Η αναβολή ψήφισης (“μέχρι νεοτέρας”) των “συμπληρωματικών συμφωνιών” με τα Σκόπια από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, προκάλεσε μια – προσωρινή τουλάχιστον – “ανακούφιση” στη μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού.
Πρόκειται για μια “άθλια”, “απαράδεκτη” και “εθνικά επιζήμια” συμφωνία! Έτσι τη χαρακτήρισε όταν ψηφίστηκε ολόκληρη η τότε αντιπολίτευση…
Ακόμα και το, παλαιόθεν “αμαρτωλό” στο ζήτημα αυτό, ΚΚΕ αναγνώρισε τότε ότι με τη Συμφωνία “παραμένει το σπέρμα του αλυτρωτισμού των Σκοπίων”. Μόνο που τώρα “αναγνωρίζεται” και από την Ελλάδα…
Ακόμα και το ΚΚΕ!
Έκτοτε τα κόμματα που στήριξαν τις Πρέσπες ηττήθηκαν εκλογικά, οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να δείχνουν μέσα στην Ελλάδα ότι μια σημαντική πλειονότητα του πληθυσμού (από 58% μέχρι 72%) θεωρεί ότι η Συμφωνία είναι επιζήμια και πρέπει είτε να τροποποιηθεί είτε να καταργηθεί. Ενώ όσοι την αποδέχονται χονδρικά δεν ξεπερνούν το 25%.
Παρά τις έντονες προσπάθειες που έγιναν (και γίνονται) να την καταπιούνε οι Έλληνες, ως “ρετσινόλαδο”…
(Που, ως γνωστόν, είναι αηδιαστικό, αλλά το έπαιρναν οι παλιοί, όταν δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς)
Παραθέτουμε εν συντομία τα επιχειρήματα με τα οποία επιχειρούσαν να μας παρουσιάσουν τα συμπληρωματικά μνημόνια ως “αναγκαστική και αναπόφευκτη πλέον” επιλογή. Δηλαδή ως “ρετσινόλαδο”.
* Πρώτον ότι η μη ψήφιση των συμπληρωματικών μνημονίων, θα εγκυμονούσε να… απομονωθεί η Ελλάδα διπλωματικά (από φίλους, συμμάχους κλπ.). Άρα ό,τι κι αν κάνουν τα Σκόπια (που κάνουν διάφορες “παρασπονδίες” συνεχώς) εμείς δεν μπορούμε ούτε καν να αντιδράσουμε. Ούτε καν να διαμαρτυρηθούμε.
Αυτό είναι ψέμα!
Η Τουρκία (για να έχετε ένα εύκολο αντί-παράδειγμα) παραβιάζει τα πάντα, καταγγέλλεται από τους πάντες, αλλά όλοι την λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψιν.
Η Τουρκία πράγματι βρίσκεται “απομονωμένη” πλέον- αλλά προσοχή:
Οι ΗΠΑ κυρίως την απομόνωσαν, όχι γιατί “παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο”, αλλά γιατί αγόρασε σύγχρονα ρωσικά όπλα! Και επιμένει να τα διατηρεί λειτουργικά.
Δεν ήταν οι παραβιάσεις της που οδήγησαν σε “ψύχρανση” των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Ήταν η προμήθεια ρωσικών πυραύλων, πράγμα εντελώς άσχετο με το Διεθνές Δίκαιο.
Και μια σειρά άλλες χώρες που έχουν στραφεί κατά της Τουρκίας, όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος, τα Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, ΔΕΝ το έκαναν επειδή η Τουρκία παραβίασε κάποια συγκεκριμένη σύμβαση, αλλά γιατί με τις επιθετικές κινήσεις της θίγει ευθέως τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας τους.
Δεν “τιμωρούνται” διεθνώς χώρες που αρνούνται να προχωρήσουν τις δεσμεύσεις τους που απορρέουν από μια “διμερή” σύμβαση με ένα γείτονά τους. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν ο “γείτονάς” αυτός (στην περίπτωσή μας, τα Σκόπια), ήδη την παραβιάζει συνεχώς…
* Δεύτερον, μας λένε ότι από την ώρα που υπογράφεται και επικυρώνεται μια – έστω και διμερής – σύμβαση είναι πλέον “χαραγμένη στο Μάρμαρο”. Δεν αλλάζει με τίποτε!
Κι αυτό είναι χοντροκομμένο ψέμα!
Το Δίκαιο των Συμβάσεων προβλέπει πολλούς λόγους και πολλούς τρόπους για να αδρανήσει ή να τροποποιηθεί ή να καταργηθεί μια διεθνής Σύμβαση.
Όταν πρόκειται για “πολυμερή Σύμβαση” αυτό είναι πιο σύνθετο και δύσκολο – και πάλι γίνεται κι έχει ήδη γίνει σε πάμπολλες περιπτώσεις, μερικές μάλιστα πολύ σημαντικές, όπως για παράδειγμα η Τελική Πράξη του Ελσίνκι του 1975: που τότε χαιρετίστηκε ως “τεράστιο βήμα για την Ειρήνη στην Ευρώπη” υπογράφηκε από 35 χώρες, και 17 χρόνια αργότερα είχε καταρρεύσει πλήρως! Κι έχει αντικατασταθεί από άλλες Συνθήκες.
Τίποτε δεν είναι χαραγμένο στο “μάρμαρο”! Ούτε τέτοιες τεράστιας σημασίας πολυμερείς συνθήκες…
Όταν πρόκειται για “διμερείς” συμβάσεις (μεταξύ δύο κρατών) τότε είναι πολύ πιο εύκολο να καταργηθούν. Με καταγγελία από ένα συμβαλλόμενο μέρος. Η να αδρανοποιηθούν, αν ένα μέρος εκφράσει “επιφυλάξεις”. Ή και με άλλους τρόπους (παραβίαση “καλής πίστης” κλπ.)
Μέχρι τώρα τα Σκόπια μας έδωσαν πολλαπλούς λόγους και να την καταγγέλλουμε (αν θέλουμε) και την παγώσουμε (εκφράζοντας “επιφυλάξεις”) και να ζητήσουμε επισήμως την τροποποίησή της (ζητώντας να αποσαφηνιστούν αντιφατικές πρόνοιές της)…
Με λίγα λόγια έχουμε τεράστια γκάμα επιλογών και πολλαπλά “διπλωματικά όπλα” να χρησιμοποιήσουμε, για να εξουδετερώσουμε μια “εθνικά επιζήμια” και “επικίνδυνη” Συμφωνία. Όπλα που μας τα έδωσε ο ίδιος ο Ζάεφ – καλά να είναι ο άνθρωπος.
[Και να αποκαλύψουμε τι πραγματικά υπέγραψε ο Τσίπρας μαζί του το 2018…]
Αν δεν το κάνουμε ούτε αυτό, ούτε τώρα, θα ήταν η απόλυτη ξεφτίλα και στα μάτια του Ελληνικού λαού – και της χώρας διεθνώς. Πράγμα που θα τη διέσυρε στα μάτια εχθρών και φίλων.
Ο Κυριάκος το κατάλαβε αυτό και αντέδρασε. Έστω και αργά…
Κι εδώ που έφτασαν τα πράγματα, μάλλον δεν πρόκειται για απλή “αναβολή λίγου χρόνου”. Είναι πιθανότερο (και είναι απείρως προτιμότερο) να πρόκειται για απαρχή αλλαγής στάσης. Επιτέλους!
* Μας λένε ακόμα ότι η Συμφωνία των Πρεσπών – παρ’ όλα τα μειονεκτήματά της για την Ελλάδα – συμβάλει στην “Ειρήνη και την Ασφάλεια” των Βαλκανίων.
Πού την είδαν την “Ειρήνη και την Σταθερότητα”;
Από την ώρα που υπογράφηκε η Συμφωνία των Πρεσπών, εκτραχύνθηκαν οι σχέσεις Σκοπίων-Βουλγαρίας και Σκοπίων-Αλβανίας, ενώ υπάρχει αναθέρμανση των εθνοτικών εντάσεων μέσα στα Σκόπια, μεταξύ “αλβανών” και “βουλγαροφρόνων”…
Καθόλου “τυχαία” οι Αμερικανοί θυμήθηκαν τώρα και την Συμφωνία των Αχρίδας, που είχε υπογραφεί το 2002 μετά από ένα μίνι εμφύλιο μέσα στα Σκόπια κι ακόμα ΔΕΝ έχει πλήρως εφαρμοστεί – διότι η πλήρης εφαρμογή της οδηγεί σε αποσυνθετικά φαινόμενα του ίδιου των ψευτο-“Μακεδονισμού” των Σκοπίων.
Ουσιαστικά όσο δεν υπήρχε “συμφωνία για το όνομα” με την Ελλάδα – δηλαδή όσο η Ελλάδα αρνιόταν να αναγνωρίσει επισήμως των ψευδεπίγραφο “Μακεδονικό” αλυτρωτισμό των Σκοπίων – το πρόβλημα είχε “παγώσει”!
Και εσωτερικά και εξωτερικά…
Με τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν “λύθηκε” – απλώς ξεπάγωσε! Δηλαδή “ενεργοποιήθηκε” ξανά…
Και αναθερμάνθηκαν οι εντάσεις – και εσωτερικά και με τις γειτονικές χώρες.
Σήμερα, αρχηγοί κυβερνήσεων βαλκανικών κρατών (Σλοβενίας) κυκλοφορούν άτυπα “υπομνήματα” που προεξοφλούν (ή προτείνουν) μείζονα αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια με διάλυση και της Βοσνίας Ερζεγοβίνης και των Σκοπίων!
Ωραία… “σταθερότητα” μας προέκυψε!
Οι Αμερικανοί πρόσφατα εξέφρασαν την σφοδρή αντίθεσή τους σε κάτι τέτοιο, αλλά στην πραγματικότητα απλώς θέλουν να το ελέγξουν. Η Ρωσία ενδιαφέρεται επίσης. Και είναι κοινό μυστικό ότι το πώς θα αναδιαμορφωθεί ο χάρτης στα Βαλκάνια (και στη Συρία-Κουρδιστάν) είναι από τα “ανταλλάγματα” που συζητούν ατύπως ΗΠΑ-Ρωσία, για να δημιουργηθεί μια νέα “στρατηγική σχέση” μεταξύ τους, έναντι της τρίτης, ανερχόμενης και πλέον “επικίνδυνης υπερδύναμης”: της Κίνας. (που κοντεύει να γίνει “πρώτη”)
Όποιος στις συνθήκες αυτές θεωρεί ότι η Συμφωνία των Πρεσπών έφερε την “Ειρήνη και τη σταθερότητα” στα Βαλκάνια, είναι μακριά νυχτωμένος…
Κι όποιος πιστεύει οτι αν εμείς δεν ψηφίσαμε τα συμπληρωματικά μνημόνια θα επηρεάσουμε στο παραμικρό τις διεθνείς εξελίξεις είναι ακόμα πιο “μακριά”, από πιο “νυχτωμένος”…
* Υπάρχει όμως και μια “ένσταση” που δεν μας τη λένε, αλλά είναι – ως ένα σημείο, τουλάχιστον – πραγματική:
Ότι η Γερμανία “πιέζει αφόρητα” για να τελειώνει κάθε “εκκρεμότητα” με τα Σκόπια. Και χρησιμοποιεί ως “μοχλό πίεσης” τα χρήματα του Ταμείου Σταθερότητας απέναντι στην Αθήνα.
Αυτό, όμως, στο βαθμό που ισχύει (γιατί παίρνει, ενίοτε, και υπερβολικές διαστάσεις ως ισχυρισμός), έχει αξία όσο παραμένει “παρασκηνιακό όπλο πίεσης”. Δηλαδή όσο παραμένει “απειλή” χωρίς να πραγματοποιείται.
Είναι πολύ πιο δύσκολο να εφαρμοστεί στην πράξη.
Πολύ περισσότερο, που υπάρχουν κι άλλες χώρες στην Ευρώπη που έχουν άλλη άποψη:
— Είτε δεν θέλουν τα Σκόπια στην ΕΕ με αναγνώριση του Μακεδονικού ιδεολογήματος (όπως η Βουλγαρία)
–Είτε δεν έχουν καμία ιδιαίτερη πρεμούρα να μπουν τα Σκόπια στην ΕΕ (όπως η Γαλλία).
–Είτε δεν θα ήθελαν καθόλου να αποσταθεροποιηθεί η Ελλάδα προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για να μπουν… κάποτε (αν και όποτε) τα Σκόπια) στην ΕΕ.
Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται χώρες που προσβλέπουν σε ένα νέο στρατηγικό ρόλο της Ελλάδας όπως κατάλαβε-κατάλαβε…
* Τέλος, η Γερμανία οδεύει στο “τέλος της εποχής Μέρκελ” μεταξύ 16 χρόνια διακυβέρνησης. Τα προβλήματα μέσα στη Γερμανία, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη ΔΕΝ προσφέρονται για τέτοιες αποσταθεροποιητικές κινήσεις σε βάρος της Ελλάδας – και μάλιστα υψηλού ρίσκου για ολόκληρη την περιοχή.
Επομένως οι παρασκηνιακοί “εκβιασμοί” της – αν και όσο υπάρχουν – αποδυναμώνονται. Πολύ περισσότερο μετά τον Σεπτέμβριο (που θα γίνουν και οι γερμανικές εκλογές, οι οποίες συνήθως ακολουθούνται από περίοδο “ζυμώσεων” για σχηματισμό νέας κυβέρνησης, διάρκειας δύο-τριών μηνών…)
ΥΓ.1 Η επιβίωση των κράτους των Σκοπίων ΔΕΝ εξαρτάται καθόλου από το αν εμείς θα υπογράψουμε τα συμπληρωματικά μνημόνια για τις Πρέσπες. Αλλά η πολιτική σταθερότητα της Ελλάδας – που τόσο την έχουμε ανάγκη σήμερα – εξαρτάται από το αν θα “παγώσουμε” οριστικά τα μνημόνια αυτά.
Αν κάτι έχει αποδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας πλέον, είναι ότι οι Έλληνες ΔΕΝ ξεχνάνε τη Ελληνικότητα της Μακεδονίας. Ούτε σε δέκα χρόνια όπως έλεγε κάποιος. Ούτε σε τριάντα (που έχουν περάσει από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας).
Όταν οι Γερμανοί αποφάσιζαν να ενωθούν, το 1989, ανέτρεπαν όλες τις μεταπολεμικές συμφωνίες στην Ευρώπη από το 1945 και εντεύθεν, μυστικές και φανερές, συμπεριλαμβανομένης και της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι.
Οι Έλληνες είναι αναγκασμένοι να κάνουν σήμερα, κάτι πολύ-πολύ μικρότερο και πολύ – πολύ πιο “ανώδυνο”: Να παγώσουν οριστικά (τουλάχιστον) τη διμερή Συμφωνία των Πρεσπών. Που έτσι κι αλλιώς, ήδη κατάφωρα παραβιάζεται!
Και δεν εφαρμόζεται, γιατί – πέρα από εθνικά απαράδεκτη, όπως την έλεγε το 2018 ο Κυριάκος Μητσοτάκης – είναι στην πράξη και ανεφάρμοστη…
ΥΓ.2 Συγγνώμη, αλλά το “ρετσινόλαδο” μάλλον τελείωσε…
