Από το 2020 έχει ξεκινήσει η προσπάθεια ίδρυσης και λειτουργίας του διαδημοτικού κυνοκομείου Καλαμάτας – Μεσσήνης και ακόμα είμαστε στην ουσία στο μηδέν.

 Μετά από τέσσερα χρόνια τίθεται θέμα καταλληλότητας του χώρου αφού:

 · Τμήμα του είναι απαλλοτριωμένο ως προέκταση του χώρου του αεροδρομίου.

 · Στη περιοχή αυτή βρίσκονται αρδευτικά κανάλια του ΓΟΕΒ.

 · Δίπλα θα περνάει ο δρόμος Καλαμάτας – Μεσσήνης – Ριζόμυλος.

 Σύμφωνα με τη νέα αρμόδια αντιδήμαρχο όλες οι υπηρεσίες που εμπλέκονται για τη προώθηση του θέματος εκφράζουν επιφυλάξεις για το συγκεκριμένο χώρο.

 Παρ’ όλα αυτά, όλο αυτό το διάστημα, άλλη εικόνα παρουσίαζε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος της προηγούμενης αυτοδιοικητικής περιόδου κ. Φάβας που διαβεβαίωνε πως όλα βαίνουν καλώς. Καταθέσαμε όλα αυτά τα χρόνια πάνω από 5 ερωτήσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα και όλες οι απαντήσεις ήταν καθησυχαστικές, ότι τα πράγματα προχωράνε, είναι ώριμές οι μελέτες, είμαστε κοντά στην υλοποίηση κ.λ.π. Τα ψεύτικά τα λόγια τα μεγάλα που λέει και το τραγούδι…

Αφού χρειάστηκαν 2 χρόνια για να ξεκαθαρίσει σε ποιο υπουργείο ανήκει η υπηρεσία που θα εγκρίνει την άδεια ίδρυσης, σύμφωνα με τον ίδιο ήταν θέμα ημερών να εξασφαλιστούν οι εγκρίσεις και οι άδειες για να ξεκινήσει το έργο.

 Συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 2023 ο αρμόδιος αντιδήμαρχος έλεγε πως έχει παραδοθεί η μελέτη και αναμένει μια υπογραφή από το Δήμο Μεσσήνης ώστε το παραδοτέο να πάει για να πληρωθεί και μετά θα προχωρήσει η προκήρυξη και δημοπράτηση του έργου.

 Το Φεβρουάριο του 2024 υπήρχε εκκρεμότητα του ΓΟΕΒ και περιμέναμε  το έγγραφο στο επόμενο 10ήμερο σύμφωνα με τον ίδιο.

 Και τελικά Απρίλιο του 2024 είμαστε ακόμα στο μηδέν και οι αρμόδιες υπηρεσίες εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους για τη καταλληλότητα του χώρου.

 Αλήθεια πόσο υποτιμούν τη νοημοσύνη μας;

 Αυτό δείχνει τη προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που ολοένα και γιγαντώνεται.

 Για να μειωθεί αποτελεσματικά ο αριθμός των αδέσποτων χρειάζονται στοχευμένες δράσεις από όλες τις κατευθύνσεις.

 Με το κυνοκομείο εν μέρη και προσωρινά διαχειριζόμαστε τα αδέσποτα αλλά δεν λύνει το πρόβλημα. Δε πρέπει να ξεχνάμε πως ο αριθμός των ζώων που θα φιλοξενεί θα είναι περιορισμένος ώστε να λειτουργεί αξιοπρεπώς σύμφωνα με τους κανόνες ευζωίας .

 Άλλωστε η λύση δεν είναι ο μόνιμος εγκλεισμός των ζώων και σύμφωνα και με το νόμο σε περίπτωση που δεν υιοθετηθούν επιστρέφουν στο οικείο τους περιβάλλον με τη προϋπόθεση ότι είναι στειρωμένα.

 Στα πλαίσια της διαχείρισης των αδέσποτων εκτός από το κυνοκομείο στις υποχρεώσεις του δήμου είναι και η εύρεση αναδόχων και υιοθεσίας των ζώων.

 Κατά τη γνώμη μας πιο σημαντικό για τη μείωση των αδέσποτων είναι η πρόληψη. Να σταματήσουν δηλαδή να δημιουργούνται νέα αδέσποτα, με στειρώσεις και ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών στα θέματα της υπεύθυνης ιδιοκτησίας ζώων συντροφιάς και γενικά στη προαγωγή της φιλοζωίας.

Οι δήμοι εξακολουθούν να έχουν αρμοδιότητες χωρίς όμως επαρκή χρηματοδότηση, επαρκείς υποδομές και προϋποθέσεις για να τις διαχειριστούν. Το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων πρέπει να αντιμετωπιστεί με ενιαίο τρόπο και χρειάζεται να εξασφαλιστούν οι απαραίτητοι οικονομικοί και ανθρώπινοι πόροι, να υπάρχουν δημοτικά κτηνιατρεία με σύγχρονες υποδομές, σε επίπεδο δήμου ή όμορων δήμων.

 Το δημοτικό κτηνιατρείο είναι απαραίτητο στη πόλη μας. Με μόνιμο ιατρικό και βοηθητικό προσωπικό ο αριθμός των στειρώσεων θα είναι πολύ μεγαλύτερος. Θα παλέψουμε για να υλοποιηθεί αυτός ο στόχος που θα είναι προς το συμφέρον των ζώων, της επιστήμης και της ποιότητας ζωής των κατοίκων.

 Τέλος να δοθούν κίνητρα στους πολίτες να στειρώνουν τα ζώα τους όπως για παράδειγμα με μείωση των δημοτικών τελών . Προβλέπεται άλλωστε στο Ν 4830/21 στο άρθρο 12.

Η προστασία των ζώων και η εξασφάλιση της ευζωίας τους δεν είναι μόνο δείγμα πολιτισμού αλλά και υποχρέωσή μας.