Όσο και να μη θέλουν κάποιοι να το παραδεχθούν, όσο κι αν κάποιοι δεν το χωνεύουν, η Κυριακή σηματοδότησε το πέρασμα σε μια νέα, πιο αισιόδοξη, πιο θετική φάση για τη χώρα.
Για την ακρίβεια, μια εποχή, αυτή μεταξύ του 2010 – 2019, η εποχή του λαϊκισμού δηλαδή, τελειώνει. Η εποχή που ξεκίνησε με το “λεφτά υπάρχουν” και που κατέληξε στα επιδόματα – φιλοδωρήματα του Τσίπρα, στην εξαπάτηση δηλαδή των συνταξιούχων, στη στροφή προς το Μαδούρο και τον Ρουβίκωνα ολοκληρώθηκε και τώρα αρχίζει κάτι καινούργιο. Κάτι διαφορετικό. Κάτι ελπιδοφόρο όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλη την Ευρώπη. Βλέπετε έχουμε το προνόμιο πρώτοι να μπαίνουμε στις κρίσεις, πρώτοι όμως να στέλνουμε και τα θετικά μηνύματα όταν άλλα κράτη μαστίζονται από τους Όρμπαν και τους Σαλβίνι.
Η χώρα μας πέρασε μια δοκιμασία. Ασυνάρτητοι άνθρωποι, πολιτικοί με μηδενική ηθική, πατριδοκάπηλοι, εθνομηδενιστές, αριστεριστές μαζί με ακροδεξιούς κυβέρνησαν ή έλαβαν υψηλά ποσοστά. Η αστική Δημοκρατία πέρασε δύσκολες στιγμές κι όταν επιχείρησε την πρώτη της αντεπίθεση με την κυβέρνηση σωτηρίας Σαμαρά – Βενιζέλου έπεσε επάνω σε μια δράκα έξαλλων πολιτικών που επένδυσαν στο χάος με μοναδικό σκοπό να πάρουν την εξουσία. Η δίψα αυτή και ο ερασιτεχνισμός τους κόστισαν. Ο λαϊκισμός τους διέλυσε προσπάθειες δύο και πλέον ετών. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αλλά και η Χρυσή Αυγή (σε άλλο όμως ρόλο) αμφισβήτησαν τη Δημοκρατία όπως την ξέραμε, ποδηγέτησαν θεσμούς, έθεσαν σε δοκιμασία συνειδήσεις. Σπίλωσαν, ρήμαξαν, επιχείρησαν να εξοντώσουν.
Όμως από προχθές όλα αυτά πέρασαν. Ο λογαριασμός ήλθε και ήταν βαρύς.
Ο “άχαστος Αλέξης Τσίπρας”, ο πολιτικός που επένδυσε στον εθνικό διχασμό και στα σκάνδαλα, εκείνος που έταξε τα πάντα στους πάντες, ο Έλληνας αριστερός Σαλβίνι, πήρε ένα γερό μάθημα αστικής δημοκρατίας. Κατάλαβε τί συμβαίνει όταν η κοινωνία των πολιτών αναλαμβάνει δράση. Σε αυτή τη νέα εποχή, ως ηγέτης αναδύεται ένας πολιτικός διαφορετικός. Όχι πολυλογάς. Όχι μπαλκονάτος. Ένας μετρημένος, ένας ζυγισμένος άνθρωπος που δεν επενδύει στα λόγια αλλά στην ουσία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που μπορεί να μην είναι χαρισματικός ρήτορας ή δημαγωγός, όμως είναι ένας μοντέρνος άνθρωπος. Ένας πολίτης του κόσμου, βαθιά δημοκράτης και πολύ συγκεκριμένος.
Ένας ρεαλιστής του 21ου αιώνα, που τα παχιά τα λόγια τα σιχαίνεται.
Αυτή η νίκη ήταν δική του. Κόντρα σε όσους του έστηναν παγίδες. Απέναντι σε όσους λιβάνιζαν τον Τσίπρα ως τον “ηγέτη της γενιάς του’, ως εκείνον που πάντα “βγάζει λαγούς από το καπέλο” και που θα κερδίσει γιατί “έχει πίσω τους Αμερικάνους”.
Με τη ΝΔ πρώτη έχοντας διαφορά κοντά στις δέκα μονάδες, με έναν ΣΥΡΙΖΑ ξεδοντιασμένο και με τους ΑΝΕΛ να τελειώνουν, με τη Χρυσή Αυγή στην πέμπτη θέση και με τους λαϊκιστές να συγκεντρώνουν ποσοστά πολύ κάτω από το 30% (συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ) μπορούμε να κοιτάζουμε το μέλλον αισιόδοξα. μπορούμε να κουνάμε το μαντήλι στον κάθε Αντώναρο, στην κάθε Παπακώστα, στον κάθε Τσιτουρίδη, στον Τζουμάκα και στα ξεχασμένα παιδιά της Αλλαγής που αναζητούσαν ρεβάνς μέσω του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η νίκη ήταν η δική μας αστική, δημοκρατική νίκη. Μια νίκη για το μέλλον, μια νίκη για την ευρωπαϊκή και σύγχρονη Ελλάδα.
