Πήρα μια στεναχώρια σήμερα απίστευτη όταν ο Θανασης αδελφός μου ( στη φωτογραφια) μου ανακοίνωσε: «κοίταξε τα αλώνια ,τελευταία φορά τα βλέπεις , την κόβω την σταφίδα δε συμφέρει να την καλλιεργώ μπαίνω μέσα» και συνέχισε : «Από ολα αυτά τ,αλώνια ξέρεις τη θα βάλω στη τσέπη μου; Ούτε 500 ευρώ καθαρά. Και τα μεροκάματα μου ; φρεζάρισμα, κλάδεμα, κιαφισμα , ράντισμα, ξεφύλλισμα, κατασκευή αλωνιών, τρύγο, άπλωμα , ξήρανση, μάζεμα, μεταφορά καρπού κλπ ΑΠΛΗΡΩΤΑ και στο τέλος να ψάχνω να πουλήσω τον καρπό και να μην τον παίρνει κανεις και αν τον πάρει σε τιμή όσο ένα λίτρο νερό,και να φανταστείς ότι φέτος είχα καλή παραγωγή ούτε περονόσπορος ούτε κιαφαστενια ούτε σαπίλα η οτιδήποτε άλλο.Πονάω αλλά θα την κόψω ,δεν πάει άλλο.» . Ένιωσα να ξεριζώνεται ένα μεγάλο κομμάτι από τη ψυχή μου.
