Πριν από λίγους μήνες η κα Γεννηματά πήρε μια γενναία πολιτική πρωτοβουλία. Άνοιξε τις πόρτες και τα παράθυρα του κόμματός της προκειμένου να υποδεχτεί όλες τις τάσεις, τους φορείς και τις προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς.
Σε αυτό το κάλεσμα ανταποκρίθηκαν προσωπικότητες με ιδιαίτερο εκτόπισμα, όπως ο Δήμαρχος Αθηναίων και ο Πρόεδρος του Ποταμιού. Όλοι τους συνδιαμόρφωσαν και αποδέχτηκαν τους κανόνες του παιχνιδιού, δηλαδή την επιλογή δια της καθολικής ψήφου ενός εκ των υποψηφίων που τελικώς θα ηγείτο του νέου σχήματος.
Η κίνηση της κ. Γεννηματά από μόνη της ήταν πολιτικά πρωτόγνωρη για τα Ελληνικά πολιτικά πράγματα. Ενώ η ηγεσία της στον χώρο ήταν αδιαμφισβήτητη, εκείνη αντί να περιοριστεί στα κεκτημένα της επιλέγει να την βάλει από μηδενική βάση και πάλι στο τραπέζι, προκειμένου να διευρύνει της επιρροή του χώρου της.
Γι αυτό και μετά την διαδικασία, τουλάχιστον δημοσκοπικά, η επιρροή του χώρου της διευρύνθηκε, όπως και η δική της δημοφιλία.
Σε αυτή την διαδικασία, η κα Γεννηματά ρίσκαρε την ηγεσία της.
Οι ανθυποψήφιοί της δεν ρίσκαραν απολύτως τίποτα. Ο κ. Θεοδωράκης διατήρησε την θέση του επικεφαλής Κοινοβουλευτικής Ομάδας με τα ωφελήματα που πηγάζουν από αυτήν, ο κ. Ανδρουλάκης επέστρεψε στα Ευρωπαϊκά του καθήκοντα, ενώ ο κ. Καμίνης ξαναγύρισε στην διοίκηση του Δήμου Αθηναίων.
Άλλωστε αυτά προέβλεπαν οι αρχικοί κανόνες, και αυτά τηρήθηκαν.
Εκείνα όμως που δεν τηρήθηκαν, ήταν ο (αυτονόητος) σεβασμός στο νικητή και στην στρατηγική κατεύθυνση που ο ίδιος χαράζει.
Όταν κερδίζεις αναλαμβάνεις την ευθύνη και το βάρος της. Όταν χάνεις κάθεσαι πιο πίσω και ακολουθείς τις αποφάσεις της πλειοψηφίας. Δεν πετροβολάς. Αυτό ορίζουν οι κανόνες της Δημοκρατίας, αυτό όμως ορίζουν και οι κανόνες της ευπρέπειας.
Άλλωστε τί να κάνουμε, ένα κόμμα δεν γίνεται να έχει δύο συν-αρχηγούς.
Γι αυτό και φαντάζει αδιανόητη η χθεσινή δήλωση του Σταύρου Θεοδωράκη ότι «Το Ποτάμι και ο αρχηγός του δεν παίρνουν εντολές από κανέναν»!
Και η επικεφαλής του σχήματος στο οποίο μετέχει ο κ. Θεοδωράκης, τότε γιατί υπάρχει; Για να της δίνει εκείνος εντολές και αυτή να τις ακολουθεί αδιαμαρτύρητα;
Προφανώς αυτά είναι αστεία πράγματα που απορρέουν από την αδυναμία του κ. Θεοδωράκη να αποδεχτεί την ήττα του.
Στην πολιτική, το μέγεθός σου αποκαλύπτεται όχι στη νίκη, αλλά στην διαχείριση της ήττας σου.
Αλλά αν δεν την αντέχεις, καλό είναι να μην αγωνίζεσαι, μήπως και τελικώς την αποφύγεις.
