Δίκη Χρυσής Αυγής: Με εντολή Σαμαρά, ο Βουρλιώτης «κέντησε» και ο Ντογιάκος τους «έστειλε»

Αύριο Τετάρτη 15 Ιουνίου ξεκινά σε δεύτερο βαθμό η μεγάλη δίκη της Χρυσής Αυγής, όπου η ηγετική ομάδα και πολλά πρωτοπαλίκαρα της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης εκτίουν πολυετείς καθείρξεις στο Μαλανδρίνο και σε άλλα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας.

Φυσικά και η ηγετική ομάδα και τα πρωτοπαλίκαρα κάθισαν στο σκαμνί με αφορμή την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από τον Γιώργο Ρουπακιά. Όμως χάρη στην δικαστική έρευνα αποκαλύφθηκε ότι τελικά δεν ήταν το μόνο αδίκημα για την Χρυσή Αυγή. Όπως επίσης ότι τελικά η Χρυσή Αυγή δεν ήταν ένα κόμμα, μία πολιτική κίνηση, όπως ήθελε να πλασαριστεί, αλλά μία εγκληματική οργάνωση, μία συμμορία, η οποία εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο την αντίδραση των πολιτών στο πρώτο μνημόνιο και τα φιτίλια που τοποθέτησαν κάποιες πολιτικές δυνάμεις.

Η υπεραπλούστευση στα λεγόμενα του Νίκου Μιχαλολιάκου και των άλλων έγκλειστων… σωτήρων ακούγονταν χαρμόσυνα στα αφτιά του κόσμου. Και φυσικά η συμμορία ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να δώσει μία εξήγηση για το πώς θα έσωζε τη χώρα από την οικονομική χρεοκοπία. Αποκαλούσαν τους δανειστές ως τοκογλύφους, όταν η Ελλάδα μέσω αυτών δανειζόταν χρήματα για να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις τους με επιτόκια απείρως μικρότερα από το ύψος των ελληνικών ομολόγων.

Πριν όμως φτάσουμε στην οποιαδήποτε πολιτική ανάλυση για το τι ήταν η Χρυσή Αυγή, τι πρέσβευε και ποια ήταν η πολιτική της κατεύθυνση, καλό είναι να αναφερθούμε σε κάποιους ανθρώπους που πρωταγωνίστησαν για να ξεμπροστιαστεί η εγκληματική οργάνωση και να μάθει ο κόσμος ποια ήταν η πραγματική δράση της. Και δεν μιλάμε μόνο για τους πολιτικούς, δηλαδή τον τότε πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, τον τότε αντιπρόεδρο Ευάγγελο Βενιζέλο, τον τότε υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Δένδια και τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, Χαράλαμπο Αθανασίου.

Από τις 13 Σεπτεμβρίου 2013 που ο Ρουπακιάς μαχαίρωσε θανάσιμα τον Παύλο Φύσσα, μέχρι τις συλλήψεις του αρχηγού και της ηγετικής ομάδας μεσολάβησε ένας χρόνος, όπου κάποιοι άνθρωποι δούλεψαν νυχθημερόν, με επαγγελματισμό και αφοσίωση και κατάφεραν να εξιχνιάσουν την δομή και τις δράσεις της εγκληματικής οργάνωσης και φυσικά να την οδηγήσουν ενώπιων του ακροατηρίου.

Οι περισσότεροι θυμούνται τη σύνθεση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου(Λεπενιώτη, Τσουλφόγλου, Ντόκας) που με την ετυμηγορία τους έστειλαν τους Χρυσαυγίτες στις φυλακές, όμως όλα ξεκίνησαν σχεδόν μία δεκαετία νωρίτερα. Όταν το 2012 η Χρυσή Αυγή εισήλθε στην Βουλή. Τότε τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης θεώρησαν ότι λόγω της βουλευτικής ασυλίας θα μπορούσαν να συνεχίσουν τις εγκληματικές του δραστηριότητες δίχως να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Αυτός ήταν ο μίτος της Αριάδνης για να φτάσουμε στην καταδίκη σε πρώτο βαθμό.

Οι φάκελοι και η λογική

Ήδη πριν από την δολοφονία Φύσσα υπήρχαν άλλες τριάντα δικογραφίες διάσπαρτες σε συρτάρια και δικαστήρια με τα μέλη της Χρυσής Αυγής να είναι εμπλεκόμενα. Αυτές τις 32 δικογραφίες ενώθηκαν από το Νίκο Δέδνια κατ’ εντολή του Αντώνη Σαμαρά κι εστάλησαν στην τότε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ευτέρπη Κουτζαμάνη. Να σημειωθεί ότι με την απόφαση του Αντώνη Σαμαρά ήταν αντίθετα προβεβλημένα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας (κυρίως θηλυκού γένους), με την δικαιολογία ότι «οι διώξεις κατά της Χρυσής Αυγής θα την ηρωποιούσε στην κοινή γνώμη».

Όμως ο κ. Σαμαράς ήταν ανένδοτος κι έτσι ο Νίκος Δένδιας απέστειλε την ενιαία δικογραφία στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Όσο για το τραγελαφικό της υπόθεσης; Ο πολιτικός που τα “έβαλε” με τους Χρυσαυγήτες και την ηγεσία του μορφώματος έφτασε να κατηγορείται ως “ακραίος” ακόμη και απο κάποιους μέσα από την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας.

Η πληθώρα των εκκρεμών αυτών αδικημάτων πλέον εξετάστηκε υπό νέο πρίσμα. Η εντολή της κ. Κουτζαμάνη ήταν να ξεκινήσει έρευνα ο Χαράλαμπος Βουρλιώτης, αντιεισαγγελέας του Άρειου Πάγου. Η όλη διαδικασία ήταν υπό την εποπτεία του Ισίδωρου Ντογιάκου.

Ο κ. Βουρλιώτης «κέντησε», όπως αναφέρουν δικαστικοί κύκλοι, ανακαλύπτοντας τα ενοχοποιητικά στοιχεία πάνω στα οποία δημιουργήθηκε μία ενιαία δικογραφία 30.000 σελίδων. Αυτός ήταν που παρήγγειλλε την άσκηση ποινικής δίωξης με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης σε βάρος της ηγετικής ομάδας της Χρυσής Αυγής, δίνοντας σάρκα και οστά στα πρώτα εντάλματα σύλληψης.

Ήταν Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013. Από τα ξημερώματα άρχισαν οι πρώτες συλλήψεις. Συνολικά 30. Μεταξύ των οποίων όλη η ηγετική ομάδα Νίκος Μιχαλολιάκος, Χρήστος Παππάς, Ηλίας Κασιδιάρης, Γιάννης Λαγός, Ηλίας Παναγιώταρος. Θα περάσουν από τα γραφεία δυο ανακριτών, προέδρων Πρωτοδικών, στην Ευελπίδων: του Σπύρου Γεωργουλέα και του Χρήστου Παπακώστα. Ο Ηλίας Κασιδιάρης, ο Γιάννης Μίχος και ο Ηλίας Παναγιώταρος αφήνονται ελεύθεροι, με περιοριστικούς όρους. Ο Μιχαλολιάκος, ο Παππάς αλλά και ο Λαγός παίρνουν τον δρόμο για τη φυλακή.

Η Ολομέλεια του Εφετείου αποφασίζει ότι πρέπει να κατευθυνθεί, όπως σχεδόν όλες οι σοβαρές υποθέσεις, σε εφέτες-ειδικούς ανακριτές. Δύο γυναίκες ανέλαβαν να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά, η Ιωάννα Κλάπα και η Μαρία Δημητροπούλου. Η έρευνά τους διήρκεσε μήνες, υπό την εποπτεία του τότε Εισαγγελέα Εφετών Ισίδωρου Ντογιάκου. Οι κυρίες Κλάπα και Δημητροπούλου συνέλλεξαν σωρεία επιβαρυντικών στοιχείων ως προς τη δράση βουλευτών και στελεχών της Χρυσής Αυγής σε ολόκληρη την επικράτεια. Η δολοφονία Φύσσα στο Κερατσίνι είναι η κορωνίδα, το εγκληματικό τους έργο αποδεικνύεται πολυσχιδές. Οι προφυλακίσεις διαδέχονται η μία την άλλη.

Η ώρα του Ντογιάκου

Το ογκώδες ανακριτικό υλικό θα δομήσει την εισαγγελική πρόταση –700 σελίδων–, του Ισίδωρου Ντογιάκου για παραπομπή σε δίκη. Και χάρη σε αυτή την εισαγγελική πρόταση δόθηκε η απαραίτητη πάσα στην Βουλή να κόψει την χρηματοδότηση στην Χρυσή Αυγή και να δεσμευτούν όλα τα οικονομικά στοιχεία. Και ακόμη και ο πιο αδαής μπορεί να κατανοήσει ότι όταν δεν υπάρχει το οικονομικό κίνητρο παύει και η υποτιθέμενη ιδεολογική συγκρότηση για ανθρώπους που είχαν απλά μάθει να δέρνουν.

Ο κ. Ντογιάκος περιέγραψε το πώς η Χρυσή Αυγή ήταν εγκληματική οργάνωση και γι’ αυτό έπρεπε να αντιμετωπιστεί με τις διατάξεις του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα. Μάλιστα επισήμανε ότι η εγκληματική δράση εντάθηκε μετά την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο το 2012, όπου με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Στην πρόταση Ντογιάκου ενσωματώθηκαν συγγράμματα, ψηφίδες της υφιστάμενης νομολογίας, αποφάσεις του Εφετείου Αθηνών, ενώ κορυφαίο ρόλο διαδραμάτισε η απόφαση του Μιχάλη Μαργαρίτη –«σταθμός» για τον δικαστικό κόσμο– ως προς τη «17 Νοέμβρη», η οποία και προσδιορίζει τα χαρακτηριστικά της «εγκληματικής οργάνωσης», αναφέρεται στους στόχους της και ορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί μια οργάνωση να βαπτιστεί ως τέτοια.

Την ξεδόντιασε

Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο κ. Ντογιάκος με την εισαγγελική του πρόταση εξήγησε για ποιον λόγο η Χρυσή Αυγή μπορούσε να βγει εκτός νόμου. Διότι μεταξύ άλλων ανέλυσε πως με βάση το Σύνταγμα δεν μπορεί να απαγορευτεί η λειτουργία ενός πολιτικού κόμματος, ο ίδιος ο καταστατικός χάρτης της χώρας ωστόσο δεν θεωρεί ως νόμιμο έναν κομματικό μηχανισμό τα μέλη του οποίου δρουν ως κοινοί δολοφόνοι, νταήδες και μαχαιροβγάλτες. Όπως εξήγησε στην πρότασή του ο εισαγγελέας, «οι Έλληνες πολίτες μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος».

Επί της ουσίας ο κ. Ντογιάκος έδειξε και στους πολίτες τον σωστό δρόμο. Ότι δεν μπορούν να επιλέγουν ένα κόμμα που στις τάξεις τους έχει κακοποιά στοιχεία. «Κατά την εν λόγω συνταγματική επιταγή, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί νόμιμο πολιτικό κόμμα η ένωση προσώπων ή η οργάνωση η οποία, υπό τον μανδύα του πολιτικού κόμματος, επιδιώκει την επίτευξη των στόχων της με τη χρήση σωματικής ή ένοπλης βίας, εκτόξευση απειλών κατά της ανθρώπινης ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας οποιουδήποτε πολίτη με πραγματικό σκοπό την τέλεση αξιοποίνων πράξεων και την περαιτέρω διασάλευση της δημόσιας τάξης».

Προχωρώντας σε συνδυαστική ερμηνεία Συντάγματος και ποινικού νόμου, ο εισαγγελέας κατέληξε στο ότι «δεν αποκλείεται να συνιστά εγκληματική οργάνωση, κατά την έννοια του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα, και το πολιτικό κόμμα, στο μέτρο και τον βαθμό που παρεκκλίνει από τη συνταγματική του αποστολή και συντρέχουν οι απαιτούμενες από τον νόμο προϋποθέσεις για τον χαρακτηρισμό του ως εγκληματικής οργάνωσης».

Και βέβαια ο κ. Ντογιάκος προσέδωσε στα στελέχη της  Χρυσής Αυγής την ιδιότητα του μέλους εγκληματικής οργάνωσης, με μία αντίστροφη προσέγγιση: «Μία εγκληματική οργάνωση, εφόσον συγκροτείται και λειτουργεί εγκληματικά κατά την έννοια και τις προϋποθέσεις του νόμου, είναι αυθύπαρκτη και απολύτως ανεξάρτητη από την οντότητα ενός πολιτικού κόμματος ή οποιουδήποτε άλλου νόμιμου φορέα ή σχηματισμού. Είναι αδιάφορο αν τα μέλη της έχουν ή όχι κομματική ή οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα και δεν είναι δυνατόν να υποστηριχθεί ότι, αν κάποιος δεν είναι μέλος ενός πολιτικού κόμματος, κατά τους όρους και τις προϋποθέσεις του καταστατικού του, δεν είναι δυνατόν να αποτελέσει μέλος εγκληματικής οργάνωσης η οποία εκκολάφθηκε στους κόλπους του και δραστηριοποιείται υπό την κάλυψή του, εφ’ όσον βέβαια συντρέχουν οι λοιπές προϋποθέσεις που ορίζονται από τον Ποινικό Κώδικα και ο ίδιος έχει ενεργό και ουσιαστική συμμετοχή και δράση στην τέλεση των αξιοποίνων πράξεων».

Όπως εύστοχα είχε παρατηρήσει ο Ισίδωρος Ντογιάκος στην πρότασή του «σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να διωχθεί το φρόνημα ή ιδεολογία των πολιτών, αλλά μόνο οι πράξεις τους όταν αυτές εμπίπτουν στον ποινικό νόμο». Πράξεις που όπως ο ίδιος ο κ. Ντογιάκος ανέφερε στην πρόταση παραπομπής «χρονολογούνται ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, εντάθηκαν το 2008 κι έγιναν ανεξέλεγκτες λίγο πριν και μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2012».

Η αλαζονεία

Αναμφίβολα η δουλειά όλων των δικαστικών λειτουργών ήταν πολύ δύσκολη. Και αυτό διότι όπως όλες οι εγκληματικές οργανώσεις, έτσι και η Χρυσή Αυγή διέθετε οργάνωση, δομή και ρόλους. Και φυσικά όταν έρχονταν η δύσκολη στιγμή υπήρχε η ομερτά. Όμως ήταν με αστείους δικαιολογίες. «Εγώ κοιμόμουν από τις 10 το βράδυ», «τρώω παντόφλα από τη γυναίκα μου που δεν με αφήνει να βγω», «πρώτη φορά ακούω αυτό το όνομα» και διάφορα άλλα ανέκδοτα.

Οπότε οι δικαστικοί λειτουργοί αναζητώντας την αλήθεια κατανόησαν ότι οι εμπλεκόμενοι έλεγαν ψέματα επιτηδευμένα. Για παράδειγμα κατηγορούμενος ηρνείτο πως γνώριζε κάποιον και την προηγουμένη ημέρα είχε ανεβάσει φωτογραφία στα social media όπου τα δύο φιλαράκια γλεντούσαν μαζί. Οπότε οι δικαστικοί λειτουργοί με υπομονή κι επιμονή περίμεναν το λάθος. Διότι οι Χρυσαυγίτες μετά την είσοδο στην Βουλή είχαν χαλαρώσει κι ένιωθαν άτρωτοι. Κι όπως λέει η παροιμία «όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαϊμού δεν ξέρει πως φαίνεται περισσότερο ο κώλος της».

Έκαναν τα λάθη τους οι Χρυσαυγίτες, η πολιτική ηγεσία (Σαμαράς-Βενιζέλος-Δένδιας-Αθανασίου) είχε την βούληση και η Δικαιοσύνη εκτέλεσε άψογα το καθήκον της. Ο Χαράλαμπος Βουρλιώτης «κέντησε» πάνω στις 32 διάσπαρτες δικογραφίες. Οι κυρίες Κλάπα και Δημητροπούλου «στρίμωξαν» τους ενόχους και τέλος ο Ισίδωρος Ντογιάκος «ζωγράφισε» το μέλλον της εγκληματικής οργάνωσης-που ήταν στα σωφρονιστικά καταστήματα-με την άρτια δομημένη παραπεμπτική πρόταση. Και κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία μέχρι τώρα. Η συνέχεια στην αίθουσα του εφετείου.