του Κώστα Ζωντανού*
Η Ελλάδα θυμίζει τον Λάζαρο της Βηθανίας. Ζωντανή, αλλά ακινητοποιημένη. Δυνατή, αλλά θαμμένη στον τάφο της παραίτησης και της παρακμής. Περιμένει εκείνη τη φωνή που θα την καλέσει: «Δεῦρο ἔξω» — βγες έξω. Οι ηγεσίες του παρόντος δείχνουν κουρασμένες. Διαχειρίζονται, αλλά δεν εμπνέουν. Υπόσχονται πρόοδο, αλλά δίνουν μόνο αριθμούς. Μιλούν για το μέλλον, αλλά κοιτάζουν μονάχα τις επόμενες δημοσκοπήσεις.
Ο πολίτης αισθάνεται ότι δεν υπάρχει τιμόνι∙ ότι η χώρα πορεύεται σαν πλοίο σε ομίχλη. Γι’ αυτό ζητείται Λάζαρος. Ζητείται μια προσωπικότητα που θα σταθεί πάνω από μικρότητες και ισορροπίες, που θα εμπνεύσει πίστη και θα ενώσει. Όχι άλλος διαχειριστής∙ αλλά ηγέτης αναγέννησης. Και όμως, Λάζαροι υπήρξαν. Υπήρξαν άνθρωποι που κυβέρνησαν, δοκιμάστηκαν, απέδειξαν ότι μπορούν να σηκώσουν βάρη.
Μόνο που δεν άρεσαν στα παραπολιτικά κυκλώματα. Γιατί; Διότι έβαλαν την Ελλάδα πάνω από τα συμφέροντα των ισχυρών. Γιατί δεν άκουσαν τις «υψηλές φωνές» της διαπλοκής, αλλά προτίμησαν να ακούσουν τον απλό πολίτη. Κι αυτό, σε μια χώρα όπου η πολιτική μοιάζει συχνά υποχείριο κλειστών κύκλων, είναι ασυγχώρητο. Δεν είναι τυχαίο ότι το όνομα του Αντώνη Σαμαρά ακούγεται ξανά. Γιατί κουβαλά ακριβώς αυτό το «πρόβλημα»: χαμηλή ακουστικότητα στις φωνές των ισχυρών, υψηλή πίστη στην Πατρίδα. Γι’ αυτό και για πολλούς Έλληνες φαντάζει χρήσιμος, επίκαιρος, απαραίτητος. Η Ελλάδα δεν πέθανε. Κοιμάται. Και περιμένει.
Περιμένει τον Λάζαρό της — είτε είναι ένας δοκιμασμένος ηγέτης που οι κύκλοι θέλουν στο περιθώριο, είτε μια νέα μορφή που ακόμη δεν έχει φθαρεί.. Αλλά κάτι είναι βέβαιο: όταν ακουστεί η φωνή, η χώρα θα σηκωθεί. Ζητείται, λοιπόν, Λάζαρος. Όχι για τα σαλόνια της διαπλοκής, αλλά για την ψυχή του Έθνους
*Ο Κώστας Ζωντανός είναι πρώην αναπληρωτής γραμματέας της ΠΕ της Νέας Δημοκρατίας, πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΔΕΔΔΗΕ
