Από την ΕΠΣ Δωδεκανήσου και την πρόσκληση που έλαβαν ελληνικές ομάδες να αγωνιστούν στο τουρκικό πρωτάθλημα λόγω της περιβόητης υπόθεσης του μητρώου και της Ειδικής Αθλητικής Αναγνώρισης μέχρι την ΕΠΣ Μεσσηνίας και την αναβολή της τελευταίας στιγμής του πρωταθλήματος της Α1 Κατηγορίας… αναδεικνύεται η παθογένεια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το δυσλειτουργικό–καταγωγικά – της υπόθεσης, δηλαδή από το ξεκίνημα της ύπαρξής του.
Εδώ και δυο χρόνια η υπόθεση του μητρώου και της Ειδικής Αθλητικής Αναγνώρισης είναι στα «μανταλάκια» και στα πρωτοσέλιδα. Όμως για μια ακόμη φορά βρισκόμαστε σε φάση να αναβάλλονται πρωταθλήματα από Ενώσεις λόγω της αδυναμίας πολλών σωματείων να ενταχθούν είτε γιατί δεν ήξεραν, είτε γιατί δεν ρώτησαν, είτε γιατί δεν οργανώθηκαν… Ευθύνες έχουν και οι Ενώσεις, το υπουργείο. Το δια ταύτα είναι όμω ένα… για πολλοστή φορά αναδεικνύεται η προχειρότητα, η ανοργανωσιά, η απειρία, ο «ωχαδερφισμός», η αδιαφορία για τις υποχρεώσεις και το ενδιαφέρον μόνο για τα δικαιώματα.
Δυο χρόνια τώρα μιλάμε για μητρώο, για σωματεία φαντάσματα, για άδειες γηπέδου (θυμάστε τι έγινε με τον Πανθουριακό στο κύπελο με τον Πανηλειακό) για μια σειρά τέλος πάντων προϋποθέσεων, υποχρεώσεων. Κάποιοι δεν κατάλαβαν τι παίχθηκε…
Το λυπηρό είναι πως υπήρξαν κάποιοι που ρώτησαν δημοσιογράφο που έθιξε το ζήτημα της αδυναμίας σωματείων να λάβουν μέρος σε πρωτάθλημα της Μεσσηνίας γιατί όντως δεν πληρούν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις «γιατί τα αναμοχλεύεις τώρα όλα αυτά… τι ψάχνεις; Τι σε νοιάζει;» κατανοητή η αδημονία να παίξουν μπάλα, πρέπει όμως κάποια στιγμή κάποια πράγματα να αρχίσουν και να τελειώσουν σωστά. Όποιο σωματείο, παράγοντας ή θεσμικός, ισχυριστεί πως δεν ήξερε για τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για να συμμετέχει ομάδα στα πρωταθλήματα μάλλον βρίσκεται σε άλλο πλανήτη…
