Του Κώστα Ζωντανού
Δεν τον βλέπεις στα κανάλια κάθε μέρα.
Δεν τριγυρνάει στα πάνελ, ούτε στήνει «διαρροές» από το πρωί ως το βράδυ.
Δεν στέλνει «ανώνυμες πηγές» και δεν ποστάρει φωτογραφίες με φράπα και φόντο τη θάλασσα.
Κι όμως, μόνο για αυτόν μιλάνε όλοι.
Κρυφά. Ή και φανερά.
Τον φοβούνται.
Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επικοινωνιολόγοι, δημοσκόποι, «χρηματοδότες»… Όλο το βαθύ πολιτικό σύστημα.
Γιατί;
Γιατί δεν ελέγχεται!
Γιατί δεν εξαγοράζεται.
Γιατί δεν τον κρατάνε από πουθενά.
Δεν έχει offshore, δεν έχει ποινικά, δεν έχει «σκοτεινές υποθέσεις», δεν έχει σκελετούς στη ντουλάπα.
Έχει μόνο μια ιστορία:
Διέσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία.
Τότε που όλοι περίμεναν την «καταστροφή» – αυτός έφερε τη μόνη αληθινή Ανάπτυξη.
Και τώρα… τον τρέμουν!
Και δεν είναι ότι ετοιμάζει κάτι. Δεν έχει ανακοινώσει τίποτα.
Ούτε κόμμα.
Ούτε ομιλίες.
Ούτε συγκεντρώσεις.
Μόνο κάτι άρθρα γράφει… πού και πού. Κάτι φωτογραφίες με το βλέμμα του χαμηλά, και μια Ελλάδα στο βάθος. Κάτι “παρουσίες” – λίγες αλλά αιχμηρές.
Κι όμως, όλοι αυτοί ταρακουνιούνται!
Γιατί ξέρουν κάτι βασικό:
Αν βγει μπροστά, ο κόσμος θα πάει μαζί του.
Γιατί ο λαός δεν ψάχνει άλλο έναν «καταλληλότερο».
Ψάχνει έναν τίμιο.
Έναν σταθερό.
Έναν που δεν θα τον πουλήσει με την πρώτη ευκαιρία.
Που δεν θα τρέχει σε πρεσβείες, που δεν θα υπογράφει Πρέσπες, που δεν θα λέει «ευχαριστούμε τους συμμάχους» για να του χτυπάνε την πλάτη.
Που θα σηκώσει ανάστημα!
Που θα ξαναμιλήσει για Ελλάδα.
Όχι με σημαίες στα μπαλκόνια – αλλά με πράξεις.
Αυτόν φοβούνται.
Γι’ αυτό τον ειρωνεύονται.
Γι’ αυτό τον λένε «παλιό», «κουρασμένο», «εκτός εποχής»…
Αλλά ξέρουν πως εκτός εποχής είναι αυτοί.
Αυτοί που κυβερνάνε χωρίς λαό.
Που κρύβονται πίσω από επικοινωνία.
Που μετράνε τα likes, όχι τα αποτελέσματα.
Ο Σαμαράς είναι όλα όσα δεν είναι αυτοί.
Γι’ αυτό δεν τον αντέχουν.
Και γι’ αυτό τον φοβούνται.
