θέσεις. Και δεν προσχωρούν (ακόμα τουλάχιστον) στα ακροδεξιά κομματίδια….
Αλλά δεν έχουν καμία διάθεση να κινηθούν προς την Κεντροαριστερά!
Για να το πω όσο πιο απλά γίνεται:
Το 1,3 νεοδημοκρατών που εγκατέλειψαν τη ΝΔ από πέρσι μέχρι φέτος, την εγκατέλειψαν γιατί κινήθηκε πολύ… Κεντροαριστερά. Κι έπαψε πια να τους εκφράζει.
Ταυτόχρονα άλλες 700 χιλιάδες εγκατέλειψαν την ίδια εποχή την Κεντροαριστερά. Η οποία κι αυτούς τους έχει απογοητεύσει.
Τέλος υπάρχουν κι αρκετοί που ΔΕΝ έχουν εγκαταλείψει ακόμα τα κόμματα της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς, αλλά παραμένουν… βρίζοντας και φτύνοντας. Ποιός ξέρει για πόσο ακόμα…
Συμπέρασμα: Η λύση δεν θα προκύψει με τις μετακινήσεις προς την Κεντροαριστερά.
Παρά μόνο με σοβαρή μετακίνηση ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ.
Όπως συμβαίνει ΠΑΝΤΟΥ στον δυτικό κόσμο.
Κι εμείς εδώ καρδιοχτυπούμε για τις “εξελίξεις” στην… Κεντροαριστερά, την οποία το εκλογικό σώμα την εγκαταλείπει τρέχοντας…
ΥΓ. Πράγματι, όλη η πολιτική συζήτηση στην Ελλάδα θυμίζει το καταπληκτικό εκείνο:
— Αλλού βαρούν τα κρόταλα, αλλού χορεύει η αρκούδα…
