Η Τουρκία ετοιμάζεται για οριοθέτηση ΑΟΖ με την Συρία καταπατώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου, έχοντας ως στόχο να επιβάλλει από την πίσω πόρτα την ντε φάκτο διχοτόμηση κι εμείς επικαλούμαστε το διεθνές δίκαιο, που όμως δεν νοιάζει την Τουρκία, η οποία εφαρμόζει την διπλωματία των κανονιοφόρων, όπως το καλοκαίρι στην Κάσο.
Γκρίζα σύννεφα υπάρχουν πλέον στον ουρανό σε ό,τι αφορά την εξέλιξη των εθνικών μας θεμάτων και ειδικά στο Κυπριακό με την Τουρκία να ετοιμάζεται να κάνει το colpo grosso με την Συρία, εις βάρος της Κύπρου.
Του Μιχάλη Κωτσάκου
Ήδη την Πέμπτη από τις Βρυξέλλες και την Προσύνοδο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών ο Νίκος Ανδρουλάκης έθεσε το θέμα κρούωντας τον κώδωνα του κινδύνου με επίσημη δήλωση τονίζοντας πως «η ελληνική διπλωματία πρέπει να κινηθεί άμεσα, μαζί με την ευρωπαϊκή, για να αποτρέψουμε ένα νέο επικίνδυνο σενάριο ενός «τουρκολιβυκού συμφώνου», τώρα με τη Συρία».
Τι σημαίνει η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ της Τουρκίας και της Συρίας; Ότι δεν υπονομεύονται μόνο τα ενεργειακά συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά από την πίσω πόρτα ο Ερντογάν προσπαθεί να επισημοποιήσει την διχοτόμηση της Κύπρου.
Όπως είναι γνωστό για να ισχύσει μία διακρατική συμφωνία απαιτείται η ενημέρωση του ΟΗΕ και η επικύρωση της συμφωνίας από τα κοινοβούλια των χωρών που ήρθαν σε συμφωνία. Για παράδειγμα το τουρκολιβυκό μνημόνιο έχει λάβει αριθμό πρωτοκόλλου, αλλά ακόμη δεν έχει εγκριθεί από τον ΟΗΕ, επειδή το Λιβυκό κοινοβούλιο (που ελέγχεται από τον Χαφτάρ) δεν έχει εγκρίνει την συμφωνία. Τουναντίον η μερική χάραξη ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας κι Αιγύπτου έχει εγκριθεί από τον ΟΗΕ, καθώς οι δύο χώρες κατέθεσαν τα απαραίτητα χαρτιά όπου μεταξύ άλλων περιέχεται και η έγκριση των δύο κοινοβουλίων.
Ενημέρωση
Το πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση με τις τελευταίες εξελίξεις φαίνεται και από την πρεμούρα του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Προέδρου της Κύπρου, Νίκου Χριστοδουλίδη, οι οποίοι ενημέρωσαν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες γι’ αυτές τις συζητήσεις περί τουρκοσυριακού συμφώνου οριοθέτησης ΑΟΖ. Μετά την ολοκλήρωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Χριστοδουλίδης ενημέρωσαν τους ομολόγους τους γι’ αυτές τις συζητήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας ότι θα μπορούσε να καθοριστεί κάποιου είδους ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, η οποία να παραγνωρίζει τα αναμφισβήτητα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου. Από κυβερνητικούς κύκλους υπενθυμίστηκε ότι και το τουρκολιβυκό μνημόνιο έχει κηρυχθεί παράτυπο από την Ε.Ε. Όμως δεν σημαίνει ότι δεν ισχύει. Διότι όλοι αντιλαμβανόμαστε πως αν αλλάξουν τα πράγματα στην Λιβύη και το κοινοβούλιο αποδεχθεί την συμφωνία, τότε ο ΟΗΕ είναι υποχρεωμένο να αποδεχθεί την συμφωνία. Ενώ προς ώρα παράγει αποτελέσματα, καθώς όλοι πλέον θεωρούν την Τουρκία ως μέρος της λύσης στην Λιβύη και όχι ως μέρος του προβλήματος, καθώς με την παρουσία της υποδαυλίζει την εμφύλια διαμάχη στην αφρικανική χώρα.
Έλλειψη… εμπειρίας
Οι ίδιοι κύκλοι στην Αθήνα θεωρούν ότι οποιαδήποτε συζήτηση για το λεγόμενο τουρκοσυριακό μνημόνιο είναι πρόωρη, καθώς η κατάσταση στην Συρία είναι ρευστή και ουδείς γνωρίζει τι του ξημερώνει. Η συγκεκριμένη άποψη αναδεικνύει την έλλειψη εμπειρίας του υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη. Κάτι που είπε ο Νίκος Κοτζιάς στην συζήτηση που είχαν με τον Γιώργο Γεραπετρίτη στο φόρουμ του Βήματος, παρουσία του Ευάγγελου Βενιζέλου. Όταν ο κ. Κοτζιάς μίλησε για έλλειψη εμπειρίας του κ. Γεραπετρίτη στα ελληνοτουρκικά θέματα ο υπουργός Εξωτερικών εξανέστη, ενώ εντύπωση προκάλεσε τα μειδίαμα του κ. Βενιζέλου. Ήταν μειδίαμα για την κόντρα των δύο, ή μειδίαμα αποδοχής των όσων είπε ο κ. Κοτζιάς; Ουδείς γνωρίζει, καθώς ο κ. Βενιζέλος απέφυγε να τοποθετηθεί επί της κόντρας των δύο και ο καθένας ερμηνεύει όπως θέλει αυτό το μειδίαμα.
Και μπορεί τόσο η Αθήνα, όσο και η Λευκωσία να δηλώνουν ότι βρίσκονται σε διπλωματική εγρήγορση, αλλά ουδείς είναι σε θέση να μας πει ποιο είναι το σχέδιο αντιμετώπισης της Τουρκικής επεκτατικότητας.
Η Άγκυρα έχει ήδη στο παρελθόν προσφέρει δικαιοδοσίες που δεν της ανήκουν –από τμήματα της Κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ)– σε Αίγυπτο και Ισραήλ, δίχως, βέβαια, να επιτύχει τον στόχο της. Όμως τώρα όπου ο Αλ Γκολάνι με κάθε επισημότητα ξεκαθάρισε ότι η Τουρκία έχει τον πρώτο λόγο για την ανοικοδόμηση της Τουρκίας μετατρέπουν το ήδη σύνθετο πρόβλημα της μετά Άσαντ εποχής στην Συρία σε ένα παζλ για πολύ δυνατούς λύτες. Εξάλλου δεν πρέπει να μην υπολογιστεί και η δήλωση του Τραμπ, ότι «ο Ερντογάν είναι ένας έξυπνος άνθρωπος και πέτυχε η Τουρκία να βάλει πόδι στην Συρία, κάτι για το οποίο πάλευε εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια».
Η Τουρκία επιμένει στις θέσεις της ότι τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ σε αντίθεση με τα διεθνή ειωθότα, αλλά και το δίκαιο των θαλασσών. Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση ο βασικός στόχος της Τουρκίας είναι διττός. Από την μία θέλει να δείξει σε όλους ότι αυτή κάνει το κουμάντο στην Ανατολική Μεσόγειο και από την άλλη να κάνει ένα ακόμη βήμα για την διχοτόμηση της Κύπρου. Διότι όλοι κατανοούν, ότι όταν προχωρήσει στην οριοθέτηση ΑΟΖ με το νέο καθεστώς της Συρίας θα παρουσιάσει και άδεια από το Κοινοβούλιο του ψευδοκράτους των Τουρκοκυπρίων ότι έχει τη σύμφωνη γνώμη τους. Ένα κράτος βέβαια που δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα από τον ΟΗΕ.
Και γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι αυτό θα αποτελέσει ένα επιπλέον αντιπολιτευτικό όπλο στην φαρέτρα της Τουρκίας στις συζητήσεις για το Κυπριακό υπό τον ΟΗΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Άγκυρα επιθυμεί οριοθέτηση ΑΟΖ με βάση την παραδοχή ότι η θαλάσσια περιοχή που βρίσκεται δυτικά της κατεχόμενης Χερσονήσου της Καρπασίας στην Κύπρο ανήκει στην τουρκική δικαιοδοσία.
Ήδη ο πρώην υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Χουλουσί Ακάρ, ο οποίος τώρα είναι πρόεδρος της επιτροπής εθνικής άμυνας του τουρκικού κοινοβουλίου,,τόνισε ότι «η εδαφική κυριαρχία της Τουρκίας θα αυξηθεί εάν υπογραφεί συμφωνία θαλάσσιας δικαιοδοσίας με τη Συρία».
Πως φτάσαμε
Το ερώτημα που τίθεται από όλους τους λογικούς ανθρώπους είναι το πώς φτάσαμε σε αυτό το ιδιότυπο καθεστώς με την Τουρκία να κάνει ότι θέλει και όλους τους υπόλοιπους (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) να παρακολουθούν.
Και δυστυχώς αποδεικνύεται στην πράξη ότι μιλάμε για μία νέα διαμόρφωση του γεωπολιτικού σκηνικού στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα, της οποία απειλείται η εθνική κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα από την Τουρκία, η οποία έχει αναθεωρητική στρατηγική, είναι πλέον αναγκαίο να εφαρμόσει μία άλλη εξωτερική πολιτική. Ο κατευνασμός και η φοβική συμπεριφορά δεν επιλύει κανένα απολύτως πρόβλημα. Τουναντίον θέτουν τη χώρα σε σοβαρό υπαρξιακό κίνδυνο τους.
Με διαφορά 24 ωρών, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ και η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, ουσιαστικά αναγνώρισαν ρόλο κλειδί στις εξελίξεις στη Συρία, στην Τουρκία του Ερντογάν, κάτι το οποίο πρέπει να προκαλέσει έντονη ανησυχία στην Ελλάδα.
Το μοναδικό εμπόδιο, μέχρι στιγμής, στην υλοποίηση της αναθεωρητικής στρατηγικής του καθεστώτος Ερντογάν, στην ευρύτερη περιοχή, είναι το Ισραήλ και ο πρωθυπουργός του, Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η Τουρκία, και αυτός είναι ο λόγος των συνεχών φραστικών επιθέσεων εναντίον του Ισραήλ και του πρωθυπουργού του.
Ξεπερνώντας τις ανόητες και κενές περιεχομένου αγκυλώσεις, περί αντίδρασης του αραβικού κόσμου, η ελληνική εξωτερική πολιτική, θα πρέπει άμεσα να καταστήσει τη χώρα συνοδοιπόρο του Ισραήλ, στη διαμόρφωση των εξελίξεων και του νέου γεωπολιτικού σκηνικού στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Και η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά ότι το Ισραήλ είναι η μοναδική χώρα που μπορεί να της χαλάσει τα σχέδια. Και αυτό επειδή με την πιθανή οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, πλήττονται τα ενεργειακά συμφέρονται του Ισραήλ. Και το Ισραήλ είναι η μοναδική χώρα στην περιοχή μας που μπορεί να αναγκάσει το νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, να κινητοποιηθεί και να αποτρέψει τετελεσμένα. Και βέβαια αυτό που πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι να κάνει άλλο ένα βήμα για να ισχυροποιήσει τους δεσμούς του με το Ισραήλ.
Διαβάστε περισσότερο στο δημοσίευμα του iapopsi.gr πατώντας ΕΔΩ
