Της Βασιλικής Μπελογιάννης, Πολιτικής Επιστήμονα – Δημοσιογράφου
Το σύμπαν τελικά καθημερινά μας δίνει τόσα πολλά μηνύματα για να μας πει αυτό ακριβώς που θα έπρεπε να έχουμε καταλάβει από την αρχή. Η ζωή είναι τόσο μικρή, που κρέμεται κυριολεκτικά σε μία κλωστή. Άλλοτε βαραίνουμε εμείς την κλωστή με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να κοπεί και άλλοτε εξωγενείς παράγοντες. Και τα δύο ωστόσο θέλουν να μας περάσουν ένα μήνυμα. Μην αφήνετε τίποτα για αύριο.
Το 2020 φαντάζει σαν ψέμα, μα απέδειξε πως πλέον ορισμένα πράγματα δεν συμβαίνουν μόνο στις ταινίες, που βλέπαμε χουχουλιασμένοι με ποπ – κορν στον καναπέ μας και γελούσαμε ή ενθουσιαζόμασταν από την τρομερή παραγωγή και τα εφέ. Συμβαίνουν και στην πραγματικότητα και ένα από αυτά λέγεται COVID-19. Δεν ξέρω ακόμα αν όλο αυτό είναι φτιαχτό ή όχι, αλλά αυτό που ζήσαμε όλοι μας και ειδικότερα οι χώρες με τα περισσότερα θύματα δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Δεν είχε σημασία αν ήσουν πλούσιος-φτωχός, αν ήσουν λευκός ή μαύρος. Αν είχες την καλύτερη δουλειά ή αν ήσουν άνεργος.
Χιλιάδες άνθρωποι έφυγαν σε μερικά λεπτά, σε μερικές ώρες ή μέρες χωρίς να προλάβουν καν να δουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, χωρίς να ακούσουν για μία τελευταία φορά Μαμά, Μπαμπά, Γιαγιά, Παππού, Αδερφέ. Ο φόβος και ο τρόμος κυριάρχησε παντού, λες και ερχόταν ο Γ’ Παγκόσμιος πόλεμος, που έπρεπε να κρυφτούμε στα σπίτια μας και να εφοδιαστούμε με όσα περισσότερα τρόφιμα μπορούσαμε για να επιβιώσουμε μέχρι να λήξει. Έτσι έμοιαζε και έτσι… έγινε. Εν έτη 2020 αντί να μιλάμε για τεχνολογική εξέλιξη και ιπτάμενα αυτοκίνητα, εμείς στέλναμε μήνυμα για να πάρουμε άδεια να βγούμε έξω. Να βγούμε έξω να πάρουμε καθαρό αέρα, να περπατήσουμε να δούμε κάποιο από τα αγαπημένα μας πρόσωπα στα κρυφά γιατί μας έλειπε. Όλα ξαφνικά τα ασήμαντα και πιο απλά πράγματα πήραν τεράστια αξία στη ζωή μας. Όσοι δεν έμεναν με τους γονείς τους τηλεφωνούσαν κάθε μέρα για να δουν τι κάνουν, να τους πουν ότι τους λείπουν κτλ. Τα εκτιμήσαμε τόσο που αισθανόμασταν και ευγνώμων που μπορούσαμε έστω αυτά να κάνουμε.
Όλα αυτά όμως πριν από το ξέσπασμα του ιού τα αφήναμε για αύριο, για μεθαύριο, σκεπτόμενοι «έλα μωρέ σιγά θα πάω αύριο, ή θα πάρω αύριο τους γονείς – φίλους μου να δω τι κάνουν δεν τρέχει και τίποτα…» Αυτό είναι το μεγάλο λάθος στη ζωή μας. Νομίζουμε ότι έχουμε άπειρο χρόνο μπροστά μας για να τα αφήνουμε όλα για αύριο.
Όμως να ξέρετε πως στην ζωή ξαφνικά ερχόμαστε και ξαφνικά φεύγουμε. Αξία έχουν τα απλά και καθημερινά πράγματα που μοιάζουν τόσο αδιάφορα. Αξία έχει η υγεία μας, γιατί χωρίς αυτή δεν μπορείς να απολαύσεις τίποτα ακόμη και όλα τα λεφτά του κόσμου να έχεις. Ζήστε λοιπόν το τώρα, αγαπήστε, συγχωρέστε, περάστε χρόνο με τα αγαπημένα σας πρόσωπα και την κάθε μέρα να την σκέφτεστε σαν να είναι η τελευταία. Κάποιοι δεν πρόλαβαν, ας προλάβουμε εμείς γι’ αυτούς…
