Του Θανάση Κ.
Η «αλλαγή υποδείγματος» διεθνώς, λόγω εκλογής Τράμπ στις ΗΠΑ, επηρεάζει καθοριστικά και την Ελλάδα.
Αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι η εκλογή Τράμπ είναι «καλό για μας»,
ΔΕΝ σημαίνει ότι είναι «κακό για μας»,
σημαίνει απλώς ότι θα μας επηρεάσει – απόλυτα και σαρωτικά.
Οι ανατροπές που γίνονται σε παγκόσμια κλίμακα και επέρχονται κι εδώ, είναι θεμελιώδεις – δεν είναι «επιφανειακές».
Ούτε εφήμερες, ούτε προσωρινές.
Το ότι τελειώνει ο μύθος της «Παγκσομιοποίησης» με τη βαθμιαία κατάργηση των εθνικών συμφερόντων,
το ότι τελειώνει η προσδοκία μετατροπής των «εθνικών κρατών» σε «νομαρχίες» περιορισμένης ευθύνης,
αλλάζει την ίδια την δυναμική των γεωπολιτικών σχέσεων και των ισορροπιών.
Οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν την προσπάθεια «παγκόσμιας ηγεμονίας» μέσα από «συλλογικούς οργανισμούς» και προσανατολίζονται σε «συμμαχίες προθύμων» – διμερείς ή πολυμερείς – για να αντιμετωπίσουν πια «κοινούς εχθρούς» ή για να διασφαλίσουν κοινούς «ζωτικούς στόχους».
Αναζητούν “συμμάχους” – όχι “πελάτες της προστασίας” τους!
Και “αξιόπιστους συμμάχους”, όχι κράτη που είναι πρόθυμα να έλθουν σε συνεννόηση με τους εχθρούς των ΗΠΑ…
Αυτό σημαίνει ότι, για παράδειγμα:
— Η Ελλάδα όσο παραμένει κράτος που αναζητά “προστάτες”, δεν μπορεί να θεωρηθεί σύμμαχος, αφού η έννοια του «συμμάχου» προϋποθέτει την ετοιμότητα να αναλάβει ρίσκα και να πληρώσει κόστος κατά κοινού εχθρού.
Όσο η Ελλάδα δεν φαίνεται πρόθυμη να υπερασπιστεί τον εαυτό της από τον δικό της εχθρό, δηλαδή από τη χώρα που απειλεί πρωτίστως την ίδια, πώς ακριβώς θα την υπολογίζουν ως “σύμμαχο κατά κοινού εχθρού”;
Όσο η Ελλάδα φέρεται πρόθυμη να «ξεπλύνει» την Τουρκία, η οποία κυρίως και πρωτίστως ΑΠΕΙΛΕΙ την Ελλάδα, δεν μοιάζει να μπαίνει στη λίστα οποιουδήποτε αναζητεί συμμάχους στην περιοχή…
Αν η Ελλάδα θέλει να αναγνωριστεί ως σύμμαχος οποιουδήποτε πρέπει να δείξει ετοιμότητα να προασπιστεί η ίδια τον εαυτό της, τα συμφέροντά της, την κυριαρχία της και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, χωρίς να αναζητά συνεχώς «προστάτετς».
Όχι να αγοράζει όπλα, χωρίς πυρομαχικά, όχι να εξοπλίζεται διαβεβαιώνοντας όμως, ότι αυτά που αγοράζει δεν έχει τη διάθεση να τα χρησιμοποιήσει – και πώς, αν προκληθεί, θα υποχωρήσει χωρίς να απαντήσει, για να μην αναγκαστεί να υποχωρήσει αφότου απαντήσει!
Όλα αυτά «καταργούν» την Ελλάδα ως αξιόπιστο σύμμαχο. Γιατί ένας σύμμαχος οφείλει να είναι αξιόμαχος – αλλιώς δεν είναι σύμμαχος.
— Η Τουρκία, από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε να είναι «σύμμαχος» για τις ΗΠΑ, γιατί έχει αντίληψη «εθνικού συμφέροντος», αλλά δεν μπορεί να είναι ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ σύμμαχος.
Έχει ήδη επιλέξει τον Ευρωασιαστισμό, έχει ήδη εξαρτηθεί ενεργειακά από τη Ρωσία, δεν έχει εφαρμόσει καμία “κύρωση” κατά της Ρωσίας όπως έκαναν όλες οι υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ, και υποκίνησε σε εξέγερση τους ισλαμιστές στη Συρία, για να ελέγξει τη χώρα αυτή, πράγμα που την οδηγεί σε ευθεία αντιπαράθεση με μια σειρά καθεστώτα της περιοχής, τα οποία θεωρούν “υπαρξιακό κίνδυνο” τους ισλαμιστές!
Το κύριο όμως, για την κυβέρνηση Τράμπ, είναι ότι η Τουρκία ήλθε σε πλήρη αντιπαράθεση με το Ισραήλ!
Ταυτόχρονα η Τουρκία, με την στρατηγική της “Γαλάζιας Πατρίδας”, αλλά και με όσα έκανε στη Λιβύη και στη Συρία, δείχνει πρόθεση να ελέγξει την Ανατολική Μεσόγειο, που είναι κρίσιμης σημασίας και για τις ΗΠΑ και για τη Γαλλία και για το σύνολο της Δύσης.
Χωρίς τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου και του Σουέζ, ο Αμερικανικός στόλος του Ατλαντικού δεν μπορεί να επικοινωνεί με τον Αμερικανικό στόλο του Ινδικού Ωκεανού και του Ειρηνικού. Επομένως η παγκόσμια στρατηγική των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της Κίνας βρίσκεται στον αέρα.
Ο έλεγχος της Μεσογείου από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους (Γαλλία) είναι υψίστης σημασίας. Και η Τουρκία δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος σύμμαχος των ΗΠΑ, όσο είναι ενεργειακά εξαρτημένη από τη Ρωσία κι έχει προνομιακές σχέσεις με τους ισλαμιστές…
Μπορεί ο Πρόεδρος Τράμπ να έχει “καλές προσωπικές σχέσεις” με τον Ερντογάν, την ίδια στιγμή όμως, ο Πρόεδρος Τράμπ έχει άριστες σχέσεις και με τον Νετανιάχου! Ενώ ο Νετανιάχου και το Ερντογάν έχουν κάκιστες σχέσεις μεταξύ τους.
Και το Ισραήλ θεωρεί υπαρξιακό κίνδυνο την Τουρκία!
* Όλα αυτά συνοψίζονται σε τρείς προτάσεις:
— Η Ελλάδα, όσο συνεχίζεται η πολιτική “Κατευνασμού” της Τουρκίας, ΔΕΝ θεωρείται ΑΞΙΟΜΑΧΟΣ σύμμαχος για τις ΗΠΑ.
— Η Τουρκία, δεν θεωρείται ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ σύμμαχος για τις ΗΠΑ.
— Και το Ισραήλ, που θεωρείται και αξιόμαχος και αξιόπιστος σύμμαχος για τις ΗΠΑ, βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με την Τουρκία. Στη Συρία και όχι μόνο…
— Ταυτόχρονα Αίγυπτος, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, και Εμιράτα, θα μπορούσαν να συγκλίνουν με τα Αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα, μόνον εφόσον ανακοπεί η επέκταση της Τουρκικής επιρροής.
Συνεπώς όλες οι χώρες που είναι “πολύτιμες” για τις ΗΠΑ, έχουν μια κοινή απαίτηση από τις ΗΠΑ: Να ανακοπεί και να ελεγχθεί η επέκταση της Τουρκίας, η “Γαλάζια Πατρίδα” και η νεο-Οθωμανική στρατηγική της.
Κι αυτό ανεξαρτήτως της Ελλάδας…
Όσο οι ΗΠΑ ανέχονται την αναθεωρητική Πολιτική της Τουρκίας, δημιουργούν μόνον εχθρούς στη Μέση Ανατολή. Και πάντως υπονομεύουν την δική τους επιρροή.
Και στην μεταστροφή της ίδιας της Τουρκίας δεν μπορούν να ελπίζουν. Η Τουρκία έχει ήδη εξαρτηθεί από τη Ρωσία ενεργειακά. Και δεν πρόκειται να κάνει πίσω από τις φιλοδοξίες της να ηγεμονεύσει σε ολόκληρο το Σουνιτικό Ισλάμ.
* Πού μπαίνει η Ελλάδα στην “εξίσωση”;
Ο ρόλος της Ελλάδας στη νέα γεωπολιτική στρατηγική των ΗΠΑ μπορεί επίσης να συνοψιστεί σε τέσσερις προτάσεις:
— Ελλάδα και Κύπρος συνδέουν όλους τους δυνητικούς συμμάχους των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή με την Ευρώπη και τη Δύση συνολικά!
Με Ελλάδα και Κύπρο, η Δύση αποκτά στρατηγικό βάθος στη Μέση Ανατολή. Χωρίς Ελλάδα και Κύπρο, όλοι οι δυνητικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή νοιώθουν “αποκομμένοι” από τη Δύση…
— Με την Ελλάδα, οι ΗΠΑ αποκτούν στρατηγικό βάθος και προς την Ανατολική Ευρώπη, μέσω Αλεξανδρούπολης.
Χωρίς το “προγεφύρωμα” της Αλεξανδρούπολης και το διάδρομο προς βορρά, η στήριξη Βουλγαρίας, Ρουμανίας Σλοβακίας, Ρουμανίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας από τις ΗΠΑ, είναι πολύ πιο προβληματική. Για τις ΗΠΑ οι χώρες που βρίσκονται δίπλα στη Ρωσία είναι πολύ πιο στρατηγικά σημαντικές απ’ ό,τι η… Ολλανδία και το Βέλγιο – που έτσι κι αλλιώς δεν συνεισφέρουν πολλά στην “κοινή άμυνα”. Και η στήριξη των “παραμεθόριων περιοχών” μπορεί να γίνει μέσω Ελλάδας. Εξ ου και η στρατηγική σημασίας για τις ΗΠΑ του λιμανιού Αλεξανδρουπόλεως.
— Τέλος με τα αποθέματα υδρογονανθράκων στην ελληνικής δικαιοδοσίας ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου, μπορεί να εξασφαλιστεί ο ενεργειακός εφοδιασμός της Ευρώπης συνολικά, υποκαθιστώντας μεγάλο μέρος της ενεργειακής εξάρτησής της από τη Ρωσία. Σε φυσικό αέριο κυρίως.
Χωρίς την Ελλάδα είναι δύσκολο να απεξαρτηθεί η Ευρώπη στο μέλλον από το φθηνό ρωσικό αέριο. Με τα αποθέματα από την Ελληνική ΑΟΖ – και με τα γειτονικά αποθέματα από τις ΑΟΖ Κύπρος, Αιγύπτου και Ισραήλ – η Ευρώπη μπορεί σχεδόν πλήρως να απεξαρτηθεί από το ρωσικό αέριο.
Αν επιτραπεί στην Τουρκία να υφαρπάξει το μεγαλύτερο μέρος της ΑΟΖ ελληνικής και κυπριακής δικαιοδοσίας, τότε η Ευρώπη θα παραμένει ενεργειακά εξαρτημένη από τη Ρωσία ή από την Τουρκία (που με τη σειρά της είναι κι αυτή ενεργειακά εξαρτημένη από τη Ρωσία)…
Συνεπώς η Ελλάδα είναι πολύ μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας για τη Δύση: Και για την προβολή της γεωπολιτικής επιρροής της Δύσης στη Μέση Ανατολή – άρα και για την ήττα του ισλαμικού φονταμενταλισμού που απειλεί τις περισσότερες χώρες της περιοχής.
Και για την απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο.
Και για τη θωράκιση της Ανατολικής Ευρώπης έναντι της Ρωσίας.
Και για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου, για λογαριασμό της Δύσης.
* Με μιαν Ελλάδα που απλώς χρησιμεύει ως “αραξοβόλιο” των ΗΠΑ, αλλά δεν αναλαμβάνει ευθύνες για την προάσπιση των δικών της εθνικών συμφερόντων, τα περισσότερα από αυτά δεν μπορούν να επιτευχθούν, τώρα που οι ΗΠΑ ελαχιστοποιούν κάθε διεθνή άμεση εμπλοκή τους…
Αντίθετα με μιαν Ελλάδα που προασπίζεται το δικό της εθνικό συμφέρον, επιτυγχάνεται πλήρης “ευθυγράμμιση εθνικών προτεραιοτήτων” με όλες τις δυνητικές συμμάχους της Δύσης στην περιοχή – και μεγιστοποιούνται τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Δύσης συνολικά.
— Η Τουρκία δεν μπορεί να πάψει να είναι αυτό που είναι: αναθεωρητική χώρα! Που δημιουργεί περισσότερους εχθρούς γύρω της, για να πραγματοποιήσει τις φιλοδοξίες της…
— Η Ελλάδα μπορεί να γίνει αυτό που, έτσι κι αλλιώς, έπρεπε να είναι: Χώρα με ετοιμότητα να υπερασπιστεί αποτελεσματικά τα εθνικά της συμφέροντα. Και να συμμαχήσει με όλες τις άλλες χώρες, που έχουν κοινά συμφέροντα και κοινό εχθρό στην περιοχή…
* Με δύο λόγια η Ελλάδα δεν πρέπει να ΑΛΛΑΞΕΙ γεωπολιτικό προσανατολισμό. Πρέπει να πάψει να αναζητά “ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ” και να αρχίσει να οικοδομεί ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ.
Στα πλαίσια της Δύσης που η ίδια αλλάζει, παύει να έχει ψευδαισθήσεις “παγκοσμιοποίησης” και αρχίζει να ευθυγραμμίζει τα κοινά συμφέροντά της έναντι των πραγματικών αντιπάλων της.
— Τα κύματα των παράνομων μεταναστών απειλούν τη Δύση συνολικά. Αυτό το καταλαβαίνει πια η νέα Αμερικανική κυβέρνηση- σε αντίθεση με την προηγούμενη…
Κι εμείς εδώ μπορούμε να σταματήσουμε τους εργαλειοποιημένους, γιατί είμαστε η πύλη των διακινητών προς την Ευρώπη.
— Η “πράσινη μετάβαση” αποβιομηχανοποιεί τη Δύση και αποσταθεροποιεί τις δυτικές οικονομίες. Κι αυτό το καταλαβαίνει η νέα Αμερικανική κυβέρνηση – επίσης σε αντίθεση με την προηγούμενη….
Κι εμείς εδώ μπορούμε να τροφοδοτήσουμε την Ευρώπη με φθηνό φυσικό αέριο, ΑΝ, βέβαια, αποφασίσουμε να διεκδικήσουμε την ΑΟΖ που βρίσκεται στη ΔΙΚΗ μας δικαιοδοσία, με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
— Οι ισλαμοφασίστες αποσταθεροποιούν και την Μέση Ανατολή και την Ευρώπη! Κι αυτό το καταλαβαίνει η νέα Αμερικανική κυβέρνηση. Σε αντίθεση με την προηγούμενη που… ζητωκραύγαζαν την “Αραβική Άνοιξη”!
Κι εμείς εδώ μπορούμε να συμμαχήσουμε με όσες χώρες σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή προσπαθούν να τους σταματήσουν.
— Η woke ατζέντα απονομιμοποιεί τον ίδιο το Δυτικό πολιτισμό στα μάτια των δυτικών κοινωνιών. Στην Ελλάδα γεννήθηκε ο Δυτικός πολιτισμός κι εμείς μπορούμε να συμμαχήσουμε με όσους επιθυμούν να τον υπερασπιστούν.
Η προηγούμενη Αμερικανική κυβέρνηση προωθούσε τη woke ατζέντα διεθνώς. Και πλήρωνε αδρά, όπως αποκαλύπτεται τώρα. Η τωρινή Αμερικανική κυβέρνηση ξηλώνει την woke ατζέντα!
* Όλη αυτή η στροφή που έγινε στις ΗΠΑ – και ήδη επιταχύνεται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες – επιτρέπει στην Ελλάδα να διεκδικήσει σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο – που μέχρι τώρα ούτε ήθελε ούτε διανοούνταν καν…
Για να το επιτύχουμε, όμως, πρέπει να αντιληφθούμε ποιοί είμαστε, που βρισκόμαστε, σε τί κόσμο ζούμε και που πηγαίνει ο κόσμος συνολικά.
Μέχρι στιγμής η αντίληψη που είχαμε για τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας, ήταν μια κολοσσιαία ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ.
Που μας την καλλιέργησαν επιτήδειοι “διαμεσολαβητές”, χρηματοδοτούμενοι από ακριβοπληρωμένα κυκλώματα, από μαύρα ταμεία που τώρα έρχονται στο φώς (USAID), από ανεξέλεγκτες ΜΚΟ και από ένα πολιτικό προσωπικό εύπιστο, αφελές, ανεπαρκές και ευεπίφορο σε ποικίλες “πιέσεις”.
Οι αλλαγές που ήδη συντελούνται στις ΗΠΑ και έρχονται στην Ευρώπη, ΔΕΝ πρόκειται να μας “σώσουν”! ΟΥΤΕ χρειαζόμαστε “σωτήρες”…
Μπορούν, όμως, να μας αφυπνίσουν, να μας βγάλουν από τις ψευδαισθήσεις μας και να μας επιτρέψουν να ξανά-βρούμε τον εαυτό μας…
Η εκλογή του Τράμπ στις ΗΠΑ είναι απλώς ένα “ξυπνητήρι”!
Εμείς θα σώσουμε τον εαυτό μας…
Αν βέβαια, αποφασίσουμε να ξυπνήσουμε, και δεν γυρίσουμε στο άλλο πλευρό…
