Οι μεγάλες σεισμικές δονήσεις πολλών ρίχτερ που δέχτηκε η οικονομία, προκάλεσαν σημαντικές ζημιές σε όλες τις βαθμίδες και την έκταση των επιχειρήσεων.
Πολλές έκλεισαν, αλλά οι περισσότερες εξ αυτών ζουν ακόμα, παλεύοντας με τα φουρτουνιασμένα κύματα της καθημερινότητας. Κάποιες από όσες επέζησαν, που είναι ανοιχτές ακόμα, χαρακτηρίστηκαν «κόκκινες», επειδή λόγω της οικονομικής κρίσης των μνημονίων δεν μπόρεσαν να είναι συνεπείς στις δανειακές τους υποχρεώσεις.
Υπήρξαν, βέβαια, και εκείνοι που εκμεταλλεύθηκαν τις συνθήκες και ενώ μπορούσαν, δεν πλήρωσαν. Αυτοί πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν σε όλες τις περιόδους και σε κάθε οικονομικό σύστημα. Οι περισσότεροι από όσους φάνηκαν ασυνεπείς, που «κοκκίνισαν» κυρίως στις τράπεζες, δεν πλήρωσαν, γιατί δεν μπορούσαν να πληρώσουν.
Οι «κόκκινες» λεγόμενες επιχειρήσεις δέχονται τώρα, λόγω της πανδημίας, τη χαριστική βολή. Όποια σχέδια είχαν κάνει οι ιδιοκτήτες τους για την διάσωσή τους, έχουν πάει στις καλένδες. Οι επιχειρήσεις αυτές, αντίθετα από τις υπόλοιπες, είναι αποκλεισμένες από όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία. Οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη κατάρτισης ενός σχεδίου, που θα επιτρέψει την πρόσβασή τους σε χρηματοδοτήσεις αλλά και την ευκαιρία να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις με ευνοϊκότερους όρους, από αυτούς που τους είχαν προταθεί μέχρι σήμερα. Η δεύτερη ευκαιρία για όλους, πρέπει με καλύτερους όρους να μπει πιο καθαρά στο τραπέζι. Το περιβάλλον δικαιολογεί απόλυτα σήμερα μια τέτοια πρωτοβουλία.
Η πολιτεία πρέπει να ρίξει σωσίβιο σωτηρίας και στις «κόκκινες» επιχειρήσεις, που παλεύουν με το τσουνάμι των υποχρεώσεων τους, το οποίο διογκώθηκε με την επέλαση του κορονοϊού. Είναι λάθος να τις οδηγήσει σε κλείσιμο όλες ανεξαιρέτως. Αν δεν δώσει και στις επιχειρήσεις αυτές παράταση ζωής, θα χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, που θα είναι δύσκολο, σε χρόνο που αντέχει η κοινωνία, να αντικατασταθούν. Αν βάλουν λουκέτο οι επιχειρήσεις αυτές, θα χαθούν επίσης φόροι και ασφαλιστικές εισφορές πολλών εκατομμυρίων. Και το κυριότερο, αν δεν τους ριχτεί σωσίβιο σωτηρίας, η στρατιά ανέργων που θα δημιουργηθεί, θα επιδοτείται από τα κρατικά ταμεία. Γι’ αυτό όσοι έχετε την ευθύνη, σκεφτείτε και αποφασίστε! Δεν είναι επιχείρημα πλέον στις μέρες μας, ότι δεν πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για να μην ευνοηθούν ορισμένοι απατεώνες.
Το ζητούμενο πλέον πρέπει να είναι πόσες χιλιάδες θέσεις μπορούν να σωθούν. Πόσοι άνθρωποι δεν θα μπουν στο περιθώριο της παραγωγής και της κοινωνίας μας. Όλα τα υπόλοιπα τώρα δεν έχουν καμιά αξία.
του Γιάννη Τασσιόπουλου από το xrimaonline.gr
