Πολλοί γονείς γνωρίζουν την εικόνα: οι έφηβοι έχουν το κινητό τους σαν προέκταση του χεριού τους, αλλά όταν χτυπάει το τηλέφωνο, δεν απαντούν.
Ειδικότερα, σύμφωνα με το theconversation.com, αυτό το φαινόμενο δεν είναι απλά θέμα απροθυμίας ή ασυνεννοησίας, αλλά αντανακλά μια βαθύτερη αλλαγή στον τρόπο που οι νέοι ηλικίας 13-18 ετών επικοινωνούν.
Το τηλεφώνημα ως εξαίρεση, όχι κανόνας
Για τους εφήβους, οι φωνητικές κλήσεις δεν αποτελούν πλέον την προεπιλεγμένη μορφή επικοινωνίας. Χρησιμοποιούνται κυρίως σε επείγουσες καταστάσεις ή όταν υπάρχει λόγος για άμεση συναισθηματική υποστήριξη.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, προτιμούν τα γραπτά μηνύματα, τα φωνητικά σημειώματα ή τα social media, που τους δίνουν τον έλεγχο του χρόνου και της έκφρασης.
Έλεγχος χρόνου και συναισθημάτων
Η άμεση απάντηση σε μια κλήση απαιτεί παρουσία και άμεση ανταπόκριση χωρίς δυνατότητα προετοιμασίας. Αυτό μπορεί να προκαλεί άγχος, φόβο λάθους ή εκφραστικής αστοχίας. Αντίθετα, η γραπτή επικοινωνία επιτρέπει τη σκέψη, την επεξεργασία και τη διαχείριση του συναισθήματος πριν την απάντηση – μια μορφή αυτοπροστασίας στον ψηφιακό κόσμο.
Διαβάστε περισσότερα στο ρεπορτάζ του iefimerida.gr πατώντας εδώ
