«Σε ποια ηλικία συνειδητοποιήσατε ότι το αρχικό στα σχέδιο του να είστε πολύ καλοί, να δουλεύετε πραγματικά σκληρά και να αναλαμβάνετε περισσότερα από ό,τι θα έπρεπε, ελπίζοντας ότι αυτόματα θα σας επιβράβευαν για αυτό χωρίς να ζητήσετε, ήταν εντελώς βλακεία;», ρώτησε φέτος το καλοκαίρι η Βρετανίδα συγγραφέας Kate Lister στο Twitter.
Φαίνεται ότι πολλοί είχαν την ίδια εμπειρία με εκείνη, γιατί περισσότεροι από 400.000 άνθρωποι έκαναν like ή retweet.
Από μικρή ηλικία, οι περισσότεροι μαθαίνουν ότι η σκληρή δουλειά θα τους πάει εκεί που θέλουν να φτάσουν. Όμως ο Jeff Shannon, που είναι coach στελεχών και συγγραφέας του «Hard Work is Not Enough: The Surprising Truth about Being Believable at Work», διαφωνεί. Όπως λέει, «η σκληρή δουλειά είναι μια καλή αρχή». Αυτό σημαίνει ότι εάν κάποιος βρίσκεται στα πρώτα στάδια της καριέρας του, σίγουρα μπορεί να τον βοηθήσει να καθιερωθεί στη δουλειά του.
Όμως η σκληρή δουλειά δεν αρκεί για να φτάσει κάποιος στην κορυφή. «Σε κάποιο σημείο, κοιτάζεις γύρω σου και συνειδητοποιείς ότι ουάου, όλοι δουλεύουν σκληρά σε αυτό το επίπεδο. Η εξειδίκευση και η σκληρή δουλειά απλά είναι αυτό που όλοι περιμένουν και αυτά δεν θα σε βοηθήσουν να ανέβεις στην ιεραρχία», λέει στο BBC.
Επομένως, δεν είναι σωστό να ισχυριστεί κανείς ότι το σύστημα δεν εκτιμά τη σκληρή δουλειά. Όμως οι εργαζόμενοι πρέπει να αποδεχθούν ότι αυτό δεν φτάνει. Για να πάει κάποιος πραγματικά μπροστά, πρέπει να κάνει περισσότερα από απλά τη δουλειά του.
Είναι κάτι που έχουν ζήσει πολλοί εργαζόμενοι, καθώς βλέπουν συναδέλφους τους με παρόμοιες ή λιγότερες ικανότητες να αναρριχώνται, όσο η δική τους καριέρα βαλτώνει. Πολλές φορές, αυτοί που ανεβαίνουν είναι εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να παίξουν το παιχνίδι της πολιτικής για να βγουν μπροστά.
Η σκληρή δουλειά δεν έχει και μεγάλη σημασία εάν κανείς δεν αναγνωρίζει ότι την κάνεις, εξηγεί ο Shannon. Για να μεταφραστεί σε μια προαγωγή, πρέπει οι άλλοι να το προσέξουν.
Περιμένοντας την τιάρα
«Κάποια άτομα δουλεύουν πραγματικά σκληρά και φέρνουν εξαιρετικά αποτελέσματα και ελπίζουν ότι οι κατάλληλοι άνθρωποι θα το προσέξουν και θα έρθουν να τους βάλουν μία τιάρα στο κεφάλι. Αυτό συνήθως δεν συμβαίνει», εξηγεί η Carol Frohlinger, πρόεδρος της εταιρείας συμβούλων Negotiating Women, Inc. Είναι το λεγόμενο «tiara effect».
«Ένα από τα πράγματα που μπορεί να συμβεί στους ανθρώπους που κάνουν καλή δουλειά και τίποτα άλλο είναι ότι βρίσκονται κάτω από το ραντάρ. Έτσι, όταν υπάρχει μία ευκαιρία για προαγωγή, κανείς δεν τους σκέφτεται. Απλά τους ξεχνούν, με έναν καλοπροαίρετο τρόπο», σημειώνει.
Είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που οι περισσότεροι μάθαμε στο σχολείο: Από το δημοτικό ακόμα, οι μαθητές διδάσκονται ότι οι ήσυχοι, που δουλεύουν σκληρά είναι εκείνοι που θα πάνε μπροστά. Επειδή οι δάσκαλοι τείνουν να επιβραβεύουν αυτές τις συμπεριφορές στις μικρές ηλικίες, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το ίδιο θα κάνουν και τα αφεντικά τους, μερικά χρόνια αργότερα. Για αυτό και απογοητεύονται όταν μπουν στην αγορά εργασίας και διαπιστώσουν ότι αυτό που πίστευαν από τόσο μικροί δεν ισχύει.
Παρότι το να μην προσέχει ένας προϊστάμενος τη σκληρή δουλειά τους μπορεί να συμβεί στους άνδρες και στις γυναίκες, συνήθως οι γυναίκες είναι εκείνες που επηρεάζονται αρνητικά. Και αυτό γιατί ανάμεσα στους άνδρες είναι πιο αποδεκτό να μιλούν για τα επιτεύγματά τους.
Η απάντηση
Τι πρέπει να κάνουν, λοιπόν, οι εργαζόμενοι; Η απάντηση, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες, είναι να βρουν τρόπους να τραβήξουν το ενδιαφέρον στα επιτεύγματά τους χωρίς να περιμένουν μια αξιολόγηση που μπορεί να γίνεται μία φορά τον χρόνο.
Η Frohlinger προτείνει να δίνει κανείς στον προϊστάμενό του κάπως πιο συχνά updates, στα οποία θα δείχνει τη σημασία των επιτευγμάτων του. «Θα μπορούσε να είναι ένα γρήγορο email με μερικά σημεία: Αυτές είναι οι νίκες μου και αυτό είναι το αποτέλεσμά τους για την εταιρεία», εξηγεί. Η συχνότητα και η επιλογή των λέξεων χρειάζονται προσοχή. «Κανείς δεν θέλει να το ακούει κάθε μέρα. Η χρήση φράσεων όπως ‘η ομάδα μου και εγώ’ βοηθά να φαίνεστε καλοί ενώ μοιράζεστε τα εύσημα».
Όμως σε πολλά γραφεία, οι ικανότητες από μόνες τους δεν αρκούν για να πάει κάποιος μπροστά. Χρειάζεται να είναι συμπαθής και να τον θυμούνται. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι κάτι σαν πολιτικός. «Εάν θέλεις να κάνεις εντύπωση και να επηρεάζεις, οι άλλοι πρέπει να σε εμπιστεύονται και να πιστεύουν σε εσένα. Πρέπει να σε βλέπουν σαν ηγέτη», λέει ο Shannon.
Κερδίζοντας την συμπάθεια
Πώς κερδίζει κάποιος τη συμπάθεια των συναδέλφων του; Το πρώτο βήμα είναι να τους δίνει προσοχή. «Πρέπει να σκέφτεσαι το πώς θα συνδεθείς μαζί τους σε κάτι άλλο πέραν της δουλειάς», εξηγεί η Frohlinger. «Μήπως έχουμε ένα κοινό χόμπι ή ενδιαφέρον; Ας πούμε ότι ξέρω πως σου αρέσει η κηπουρική, βλέπω ένα άρθρο για την κηπουρική και στο στέλνω. Είναι αρκετά απλό, αλλά θα με συμπαθήσεις περισσότερο».
Είναι πρακτικές που δεν βλάπτουν κανέναν, αλλά μπορούν να βοηθήσουν έναν εργαζόμενο να πάει μπροστά. «Εάν δεν φροντίσεις εσύ την καριέρα σου, κανείς δεν θα το κάνει για εσένα», λέει η Frohlinger.
ΠΗΓΗ moneyreview.gr με πληροφορίες από BBC
