Μπορεί η κ. Πόπη Τσαπανίδου να είναι η νέα εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έπρεπε να ξεχάσει την δημοσιογραφική της ιδιότητα από την πρώτη στιγμή. Ο δημοσιογράφος οφείλει να κρατά αρχείο, να θυμάται και να διασταυρώνει. Και πάνω απ’ όλα να λέει την αλήθεια. Από την δήλωσή της για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, την πρώτη της δήλωση με τη νέα ιδιότητά της, δεν προκύπτει κάτι τέτοιο.
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη*
Στην πρώτη, λοιπόν, δήλωσή της – σε ήπιο τόνο είναι αλήθεια – η νέα εκπρόσωπος μίλησε για «εύλογες ανησυχίες» του κ. Τσίπρα σχετικά με τα γλυπτά του Παρθενώνα, σπεύδοντας να μας «υπενθυμίσει» ότι «το 2018 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε ο δρόμος για τη μετέπειτα θετική απόφαση της UNESCO, με την υιοθέτηση σύστασης που αναγνώριζε ρητά την ηθική, πολιτιστική και νομική διάσταση της επανένωσης των γλυπτών».
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και το γεγονός ότι ο δρόμος μέσω UNESCO δεν άνοιξε επί ΣΥΡΙΖΑ. Άνοιξε επί κυβέρνησης Σαμαρά. Τότε δημιουργήθηκε η Επιτροπή Διεκδίκησης, τότε συζητήθηκαν οι νομικές δυνατότητες με τη νομική ομάδα της Αμάλ Αλαμουντίν, τότε για πρώτη φορά βάλαμε την UNESCO να διαπραγματευτεί για λογαριασμό μας. Η Ελλάδα είχε τότε (για πρώτη φορά) καλέσει τη Μεγάλη Βρετανία, μέσω της UNESCO, σε διαδικασία διαμεσολάβησης για την επανένωση των Γλυπτών. Τελικός προορισμός γι’ αυτή την επανένωση είναι η Αθήνα και το περίφημο Μουσείο της Ακρόπολης, όπως είχε αναφέρει τον Δεκέμβριο του 2014 ο τότε υπουργός Πολιτισμού Κώστας Τασούλας.
Σημειώνω εδώ σχετικά με την UNESCO, την οποία υποτίθεται ότι… ανακάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ, πως το θέμα τέθηκε για πρώτη φορά από την Μελίνα Μερκούρη ως Υπουργό Πολιτισμού τον Ιούλιο του 1982 στο Μεξικό, στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της UNESCO.
Πάνω σ’ αυτές τις προσπάθειες – χωρίς τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ – στηρίχθηκε αργότερα η κυβέρνηση Τσίπρα, όταν, τον Δεκέμβριο του 2015, τα Γλυπτά του Παρθενώνα μνημονεύτηκαν ρητά στην Απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για την Επιστροφή ή Απόδοση Πολιτιστικών Αγαθών στις χώρες προέλευσης, που υιοθετήθηκε ομόφωνα.
Μάλιστα, στις 16 Δεκεμβρίου 2015 ψηφίστηκε με ευρεία πλειοψηφία από το ελληνικό κοινοβούλιο και η ευρωπαϊκή οδηγία σχετικά με την επιστροφή πολιτιστικών αγαθών, που έχουν απομακρυνθεί παράνομα από το έδαφος κράτους-μέλους της ΕΕ. Θυμίζω ότι τότε, εκτός από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, υπερψήφισαν η Νέα Δημοκρατία, η Δημοκρατική Συμπαράταξη, το Ποτάμι και η Ένωση Κεντρώων. Η Χρυσή Αυγή είχε καταψηφίσει και το ΚΚΕ δήλωσε «παρών».
Δεν είχαν «εύλογες ανησυχίες» το 2014
Επιπλέον – και εγώ αυτό το θυμάμαι πολύ καλά, διότι τότε ήμουν κυβερνητική εκπρόσωπος – ο κ. Τσίπρας δεν είπε λέξη και ο ΣΥΡΙΖΑ ουδόλως αντέδρασε όταν, στις 5 Δεκεμβρίου 2014, το Βρετανικό Μουσείο ανακοίνωσε ότι δάνεισε τμήμα των Γλυπτών του Παρθενώνα τη Ρωσία για τους εορτασμούς των 250 χρόνων από την ίδρυση του Μουσείου Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη.
Η είδηση είχε πέσει σαν βόμβα. Από την πρεσβεία μας στο Λονδίνο έφθαναν σωρηδόν τα τηλεγραφήματα με ανακοινώσεις, αντιδράσεις, δημοσιεύματα στον βρετανικό Τύπο. Είχε σηκωθεί ο κόσμος στο ποδάρι. Το Βρετανικό Μουσείο δάνειζε τα κλεμμένα!
Αλλά εκείνη την περίοδο ο κ. Τσίπρας κοίταζε πώς θα ρίξει την κυβέρνηση δια της προεδρικής εκλογής – μαζί με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής. Είχε δηλαδή άλλες δουλειές να κάνει – να σχίσει το μνημόνιο ντάλα μεσημέρι, να διώξει τους τροϊκανούς με τις κλωτσιές, να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, να εφαρμόσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, εν ολίγοις να αρπάξει την εξουσία. Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκρινε ότι πρέπει να ασχοληθεί με αυτό που κατά την κ. Τσαπανίδου αποτελεί σήμερα «εθνικό στόχο». Και δεν πρόσφερε καμιά στήριξη στην κυβέρνηση. Δηλαδή δεν στήριξε τον εθνικό στόχο.
Τι είχε συμβεί; Οι Βρετανοί είχαν δανείσει στη Ρωσία το ακέφαλο άγαλμα του θεού Ιλισού, που αποτελεί τμήμα των Γλυπτών του Παρθενώνα. Από τις 6 Δεκεμβρίου 2014 και μέχρι τις 18 Ιανουαρίου 2015 θα εκτίθεντο στο Ερμιτάζ, στην Αγία Πετρούπολη, για τα 250 χρόνια του Μουσείου. Επρόκειτο για μια ξαπλωμένη ακέφαλη ανδρική μορφή, που αναπαριστά τον θεό του ποταμού Ιλισού. Και ανήκει σ’ αυτά που έκλεψε το Έλγιν το 1803.
Το γεγονός είχε ανακοινωθεί από το ίδιο το Βρετανικό Μουσείο. Οι ίδιοι άνθρωποι που για χρόνια έλεγαν πως δεν είχαμε μουσείο για να τα φιλοξενήσουμε και όταν το φτιάξαμε και το εγκαινιάσαμε, τον Ιούνιο του 2009 επί Κώστα Καραμανλή με τον Αντώνη Σαμαρά υπουργό Πολιτισμού, έλεγαν πως φοβούνται τις μεταφορές, τώρα έστελναν τμήμα των κλεμμένων σε χώρα που βρισκόταν σε πόλεμο (είχε ήδη γίνει η πρώτη εισβολή στην Ουκρανία και η προσάρτηση της Κριμαίας).
Το άγαλμα είχε φύγει με μεγάλη μυστικότητα στις 2 Δεκεμβρίου 2014 και η μεταφορά του ανακοινώθηκε μετά την άφιξή του στην Αγία Πετρούπολη. Μαζί με μια δήλωση του προέδρου των διαχειριστών του Βρετανικού Μουσείου, Σερ Ρίτσαρντ Λάμπερτ. Όπως είχε πει «το καθήκον των διαχειριστών είναι να επιτρέπουν στους πολίτες όσο το δυνατόν περισσότερων χωρών να μοιράζονται την κοινή κληρονομιά τους. Οι διαχειριστές είναι ενθουσιασμένοι από το γεγονός ότι οι Ρώσοι πολίτες θα απολαύσουν σύντομα αυτό το ωραίο αντικείμενο».
Στην πραγματικότητα, αυτό που έλεγαν ήταν «είναι δικά μας και τα κάνουμε ό,τι θέλουμε»!
Αδιαφορώντας και για το γεγονός ότι τότε είχαν επιβληθεί κυρώσεις στη Ρωσία για την προσάρτηση της Κριμαίας. Μάλιστα, στη δήλωσή του, ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου, Νιλ Μακ Γκρέγκορ, έσπευσε να απαντήσει στις αιτιάσεις περί κακών σχέσεων με τη Ρωσία λόγω της Ουκρανίας. Όπως είπε, «η πολιτική που ακολουθούν τα δύο μουσεία είναι πως όσο πιο τεταμένες είναι οι σχέσεις ανάμεσα στις κυβερνήσεις, τόσο πιο σημαντική είναι η σχέση ανάμεσα στα μουσεία».
Με λίγα λόγια, προσπαθούσαν να εξομαλύνουν την κατάσταση μέσω της Τέχνης, παρουσιάζοντας εν μέσω κυρώσεων την κλοπή ως… κοσμοπολιτισμό!
Είπε επίσης ο Μακ Γκρέγκορ ότι «το Βρετανικό είναι ένα μουσείο του κόσμου και για τον κόσμο και αυτό το αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ο δανεισμός ενός γλυπτού του Παρθενώνα στο μουσείο Ερμιτάζ». Προσθέτοντας πως «αν ποτέ τα Γλυπτά μεταφέρονταν στην Ελλάδα, οι Έλληνες δεν θα τα επέστρεφαν».
Η ανακοίνωση Σαμαρά
Εκείνη την ημέρα, ο Σαμαράς εξέδωσε την ακόλουθη προσωπική ανακοίνωση:
«Προκαλεί τον Ελληνικό λαό η απόφαση του Βρετανικού Μουσείου να «δανείσει» ένα από τα γλυπτά του Παρθενώνα σε έκθεση στην Αγία Πετρούπολη.
Το τελευταίο μέχρι σήμερα βρετανικό δόγμα περί «αμετακίνητων» γλυπτών του Παρθενώνα παύει να ισχύει. Όπως καταρρίφθηκε με τη λειτουργία του Μουσείου της Ακρόπολης και το άλλο «επιχείρημά» τους, αυτό της έλλειψης ανάλογου χώρου που θα μπορούσε να τα
φιλοξενήσει.
Ο Παρθενώνας και τα γλυπτά του υπήρξαν αντικείμενο λεηλασίας. Η αξία των γλυπτών είναι ανεκτίμητη.
Οι Έλληνες είμαστε ταυτισμένοι με την Ιστορία και τον πολιτισμό μας! Τα οποία δεν τεμαχίζονται, δεν δανείζονται και δεν παραχωρούνται!».
Η δήλωση κάνει τον γύρο του κόσμου. «Ελληνική οργή για το δάνειο γλυπτού του Παρθενώνα», γράφει ο ξένος Τύπος. «Άγγιξαν την ευαίσθητη χορδή των Ελλήνων», μεταδίδουν οι ανταποκριτές. «Το άγαλμα συμβολίζει την σημασία της Αθήνας ως της πρώτης Δημοκρατίας στον κόσμο. Το Μουσείο θεωρεί ότι τα σπουδαία επιτεύγματα του κόσμου μας πρέπει να τα απολαμβάνουν όλοι οι λαοί του κόσμου», προσπαθεί να τα μπαλώσει ο Σερ Λάμπερτ.
Ο ίδιος είχε τότε επίσης δηλώσει ότι «το Κοινοβούλιο εξέτασε το ζήτημα της ιδιοκτησίας το 1816 και κατέληξε στο συμπέρασμα πως τα Γλυπτά αποτελούν νόμιμη ιδιοκτησία και ευθύνη των διαχειριστών του Μουσείου. Ήταν απόφαση του Βρετανικού Μουσείου η μεταφορά αυτή, καθώς τα Γλυπτά αυτά είναι ιδιοκτησία του Βρετανικού Μουσείου και μπορεί να τα διαχειριστεί κατά το δοκούν, το πώς και το πού θα εκτεθούν».
Από την πλευρά της, η εκπρόσωπος του Βρετανικού Μουσείου, Ολίβια Ρίκμαν, είχε υποστηρίξει ότι «τα Γλυπτά έχουν παραμείνει εκεί από την εποχή που αποκτήθηκαν, εκτός από μία περίοδο εννέα ετών κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν και αποθηκεύτηκαν σε παρακείμενο σταθμό του μετρό για να προστατευθούν από τους βομβαρδισμούς».
Σε όλα αυτά αντέδρασαν με σφοδρότητα Έλληνες, Βρετανοί, βουλευτές, δημοσιογράφοι, επιτροπές για την επανένωση των Γλυπτών. Από όλον τον κόσμο.
Με λίγα λόγια είχε γίνει ο κακός χαμός. Οι μόνοι που δεν είχαν αντιδράσει ήταν ο κ. Τσίπρας και τα στελέχη του, που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους!
Εκείνη τη μέρα οργάνωναν διαδηλώσεις
Όπως είπαμε, οι άνθρωποι είχαν άλλες δουλειές. Μιλώντας στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματός του, ο κ. Τσίπρας καλούσε τότε σε εκλογικό συναγερμό. Στις 8 Δεκεμβρίου 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζε για την επίσπευση της ψηφοφορίας για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ως «αναμενόμενη και καλοδεχούμενη, καθώς φέρνει πιο κοντά τη μόνη προοπτική λύτρωσης για το λαό και τον τόπο, που είναι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία».
Ειδικά στις 5 Δεκεμβρίου, ημέρα που ξέσπασε το θέμα με τα Γλυπτά του Παρθενώνα, ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείτο με το κάλεσμα στη συγκέντρωση των συνδικάτων της 7ης Δεκεμβρίου – ενάντια στα μνημόνια, βεβαίως βεβαίως – και με την διοργάνωση των συγκεντρώσεων για την επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου.
Επομένως, όχι κ. Τσαπανίδου! Αν ο κ. Τσίπρας δεν εκδήλωσε τότε τις «εύλογες» ανησυχίες του, γιατί να δεχθούμε ότι τάχα τις απέκτησε σήμερα; Τότε ο νέος προϊστάμενός σας παρίστανε τον προστάτη των φτωχών και των αδυνάμων – μέχρι που έκοψε το ΕΚΑΣ και τις συντάξεις από τις χήρες και τα ορφανά. Πάει πολύ σήμερα να παριστάνει τον προστάτη του Παρθενώνα, για τον οποίο πριν από λιγότερο από δέκα χρόνια αδιαφορούσε.
Το χρονικό που ξεχνά ο ΣΥΡΙΖΑ
Και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ μας λέει κάτι φληναφήματα για τις δικές του προσπάθειες, με συνέδρια και τα λοιπά, να σας φρεσκάρω λίγο ακόμη την μνήμη:
-11 Ιουνίου 2012. Debate στο Λονδίνο με θέμα τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Στην ψηφοφορία που ακολούθησε, 384 ψήφισαν υπέρ έναντι 125 κατά, ενώ μόνο 24 έμειναν αναποφάσιστοι. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο βουλευτής των Εργατικών Τρίστραμ Χαντ είχε ταχθεί κατά της επιστροφής των γλυπτών στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας πως… «αν οι Έλληνες ήταν πραγματικοί Ευρωπαίοι θα έπρεπε να χαίρονται και να νιώθουν υπερηφάνεια που τα Γλυπτά βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο! Όλα αυτά ενώ ήδη σε όλες τις δημοσκοπήσεις το 70% των Βρετανών θεωρούσε ότι τα Γλυπτά πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα! Δεν θυμάμαι καμιά αντίδραση του κ. Τσίπρα, κάποια διαμαρτυρία, για παράδειγμα, προς το αδελφό Εργατικό Κόμμα.
-24 Ιουνίου 2012. Ημερίδα στο Λονδίνο, που διοργανώνεται από την βρετανική, την αμερικανική και την αυστραλιανή επιτροπή για την επιστροφή των Γλυπτών. Ο Ελληνοαμερικανός δικηγόρος Μάικλ Ρέππας, ο δικηγόρος του Νέλσονα Μαντέλα ΓιώργοςΜπίζος από τη Νότια Αφρική και ο Ελληνοαυστραλός συνάδελφός τους Βίκτωρ Μπιζάνης προτείνουν να ανατεθεί η υπόθεση στον Αυστραλό νομικό Τζέφρι Ρόμπερτσον, ο οποίος είναι εγκατεστημένος στο Λονδίνο και έχει κερδίσει στο παρελθόν δίκη για λογαριασμό των Αβοριγίνων της Τασμανίας. Στην ημερίδα αναφέρθηκε ότι τον καιρό που ο Έλγιν αποκόλλησε τα μάρμαρα του Παρθενώνα και τα μετέφερε στην Αγγλία, στην Ελλάδα ζούσαν πραγματικοί δικαιούχοι-απόγονοι των Ελλήνων, οι οποίοι δεν ρωτήθηκαν, ούτε τα πούλησαν, ούτε επέτρεψαν την αρπαγή τους. Επίσης, η αρχαιολόγος, προϊστάμενη της Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών, Ελένη Κόρκα, παρουσίασε χειρόγραφες επιστολές που είχε ανταλλάξει το 1811 ο λόρδος Έλγιν με τον διάδοχό του Βρετανό πρέσβη στην Υψηλή Πύλη, από τις οποίες συνάγεται πως η αφαίρεση και μεταφορά των γλυπτών ήταν παράνομη.
-19 Σεπτεμβρίου 2012. Ο αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, αρμόδιος για θέματα Πολιτισμού, Κώστας Τζαβάρας προχωρά σε σύσταση ειδικής συμβουλευτικής επιτροπής, για το εθνικό αίτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα. Όπως ανακοινώνεται αποστολή της επιτροπής είναι ο συντονισμός κινήσεων και ο σχεδιασμός στρατηγικής για τη χάραξη σταθερής πολιτικής γραμμής που να ανταποκρίνεται στη σοβαρότητα του εθνικού στόχου. Ως μέλη της επιτροπής ανακοινώνονται οι Χριστόφορος Αργυρόπουλος -Νομικός, Πρόεδρος του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη, Έλενα Κόρκα-Δρ. Αρχαιολόγος, Προϊστάμενη της Εφορείας Αρχαιοπωλείων και Ιδιωτικών Αρχαιολογικών Συλλογών του ΥΠΑΙΘΠΑ, Ειρήνη Σταματούδη – Νομικός, Διευθύντρια του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας και Πάνος Καλογερόπουλος -Π.ΥΑ, εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών.
Στην UNESCO από το 2013
-Αύγουστος 2013: Η Ελλάδα, δια του τότε υπουργού Πολιτισμού Πάνου Παναγιωτόπουλου απευθύνει πρόταση προς τη Βρετανία, προκειμένου να ξεκινήσει διαμεσολάβηση στη βάση των σχετικών κανόνων της UNESCO. Με τη σειρά της, η UNESCO απηύθυνε πρόσκληση προς την βρετανική κυβέρνηση. Ήταν αυτή η πρώτη φορά που κράτος καλείται να προχωρήσει θεσμικά σε διαμεσολάβηση στο πλαίσιο της UNESCO, δεδομένου, ότι η διαδικασία είχε θεσμοθετηθεί μόλις το 2010. Επομένως, τότε άνοιξε ο δρόμος της UNESCO!
-1 και 2 Οκτωβρίου 2014. Ελληνική αντιπροσωπεία αποτελούμενη από εκπροσώπους των υπουργείων Πολιτισμού και Αθλητισμού και Εξωτερικών, καθώς και τον πρόεδρο του Μουσείου Ακρόπολης, συναντήθηκε στο πλαίσιο των εργασιών της «Διακυβερνητικής Επιτροπής της UNESCO για την επιστροφή πολιτιστικών αγαθών στις χώρες προέλευσής τους», με εκπροσώπους της βρετανικής κυβέρνησης καθώς και του Βρετανικού Μουσείου, προκειμένου να συζητηθεί το ζήτημα των Γλυπτών του Παρθενώνα, εκκρεμές στην ημερήσια διάταξη της Επιτροπής από το 1984. Ωστόσο η Βρετανία δεν είχε απαντήσει στην πρόσκληση της UNESCO και στη συνάντηση του Οκτωβρίου συζητήθηκε και αυτό το ζήτημα.
Το δίκαιο αίτημα της Ελλάδας για την επιστροφή και επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα αλλά και την πρόσκληση της UNESCO στήριξαν πλήθος κρατών με δηλώσεις τους κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Επιτροπής όπως η Ελβετία, η Κύπρος, η Λιβύη, το Μεξικό, το Ιράκ, η Αίγυπτος, η Κορέα, η Τουρκία, η Νιγηρία και το Περού.
Η συνάντηση ελληνικής και βρετανικής πλευράς κατέληξε σε σύσταση, η οποία υιοθετήθηκε από την Ολομέλεια της Διακυβερνητικής Επιτροπής. Η σύσταση αυτή καλεί τη Βρετανία να εξετάσει την πρόταση για διαμεσολάβηση. Η ίδια σύσταση προβλέπει την αρωγή της UNESCO προκειμένου να λάβουν χώρα περαιτέρω συναντήσεις για την επίλυση του ζητήματος.
Επομένως, κ. Τσαπανίδου, η σύσταση έγινε το 2014!
Διαβάστε περισσότερα εδώ
πηγη tomanifesto.gr
