Γράφει H Άγρια Μέλισσα
Η παρουσία των Κατζ και Τσούνη στο αντίο της κόρης του Αντώνη Σαμάρα υπενθυμίζει πως ο Σαμαράς έχτιζε γέφυρες και ο Μητσοτάκης τις γκρεμίζει
Στην κηδεία της Λένας Σαμαρά στις 11 Αυγούστου 2025, παρέστησαν αυτοπροσώπως ο πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα, Νόαμ Κατζ και ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζορτζ Τσούνης. Η παρουσία τους σε αυτή την ανυπέρβλητα δύσκολη στιγμή για τον Αντώνη Σαμάρα, δεν ήταν τυπική, αλλά ήρθαν ως προσωπικοί φίλοι του Αντώνη Σαμαρά, στηρίζοντάς τον σε μια καθαρά οικογενειακή τραγωδία. Και τούτο διότι δεν επρόκειτο για την κηδεία ενός πολιτικού προσώπου, όπου την παρουσία τους ενδεχομένως να προέβλεπε κάποιο πρωτόκολλο, αλλά ήταν ο αποχαιρετισμός στην κόρη ενός πολιτικού προσώπου. Η παρουσία των Κατζ και Τσούνη ήταν προσωπική υπόθεση. Παρέστησαν για να τιμήσουν την κόρη του φίλου τους και να τον στηρίξουν. Αυτό αποκαλύπτει τους βαθείς, προσωπικούς δεσμούς που έχτισε ο Σαμαράς με Ισραήλ και ΗΠΑ, βασισμένους σε αμοιβαία εμπιστοσύνη και στρατηγική συνεργασία, πέρα από πολιτικές συγκυρίες.
Ο Σαμαράς, ως ΥΠΕΞ, προώθησε την πλήρη αναγνώριση του Ισραήλ από την Ελλάδα, τερματίζοντας δεκαετίες ψυχρότητας και ανοίγοντας δρόμο για στενές σχέσεις. Ως πρωθυπουργός, ενίσχυσε αυτή τη συμμαχία με τριμερείς συνεργασίες Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ, G2G συναντήσεις με τον Νετανιάχου, κάνοντας την Ελλάδα ενεργειακό πυλώνα. Με τις ΗΠΑ, στήριξε στρατιωτική και οικονομική συνεργασία κατά την περίοδο της κρίσης, ενισχύοντας τη θέση της Ελλάδας ως “πυλώνα σταθερότητας” στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο Σαμαράς έχτισε γέφυρες – προσωπικές και πολιτικές – που έκαναν την Ελλάδα κρίσιμο παίκτη στη γαιοπολιτική σκακιέρα.
Αντίθετα, η εξωτερική πολιτική του Μητσοτάκη είναι αδύναμη και υποχωρητική. Εγκατέλειψε το East Med μετά την απόσυρση των ΗΠΑ, χωρίς να πιέσει για αναβίωση, αφήνοντας την Ελλάδα εκτεθειμένη. Στο Ισραήλ, υιοθέτησε κριτικές θέσεις, ψηφίζοντας σε ΟΗΕ υπέρ ψηφισμάτων για κατάπαυση πυρός στη Γάζα, ευθυγραμμιζόμενος με ευρωπαϊκές “ευαισθησίες” αντί για στρατηγικούς συμμάχους. Με τις ΗΠΑ, ειρωνευόταν τον Τραμπ, καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής διαδικασίας των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας όρους όπως “τραμπισμός” και “τραμπικός” εν ειδει προσβολής, ρισκάροντας τις στρατηγικές σχέσεις της Ελλάδας με τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αυτή η κακομοίρικη στάση του Μητσοτάκη – από υποχωρήσεις σε Τουρκία μέχρι απώλεια εμπιστοσύνης από συμμάχους – δείχνει κάποιον ερασιτέχνη, που θυσιάζει εθνική κυριαρχία για ευρωπαϊκή “συμμόρφωση”.
Η παρουσία των Κατζ και Τσούνη στο αντίο της κόρης του Αντώνη Σαμάρα υπενθυμίζει πως ο Σαμαράς έχτιζε γέφυρες και ο Μητσοτάκης τις γκρεμίζει.Κάποιος πιο πονηρός από εμένα θα έλεγε ότι η καθυστέρηση της Κιμπερλι Γκίλφοιλ να αναλάβει καθήκοντα στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ελλάδα – τόσους μήνες και ακόμα περιμένουμε – δείχνει ότι περιμένει κάποιον άλλον αντί του Μητσοτάκη, ώστε να ξαναχτιστούν οι γέφυρες…
(*) H Άγρια Μέλισσα είναι δικηγόρος-αρθρογράφος
