Του Θανάση Κ.
Μια μικρή ιστορική επισήμανση. Που είναι, όμως, σήμερα ιδιαίτερα επίκαιρη:
Μεταξύ 2013 και 2014, η κυβέρνηση Σαμαρά έκανε δύο “γεωπολιτικά ανοίγματα” (που προσέχθηκαν ελάχιστα τότε, αλλά αποδείχθηκαν πολλαπλής σπουδαιότητας αργότερα – και για να είμαστε δίκαιοι, τα σεβάστηκε η επόμενη κυβέρνηση Τσίπρα):
— Έκανε το στρατηγικό άνοιγμα στο Ισραήλ το 2013 (τον “άξονα”: Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ) όπως ονομάστηκε τότε.
— Και το στρατηγικό άνοιγμα στην Αίγυπτο το 2014 (το “τρίγωνο”: Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος).
Καλές διμερείς σχέσεις και με τις δύο χώρες υπήρχαν κι από πριν. Και Πρωθυπουργική επίσκεψη στο Ισραήλ είχε κάνει και ο Γιώργος Παπανδρέου λίγα χρόνια νωρίτερα)…
Εκείνο που διαφοροποιούσε, όμως, τις κινήσεις επί εποχής Σαμαρά ήταν ότι πήραν χαρακτήρα όχι απλώς “αναβάθμισης” διμερών σχέσεων, αλλά ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ σύγκλισης συμφερόντων – δηλαδή πρόπλασμα συμμαχιών – κάτι δηλαδή πιο μόνιμο και πιο ουσιαστικό…
Πράγμα που υπογραμμιζόταν με την προσθήκη – και στις δύο περιπτώσεις – και της Κύπρου. Τότε η Ελλάδα δεν “ξεχνούσε” την Κύπρο, αλλά την έβαζε ρητά στα διπλωματικά της “ανοίγματα”…
Στην Αίγυπτο μάλιστα, ο Σαμαράς έφτασε με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος ΜΑΖΙ με τον τότε Πρόεδρο της Κύπρου, Νίκο Αναστασιάδη…
Κι ήταν προφανές ότι και στις δύο περιπτώσεις οι νέες αυτές “συμμαχίες” στρέφονταν – εμμέσως τουλάχιστον – κατά της Τουρκίας. Γιατί και το Ισραήλ του Νετανιάχου (τότε και τώρα) όπως και η Αίγυπτος του Σίσι (επίσης τότε και τώρα) είχαν πολύ σοβαρές αντιπαλότητες με την Τουρκία του Ερντογάν (τότε και τώρα)…
* Τα ανοίγματα αυτά του Σαμαρά προκάλεσαν και κάποιες “αντιδράσεις”.
— Το άνοιγμα στο Ισραήλ και η συγκρότηση άξονα Ελλάδας-Κύπρου- Ισραήλ δεν άρεσε σε ένα τμήμα του διπλωματικού κατεστημένου της Αθήνας (και, φυσικά, σε κύκλους του ΕΛΙΑΜΕΠ). Ο πραγματικός λόγος ήταν γιατί στρεφόταν κατά της Τουρκίας. Ο λόγος που επικαλέστηκαν τότε ήταν ότι αυτή η “μονομερής” πρόσδεση της Ελλάδας (και της Κύπρου) με το Ισραήλ θα προκαλούσε τις αντιδράσεις των… Αράβων – λόγω Παλαιστινιακού – και θα επέφερε, λέει, “αντίποινα” των Αράβων σε βάρος της Κύπρου (κυρίως με αναγνώριση, εκ μέρους τους, των “κατεχομένων”…)
Τότε τους απάντησε ο Σαμαράς ότι οι Άραβες βρίσκονταν ήδη σε τροχιά ιστορικού συμβιβασμού με το Ισραήλ, πράγμα που επιβεβαιώθηκε λίγα χρόνια αργότερα με τις “Συμφωνίες του Αβραάμ”. Οι οποίες ακόμα και τώρα – παρά την κρίση στη Γάζα – παραμένουν ανθεκτικές και βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη…
Τότε όμως, πολλοί δικοί μας δεν διανοούνταν καν ότι οι μισές Αραβικές χώρες θα τα βρουν διμερώς με το Ισραήλ και οι υπόλοιπες θα το επιδιώξουν επίσης.
Ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ δημιουργήθηκε λοιπόν τότε, οι εξελίξεις με τις Συμφωνίες του Αβραάμ τον δικαίωσαν αργότερα, ενώ προστέθηκε διακριτικά και τέταρτος την “παρέα” των τριών (3+1 το λένε τώρα): οι ΗΠΑ (που αρχικά είχαν εκφράσει κάποιον “προβληματισμό”…)
— Το άνοιγμα στον Σίσι της Αιγύπτου, το φθινόπωρο του 2014 προκάλεσε επίσης αντιδράσεις, αλλά όχι τόσο από το “εσωτερικό μέτωπο” (δηλαδή από διπλωματικούς κύκλους της Αθήνας), αλλά από τις διπλωματικές υπηρεσίες των Ευρωπαίων εταίρων μας. Οι οποίες έσπευσαν να μας ενημερώσουν τότε ότι η Ευρώπη (και η Ουάσιγκτον) είχαν επιβάλλει μιαν “άτυπη διπλωματική απομόνωση” στον “δικτάτορα Σίσι”. Κι αυτή την απομόνωση δεν ήταν σωστό να τη σπάσουν δύο χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή η Ελλάδα και η Κύπρος, στέλνοντας η πρώτη τον Πρωθυπουργό της και η δεύτερη τον Πρόεδρό της να επισκεφτούν τον “απομονωμένο” Σίσι…
Του οποίου η “διεθνής απομόνωση” από τους δυτικούς θα έσπαγε έτσι πανηγυρικά…
Η Ελλάδα τους απάντησε τότε, ευγενικά, ότι μπορεί ο Σίσι να είχε ανατρέψει πραξικοπηματικά τον (οριακά) εκλεγμένο Πρόεδρο Μόρσι, που ήταν εκπρόσωπος των “Αδελφών Μουσουλμάνων”, αλλά και όλες οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν καλές σχέσεις στον Αραβικό κόσμο με διάφορα καθεστώτα που δεν είναι ακριβώς… “αγλαΐσματα δημοκρατικότητας”!
Και εν πάση περιπτώσει, αν ο Σίσι απέτρεψε να έχει η Αίγυπτος την τύχη της Συρίας που σπαρασσόταν για χρόνια από καταστρεπτικό εμφύλιο, μπορεί και να ωφέλησε τελικά, τα μακροχρόνια δυτικά γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή.
Κι αν βοηθήσουμε τον Σίσι να σταθεροποιηθεί, μπορεί στο μέλλον να είναι σύμμαχος της Δύσης συνολικά στον Αραβικό κόσμο, αφού η αντίθεσή του στον ισλαμικό φονταμενταλισμό είναι “υπαρξιακή ανάγκη” για τον ίδιο.
Πράγμα που επίσης επαληθεύθηκε πλήρως στη συνέχεια, όταν η δυτική απομόνωση του Σίσι της Αιγύπτου έσπασε και σήμερα είναι “προνομιακός συνομιλητής” όλων των δυτικών.
Οι πρώτοι που έσπασαν εκείνη την απομόνωση τότε ήταν ο Σαμαράς της Ελλάδας και ο Αναστασιάδης της Κύπρου.
Πράγμα που ΔΕΝ ξεχνά εύκολα ο Σίσι…
Τα δύο αυτά μεγάλα γεωπολιτικά ανοίγματα που έγιναν τότε, απέκτησαν δική τους δυναμική στη συνέχεια, επιβεβαιώθηκαν πλήρως από τις γενικότερες εξελίξεις ενώ είδαμε να προσχωρούν και άνθρωποι οι οποίοι στην αρχή εναντιώθηκαν.
* Αλλά και οι δύο αυτές στρατηγικές κινήσεις αποτελούσαν στην ουσία συγκρότηση νέων συμμαχιών για την Ελλάδα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Έναντι κοινού εχθρού: της Τουρκίας!
Σε ανύποπτο χρόνο μάλιστα…
Τώρα όμως που ο χρόνος ΔΕΝ είναι “ανύποπτος” πια και τώρα που χρειαζόμαστε αυτές τις συμμαχίες περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η Ελλάδα που τις συγκρότησε (επί Σαμαρά) σήμερα τις… “κατεδαφίζει” (επί Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη, βεβαίως-βεβαίως…)
Διότι με τη “Διακήρυξη περί Φιλίας” Ελλάδας-Τουρκίας, την περιβόητη “Συμφωνία των Αθηνών”, η Ελλάδα “δεσμεύτηκε” κατά κάποιον τρόπο, να ΜΗΝ καταγγέλλει την Τουρκία για τις παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της! Ουσιαστικά να ΜΗΝ αντιστέκεται στα “τετελεσμένα” της, δηλαδή στο Τουρκολυβικό μνημόνιο και στη “Γαλάζια Πατρίδα”.
Με “αντάλλαγμα” να αποκλιμακωθούν οι παραβιάσεις από πλευράς της Τουρκίας (αλλά όχι και οι Navtex).
Και έτσι, εν ονόματι της “Διακήρυξης περί Φιλίας” με την Τουρκία, εμείς δεχθήκαμε (ίσως και να… προτείναμε) το Ιταλικό ερευνητικό σκάφος να ειδοποιήσει επισήμως τις αρχές της Τουρκίας για τις έρευνες που κάνει ΕΚΤΟΣ ελληνικών χωρικών υδάτων νοτίως της Κάσου, αλλά ΕΝΤΟΣ της Ελληνικής ΑΟΖ – όπως έχει οριοθετηθεί επισήμως μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου, και μάλιστα επί κυβέρνησης Μητσοτάκη!
Μ’ άλλα λόγια παραδεχθήκαμε εμμέσως ότι η Τουρκία έχει “δικαιοδοσία” πάνω σε θαλάσσιες ζώνες που όχι μόνον εμπίπτουν στην Ελληνική ΑΟΖ όπως την προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά τις έχουμε ήδη ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕΙ με την Αίγυπτο κι έχουν αποκτήσει, έτσι, και “διεθνή αναγνώριση”…
Κι αν αυτά ισχύουν για την “πόντιση καλωδίου” στις θάλασσες που έχουν ήδη οριοθετηθεί, τα πράγματα είναι ασφαλώς πολύ χειρότερο για την περιοχή νοτίως του Καστελλορίζου που κυρίως εποφθαλμιά η Τουρκία και την οποία δεν έχουμε καν ανακηρύξει εμείς – πολλώ μάλλον δεν την έχουμε οριοθετήσει, ούτε με την Αίγυπτο ούτε καν με την Κύπρο…
Με άλλα λόγια – για όσους ακόμα (κάνουν πως) ΔΕΝ καταλαβαίνουν – εμπράκτως εμείς, μόνοι μας, αποδεχόμαστε τους τουρκικούς ισχυρισμούς εναντίον μας!
Εμπράκτως εμείς, μόνοι μας νομιμοποιούμε το “παράνομο” Τουρκολυβικό μνημόνιο…
* Ο κ. Γεραπετρίτης, υπουργός των Εξωτερικών – τρομάρα του – δήλωνε προχθές απερίφραστα – ότι αν αντιδρούσαμε στις τουρκικές προκλήσεις και βγάζαμε το στόλο ξανά (όπως κάναμε το 2020) στη συνέχεια θα αναγκαζόμασταν να υποχωρήσουμε! Οπότε αποφύγαμε να υποχωρήσουμε ρητά… υποχωρώντας σιωπηλά, χωρίς καν να αντιδράσουμε!
Μήπως να πάμε να παραδοθούμε απευθείας, να γλιτώσουμε και τις αγωνίες και τα έξοδα (από την αγορά νέων πολεμικών σκαφών και νέων μαχητικών αεροπλάνων, που όμως δεν θα τα χρησιμοποιούμε για να μην… αναγκαστούμε να υποχωρήσουμε μετά;)
Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Ότι το 2020 που βγάλαμε το στόλο – επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη, πάντα – τελικά αναγκαστικά να υποχωρήσουμε μετά και δεν μας το είπαν;
Ή μήπως ότι η “Διακήρυξη περί Φιλίας” με την Τουρκία σημαίνει τελικά ότι ΔΕΝ θα εναντιωνόμαστε σε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ από τις εχθρικές επιδιώξεις της Τουρκίας;
Μήπως ότι της έχουμε εκχωρήσει όλα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και δεν το ξέρουμε (αλλά η Τουρκία το ξέρει);
Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να φύγει από το ΥΠΕΞ… χθες!
Γιατί αν η Ελλάδα έχει δεσμευτεί να αποδεχθεί πλήρως τις σε βάρος της αξιώσεις της Τουρκίας, γιατί να την υπολογίζει οποιοσδήποτε τρίτος ως… “σύμμαχο” κατά της Τουρκίας;
Αν η Ελλάδα δεν υπερασπίζεται τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα νοτίως της Κάσου όπως τα έχει ήδη οριοθετήσει με την Αίγυπτο, γιατί άραγε να τα υπερασπιστεί για λογαριασμό μας ο Σίσι της Αιγύπτου;
Και γιατί να μη σπεύσει ο Σίσι να οριοθετήσει με την Τουρκία τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα νοτίως του Καστελλορίζου;
Αφού όσα έχουμε ήδη οριοθετήσει μαζί του τα υφαρπάζει η Τουρκία, γιατί να μην πάει, απευθείας στην Τουρκία, να μοιράσει τα υπόλοιπα;
Καταλαβαίνετε τι έγκλημα συντελείται πια σε βάρος της χώρας;
Κι όχι από τους εχθρούς μας, αλλά από τους δικούς μας…
Ο Γεραπετρίτης πρέπει να φύγει χθες – τουλάχιστον για να σταλεί ένα μήνυμα ότι δεν είμαστε πλήρως υποταγμένοι στη “Γαλάζια Πατρίδα” του Ερντογάν…
ΥΓ. Να σημειωθεί ότι Σίσι ΔΕΝ υπέγραψε ουσιώδεις συμφωνίες με την Τουρκία! Εκτός από μια (για προμήθεια εξοπλιστικού υλικού – που όμως δεν διευκρινίζεται) όλες οι υπόλοιπες συμφωνίες που υπογράφηκαν προχθές μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου είναι αντίστοιχες με αυτές που έχουμε υπογράψει πολλές φορές κι εμείς με την Τουρκία, στα αλλεπάλληλα “Συμβούλια Συνεργασίας”…
Ο Σίσι δεν υπέγραψε ακόμα, γιατί έχει τους δικούς τους λόγους:
γιατί δεν εμπιστεύεται τον “Νονό” των “Αδελφών Μουσουλμάνων”,
γιατί ΔΕΝ έχει κλείσει το θέμα της Λιβύης, όπου τα συμφέροντα των δύο χωρών συγκρούονται
και γιατί δεν θέλει να τα σπάσει με το Ισραήλ.
Αλλά “απώτερος στόχος” της Τουρκίας, όπως μας βεβαιώνει τώρα η “Μιλλιέτ”, είναι να μοιράσει την (Ελληνική) ΑΟΖ νοτίως του Καστελλορίζου με την Αίγυπτο.
Αυτό που τώρα ομολογούν ότι είναι “απώτερος στόχος” τους, ως προχθές προεξοφλούσαν ότι έχει ήδη “συμφωνηθεί”!
Για να πάψουμε τα αντιδράμε και να το χωνέψουμε μιαν ώρα αρχύτερα…
Όπως πριν τρία χρόνια, ότι επισκεπτόταν ο Ισραηλινός Πρόεδρος την Τουρκία – επίσης μετά από μια μακρά περίοδο “ψυχρότητας” στις σχέσεις των δύο χωρών – εδώ μας “ενημέρωναν” ότι “έχει συμφωνηθεί να τα ξαναβρούν Ισραήλ και Τουρκία”! Πράγμα που διαψεύστηκε στη συνέχεια, για μιαν ακόμα φορά, με τον πιο πανηγυρικό τρόπο.
Πέρα από τους Έλληνες υπουργούς που δηλώνουν υποταγή στις αξιώσεις της Τουρκίας έχουμε και κάμποσους Έλληνες “αναλυτές” που συστημικά παρουσιάζουν ως ήδη συμφωνημένα και “τελειωμένα” αυτά που – στην καλύτερη – αποτελούν “απώτερους στόχους” της Τουρκίας!
Και στην μια και στην άλλη περίπτωση, για να πάψουμε να αντιδράμε και να παραδοθούμε στη “μοίρα” μας.
Ε λοιπόν, αυτή ΔΕΝ είναι η “μοίρα” μας!
Και πάντως όποια κι αν είναι η μοίρα η δική μας,
ο Γεραπετρίτης πρέπει να πάει σπίτι του.
Χθες…
