Ο Στάλιν,
ζήτησε να του φέρουν μία κότα.
Την πήρε στην αγκαλιά του και πιέζοντας την σφιχτά με το ένα χέρι, με το άλλο άρχισε να την ξεπουπουλιάζει.
Η κότα φώναζε από πόνο και προσπαθούσε να δραπετεύσει με κάθε τρόπο χωρίς επιτυχία,
η λαβή ήταν πολύ δυνατή για εκείνη.
Ο Στάλιν κατάφερε να αφαιρέσει όλα τα φτερά, χωρίς μεγάλο κόπο και αφού τελείωσε, είπε στους συνεργάτες του:
“Τώρα κοιτάξτε τι θα συμβεί.”
Έβαλε την κότα στο έδαφος και απομακρύνθηκε από αυτήν.
Πήγε και πήρε λίγο σιτάρι, ενώ οι συνεργάτες του παρακολουθούσαν με έκπληξη, καθώς -παρά τους πόνους και την αιμορραγία- η κότα έτρεξε προς αυτόν μόλις έριξε χούφτες σιτάρι στο έδαφος, περιμετρικά στο δωμάτιο.
Η κότα, όχι μόνο δεν έφυγε…
αλλά τον ακολουθούσε σε κάθε του βήμα.
Σε αυτό το σημείο ο Στάλιν στράφηκε στους βοηθούς του, που έκπληκτοι παρατηρούσαν το θέαμα και είπε:
”Είδατε, έτσι κυβερνώνται οι ανόητοι άνθρωποι. Είδατε πως η κότα με ακολουθούσε, παρά τον πόνο που της προκάλεσα;
Οι περισσότεροι λαοί είναι έτσι, συνεχίζουν να ακολουθούν τους κυβερνήτες και τους πολιτικούς τους παρά τον πόνο που τους προκαλούν, με μοναδικό σκοπό να λάβουν ένα… δωράκι,
λίγα χρήματα, μία εξυπηρέτηση ή απλώς λίγο φαγητό για να ξεχάσουν την πείνα τους για λίγες ημέρες”.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει στους λαούς, αφού το μυαλό τους (όπως της κότας) ξεχνάει τα πάντα, ότι και να τους κάνουν.
