Έτος προεκλογικό αυτό που διανύουμε, με υποσχέσεις, εξαγγελίες, οράματα, σχεδιασμούς και λόγια πολλά και… παχιά να ακούγονται στις τοποθετήσεις υποψηφίων όλων των… κατηγοριών, σε τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο. Και δεν είναι κακό να τίθενται στόχοι υψηλοί, να τοποθετείται ο πήχης σε κορυφές… άπιαστες. Είναι όμως κακό να γίνονται σχέδια στον… αέρα, δίχως πολλοί να γνωρίζουν αν υπάρχει καν η βάση για τα όσα με ευκολία και κουβέντες, διανθισμένες με όμορφες λέξεις, εμφατικά τονίζουν απευθυνόμενοι στους ψηφοφόρους.
Κι αν ο μέσος ψηφοφόρος διαθέτει τη μνήμη που τον εξυπηρετεί, οφείλουν τουλάχιστον όλοι εκείνοι που επαίρονται πως θα τον… σώσουν, να συνεννοηθούν μεταξύ τους αν μη τι άλλο στα βασικά, στα απλά, τα καθημερινά. Εκείνα που σε κάθε περίπτωση θα αποτελέσουν την «μαγιά» της όποιας προσπάθειας για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών και τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος ικανού να συνθέσει και να παράξει αποτελέσματα που στην πράξη όλοι θα μπορέσουν να αντιληφθούν.
Στο σημείο αυτό βέβαια, ξεπροβάλλουν χαρακτηριστικά ενσωματωμένα πλέον στο DNA του Έλληνα, πολιτικού, αυτοδιοικητικού ή ψηφοφόρου. Χαρακτηριστικά που από μόνα τους είναι ικανά να τορπιλίσουν την όποια διάθεση για συνεννόηση, την όποια διάθεση για συνεργασία, την όποια διάθεση για κοινό βηματισμό με αμοιβαίες υποχωρήσεις προς όφελος όχι των προσωπικών επιδιώξεων του καθενός, αλλά προς όφελος του γενικού και τοπικού συνόλου.
Το κατά πόσο θα μπορέσουν οι δυνάμεις οι αυτοδιοικητικές -κυρίως- να βρουν κοινά – σημεία αναφοράς, είναι κάτι που ελέω και «Κλεισθένη» σύντομα θα φανεί. Αρκεί νωρίτερα να συμφωνήσουν στο που είμαστε (το δυσκολότερο σημείο απ’ όλα), που θέλουμε να πάμε και φυσικά στο πώς θα φτάσουμε εκεί…
Αλήθεια, τι πιστεύετε; Θα μπορέσουν-με να συνεννοηθούμε στα… βασικά;
Του Κώστα Β. Τσερεντζούλια
