Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου
από την εφημερίδα “Τα Νέα” και την στήλη “Στίγμα”
Γαλάζιο ρίσκο
ΔΕΝ ΞΕΡΩ τι ακριβώς κάνουν εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου με το «θέμα Σαμαρά», αλλά αν δεν πρόκειται για τίποτε σύνδρομα του ’93, προ 30ετίας δηλαδή, και πρόκειται για «γραμμή», προκειμένου να του σπάσουν τον τσαμπουκά, ήτοι να τον απαξιώσουν και εν τέλει να τον ακυρώσουν, έχω την αίσθηση ότι πρέπει να το πάρουν αλλιώς. Γιατί θα βρουν. Άσχημα κατά τα φαινόμενα. Έτσι όπως εξελίσσεται η αντιδικία, αν μπορεί να θεωρηθεί ως αντιδικία όλο αυτό, θα ξημερώσει καμιά μέρα, και θα έχει μεταμορφωθεί, σαν τη χρυσαλλίδα, σε μια ωραία αντιπολίτευση, την οποία σήμερα δεν διαθέτει ο Κυριάκος, και ως εκ τούτου μπορεί να λειτουργεί όπως εκείνος το επιθυμεί.
Το χειρότερο όμως για τον πρόεδρο Κυριάκο, ο οποίος τώρα φαντάζει άτρωτος, θα πρόκειται για μία αντιπολίτευση στο εσωτερικό του κόμματος, για την οποία δεν θα μπορεί να κάνει τίποτε. Απολύτως! Να τους διαγράψει; Ούτε λόγος. Δεν γίνεται. Δεν είναι κορόιδο να αυτοχειριαστεί.
Ούτε είναι διατεθειμένος να χαραμίσει το 41% σε άσκοπες εσωκομματικές διενέξεις, για ένα αδειανό πουκάμισο, για μιαν Ελένη, που λέει και ο ποιητής.
Γι’ αυτό μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι τραβάνε στα άκρα την ιστορία με τον Αντώνη Σαμαρά, ενώ το καλύτερο που θα είχαν να κάνουν, θα ήταν ένα μεγαλοπρεπές «ευχαριστούμε πρόεδρε για τη συνεισφορά σου στον διάλογο για το νομοσχέδιο (περί του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών), οι απόψεις σου καταγράφηκαν»…
Και να τελειώσει το πράγμα, πριν καν μετεξελιχθεί σε πραγματικό πρόβλημα.
Ανταπόδοση με άρωμα Novartis
ΓΕΝΙΚΑ δεν είναι καλό να την πέφτεις στον Σαμαρά, διότι είναι «τσαντίλας», και επίσης, λόγω γειτνίασης με τη… Μάνη, δύσκολα θα καταφέρεις κάτι περισσότερο, αν τον εξοργίσεις, να σου τη «φυλάξει» και την κατάλληλη στιγμή να σου τη φέρει.
Θα αναφέρω δε ότι εμένα δεν μου το βγάζεις από τον νου ότι όλο αυτό που κάνει τώρα με τον γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια έχει στη ρίζα του ολίγη από… Novartis!
Όχι πως τον θέλγει ιδιαίτερα το γεγονός ότι η πολιτεία θα επιτρέψει τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αντιθέτως, αλλά θεωρώ σίγουρο ότι θα μπορούσε να υιοθετήσει μια άλλη στάση. Ίσως πιο ανεκτική. Που δεν θα περιελάμβανε ας πούμε βαρύτατες αιχμές για τον πρόεδρο Κυριάκο, ως Πρωθυπουργό. Αιχμές, προσωπικού χαρακτήρα. Face to face, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ήπειρο.
Όμως, οι γνωρίζοντες, και ολίγον… επαΐοντες περί τα «σαμαρικά» σε συνδυασμό με τα «νεοδημοκρατικά», θα σε προτρέψουν να ρίξεις μια ματιά στο πώς κατέληξε η υπόθεση της σκευωρίας για τη δήθεν εμπλοκή δέκα πολιτικών της τότε αντιπολίτευσης στο σκάνδαλο της Novartis, του Σαμαρά συμπεριλαμβανομένου. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν χώνεψε ποτέ ότι η ουσιαστική απαλλαγή της εισαγγελέως Τουλουπάκη, η οποία χειρίστηκε την υπόθεσή του (και των υπόλοιπων 9 της αντιπολίτευσης) με βούλευμα αποτελούσε μια αντικειμενική κρίση της Δικαιοσύνης. Όχι. Πάντοτε πίστευε, και εξακολουθεί να πιστεύει ότι έγινε κατόπιν σχετικής (ισχυρής) επίνευσης της κυβέρνησης και ειδικότερα του Μεγάρου Μαξίμου Στη βάση μιας αόρατης, στους κοινούς θνητούς, όπως εγώ, συμφωνίας…
Και απλώς τώρα, ανταποδίδει. Όπως ανταπέδωσε αν θυμάστε και πέρυσι με την υπόθεση των υποκλοπών, όταν συντόνισε το βήμα του με εκείνο του Κώστα Καραμανλή. Για τον ίδιο λόγο…
Είπαμε, με τον Σαμαρά δεν τα βάζεις, γιατί πολύ απλά δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει…
