Είδα την ανακοίνωση της ΕΙΝΑΠ για την 48ωρη απεργία που άρχισε χθες το πρωί. Ζητά διπλασιασμό μισθών, διπλασιασμό προσωπικού, διπλασιασμό χρηματοδότησης, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων. Από πρώτη ματιά, οι στόχοι της απεργίας φαίνονται μαξιμαλιστικοί, μια αύξηση 100% των κονδυλίων για την υγεία δεν μοιάζει με ρεαλιστικό στόχο. Πλην δεν ήταν τα συνδικαλιστικά όργανα των γιατρών και των νοσηλευτών που προεκλογικά είχαν μιλήσει για προτεραιότητα στην υγεία. Ο Κυριάκος μόνος του το είχε πει.
Ε λοιπόν, για όσους μπαινοβγαίνουν στα νοσοκομεία του ΕΣΥ και δεν περιμένουν στα δερμάτινα καθίσματα των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων με την κάρτα ιδιωτικής ασφάλισης στο χέρι τους, ξέρουν ότι τα ελληνικά νοσοκομεία και το ΕΣΥ γενικότερα χρειάζεται ένα σοκ. Το οποίο σοκ δεν μπορεί να είναι ούτε θεσμικό, ούτε τεχνολογικό, ούτε διοικητικό, ούτε κάτι ενδιάμεσο. Όλα αυτά ενδεχομένως να χρειάζονται, αλλά το πρώτο και βασικό που λείπει είναι ένα. Οι πόροι.
Εγώ ειλικρινά σας το γράφω, αν με ρωτήσει κάποιος «να πάω ή να μην πάω υπουργός υγείας» θα του απαντήσω «όχι, εκτός και σου εγγυηθούν πολλά λεφτά, προίκα κανονική». Διότι είναι τόσες πολλές οι ελλείψεις, τόσα τα προβλήματα, τέτοια η πίεση όσων δουλεύουν στο ΕΣΥ, τόσες οι τρύπες που θέλουν μπάλωμα, που αν συνεχίσουμε όπως σήμερα φοβάμαι πως σε λίγα χρόνια θα είμαστε χωρίς δημόσιο σύστημα υγείας. Και υποθέτω ότι ο Μητσοτάκης δεν θέλει στο τέλος της δεύτερης τετραετίας του να παραδώσει νοσοκομεία ρημάδια δίχως προσωπικό.
Η αναμόρφωση του ΕΣΥ προφανώς θέλει μεταρρυθμίσεις, αλλά δίχως φρέσκο χρήμα μεταρρυθμίσεις δεν υπάρχουν. Για παράδειγμα, δεν γίνεται να τρέμει η ψυχή του ασθενή που μπαίνει σε ελληνικό νοσοκομείο, διότι έχει 80% πιθανότητες να τον χτυπήσει ενδονοσοκομειακή λοίμωξη και να βρεθεί στα θυμαράκια, ενώ μπήκε για απλή σκωληκοειδίτιδα. Στο εξωτερικό, αλλά και στην Ελλάδα σε κάποια λίγα νοσοκομεία, το πρόβλημα αντιμετωπίζεται δραστικά με καινούρια μηχανήματα ιονισμού του αέρα των εντατικών και των χειρουργείων, που μειώνουν στο μισό τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.
Εδώ ο Χρυσοχοίδης, για να μην έχει πάρει τέτοια μηχανήματα θα πει ότι δεν έχει λεφτά. Και θάβουμε διαρκώς ανθρώπους. Ένα παράδειγμα απλό είναι. Και μπορεί μεν να ακούεται υπερβολικός ο «διπλασιασμός των μισθών», αλλά όταν δεν βρίσκεις γιατρό να πάει στη Σαμοθράκη ή στη Σητεία, πρέπει να του δώσεις 4000 ευρώ μισθό για να πάει. Αλλιώς κλείσε το νοσοκομείο και πες «όποιος ντόπιος ή τουρίστας αρρωσταίνει, θα πεθαίνει». Απλά είναι τα πράγματα.
Θα μου πείτε υπάρχουν κι αλλού ανάγκες. Ναι υπάρχουν, αλλά τώρα που έρχονται Χριστούγεννα, δεν εύχεται κανείς ούτε «ασφάλεια», ούτε «δουλειά», ούτε «ανάπτυξη», ούτε «κέρδη». Σημαντικά είναι κι αυτά ασφαλώς, αλλά «υγεία» ευχόμαστε.
