
Υπό τις επικοινωνιακές οδηγίες του Σταν Γκρίνμπεργκ, το Μαξίμου παίζει το χαρτί ότι τα υποτιθέμενα «κόμματα» Τσίπρα και Σαμαρά θα αποσταθεροποιήσουν τη χώρα
Ένα αντίστοιχο έργο έχει ανέβει και φέτος στη χώρα μόνο που δεν παίζεται στο Δελφινάριο και δεν το έχει σκηνοθετήσει ο μετρ του είδους Μάρκος Σεφερλής. Το έχει στήσει στην εγχώρια πολιτική σκηνή το Μέγαρο Μαξίμου υπό τους επικοινωνιακές οδηγίες του Αμερικανού «σκηνοθέτη» Σταν Γκρίνμπεργκ.
Ο τίτλος του είναι «Μετά τον Κυριάκο, οι… μπαμπούλες του χάους» και πρωταγωνιστούν ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης, ο προκάτοχός του στην πρωθυπουργία και πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, με guest star τον επίσης πρώην πρωθυπουργό Αντώνης Σαμαρά.
Ο αστεϊσμός είναι προφανής, αλλά δεν απέχει σχεδόν καθόλου από την πραγματικότητα. Κι αυτό διότι στην Ηρώδου Αττικού και στην οδό Πειραιώς, βλέποντας ότι αδυνατούν να αποδράσουν από την πολιτική πίεση που τους ασκείται λόγω των εξελίξεων στα εγχώρια και διεθνή μέτωπα που έχουν ανοίξει (ΟΠΕΚΕΠΕ, προανακριτική για την τραγωδία των Τεμπών, αναζωπύρωση μεταναστευτικού, εθνικά θέμα κ.ά.), ανέστησαν τα φαντάσματα του πρώτου εξαμήνου του 2015 και επιστράτευσαν ως μπαμπούλα τον Αλέξη Τσίπρα, επιτιθέμενοι δευτερευόντως στον Αντώνη Σαμαρά για τις αλήθειες που λέει σχετικά με την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική.
Στόχος; Να υπηρετηθεί το σκηνοθετικό εφεύρημα Γκρίνμπεργκ «Κυριάκος ή χάος» και να τρομοκρατηθούν τρόπον τινά οι ψηφοφόροι ότι αν απομακρυνθούν από την κάλπη της μητσοτακικής Ν.Δ., η χώρα θα περιέλθει σε πολιτική αστάθεια και θα καταστραφεί.
Κάπως έτσι ζήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα το πρωτόγνωρο θέαμα ο πρωθυπουργός της χώρας να καθιστά εμμέσως πλην σαφώς αντίπαλο ηγέτη έναν βουλευτή της ελάσσονος αντιπολίτευσης (αυτό είναι πια ο Τσίπρας) με ομολογουμένως μηδενική παρουσία στη βουλή και στο κόμμα του, προκαλώντας τον μάλιστα να έρθει στο Κοινοβούλιο «να πάρει τον λόγο, να μας εξηγήσει ακριβώς πώς αντιλαμβάνεται ο ίδιος αυτό το “rebranding” το οποίο έχει ξεκινήσει.».
Ταυτόχρονα το σύστημα Μαξίμου ζητεί αντίστοιχες «εξηγήσεις» και από όποιον τολμάει να κάνει κριτική στα κυβερνητικά πεπραγμένα, κατηγορώντας για παράδειγμα τους δύο πρώην πρωθυπουργούς Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή για «απλοϊκότητα», για «αντιπαραγωγικό πολιτικό μηδενισμό», αλλά και για έλλειψη επιχειρημάτων στο ερώτημα «ποιο κυριαρχικό δικαίωμα έχει απεμπολήσει η Ελλάδα» την τελευταία εξαετία της διακυβέρνησης Μητσοτάκη.
Σημειωτέον, στη μάχη της υπεράσπισης του κυβερνητικού αφηγήματος έχουν ριχτεί καιρό τώρα και οι φίλιες δυνάμεις-κομπάρσοι της Ν.Δ. στα ΜΜΕ που επιδίδονται αφενός στην πλήρη αποδόμηση Τσίπρα για τα πεπραγμένα του πριν και μετά από το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, αφετέρου στην απαξίωση Σαμαρά.
Ειδικά στην περίπτωση του Μεσσήνιου είναι κάμποσοι οι «πρόθυμοι» που επιχειρούν την απαξίωσή του με σοφιστείες.
Κάποιοι εξ αυτών εμφανίζουν λ.χ. τον Σαμαρά ως «εκπρόσωπο του παλιού συστήματος» που από δήθεν πολιτικό γινάτι θέλει να ρίξει τον Μητσοτάκη, ξεχνώντας ότι χωρίς τον Αντώνη ο Κυριάκος δεν θα ήταν αρχηγός της Ν.Δ. και κατ’ επέκταση πρωθυπουργός.
Άλλοι, πάλι, υποστηρίζουν ότι ο Σαμαράς παραμένει σιωπηλός για την πολιτική κινητικότητα του Τσίπρα, αν και ο τελευταίος ήταν εκείνος που αποπειράθηκε να τον καταστρέψει με τη σκευωρία Novartis. Κι εδώ αμνήμονες και αδιάβαστοι οι τρολίστες της εκσυγχρονισμένης Ν.Δ., αφού ο Σαμαράς ήταν εκείνος που τον Φεβρουάριο του 2018 μήνυσε τον Αλέξη Τσίπρα για την εμπλοκή του ονόματός του στην υπόθεση της Novartis λέγοντας ότι «θα τους πάω ως το τέλος, και δεν θα γλιτώσουν».
Το ποιοι και πώς, τελικά, τη γλύτωσαν –αθώωση Παπαγγελόπουλου, αθώωση Τουλουπάκη, απλές πλημμεληματικές κατηγορίες για τους κουκουλοφόρους μάρτυρες που χρυσοπληρώθηκαν για τις «υπηρεσίες» τους, προαγωγές των δικαστών που προσυπέγραψαν το απαλλακτικό βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου για την NOVARTIS– είναι «έργο» που στην… ούγια γράφει «Ν.Δ.».
Μέχρι και γνωστός δημοσιογράφος αρθρογράφησε προ ημερών σε ιστορική απογευματινή εφημερίδα λέγοντας μεταξύ άλλων ότι ο Σαμαράς το παίζει οπαδός της δυτικής παράδοσης, αλλά η ρητορική του «είναι σφόδρα αντιδυτική και αρκούντως αντιευρωπαϊκή», ενώ εφηύρε αυτό που δεν τόλμησε να πει για το Μεσσήνιο ούτε ο Τσίπρας: Ότι συνέβαλε «στη χρεοκοπία της χώρας.».
Αν, τέλος, υπάρχει κάποιος που ανέβασε… πίστα την προπαγάνδα υπέρ της Νέας Δημοκρατίας διαστρεβλώνοντας πλήρως τις τοποθετήσεις Σαμαρά, είναι η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» του Αλέξη Παπαχελά που σε σημερινό άρθρο της που υπογράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος αφήνεται να εννοηθεί ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν ομνύει πλέον στη Δύση αλλά ταυτίζεται με τη Ρωσία του Πούτιν (σ.σ. μέχρι και ανιστόρητη επίκληση των Ορλωφικών του… 1770 κάνει ο αρθρογράφος της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» μπας και πείσει), γεγονός που αποτελεί την επιτομή της διαστρέβλωσης.
Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» –με διευθυντή τον κύριο Παπαχελά…– με σχετικά ρεπορτάζ της ή με διαστρεβλωτικά της αλήθειας άρθρα της στρέφεται κατά του Αντώνη Σαμαρά.
Ας μην διαφεύγει της μνήμης ότι τον περασμένο Μάρτιο, ο Αλέξης Παπαχελάς συνομίλησε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο στο πλαίσιο του συνεδρίου του «Κύκλου Ιδεών», που ενώ είχε ως θέμα τον καταιγισμό των νέων προκλήσεων για την Ευρώπη και την Ελλάδα, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ο διευθυντής της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» να ρωτήσει τον πρώην αρχηγό του ΠΑΣΟΚ ήταν το τι θα έλεγε σήμερα στον Αντώνη Σαμαρά, που «έχει χαράξει μια δική του πορεία τώρα».
Τι ζόρι, άραγε, τραβάει ο κύριος διευθυντής;
Σε κάθε περίπτωση, το δυστύχημα για τους «γαλάζιους» σεναριογράφους είναι ότι το έργο με τους «μπαμπούλες» που θέλουν (;) να φτιάξουν κόμμα για να απαλλαγούν από τον… Μωυσή δεν κόβει εισιτήρια.
Πρώτον γιατί στο Μαξίμου σκιαμαχούν με σχεδόν μοναδικό όπλο την επικοινωνία. Δεύτερον γιατί σε αντίθεση με τον βιβλικό Μωυσή που εξορίστηκε στη Μαδιάμ, ο «δικός» μας κατάφερε να κάνει γης Μαδιάμ τη χώρα και τώρα διακηρύσσει ότι τον πολεμούν τα συμφέροντα!!!
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που αγκομαχούν να κρατηθούν πάνω από το 22%-24% στην δημοσκοπική πρόθεση ψήφου, τρέμοντας παράλληλα στην ιδέα και μόνο ότι η κοινωνία πιέζει τον Αντώνη Σαμαρά να αναλάβει δράση…
Πηγή: apopsi.gr