Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από υψηλά ενοίκια, η έννοια των “συγκάτοικων” -που κάποτε συνδεόταν συχνά μόνο με φοιτητές- γίνεται πλέον πιο συνηθισμένη γενικότερα.
Από τα loft της Νέας Υόρκης έως τα διαμερίσματα-κάψουλες του Τόκιο και από τα κέντρα συγκατοίκησης του Βερολίνου έως και την Μπανγκόκ, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μοιράζονται τα σπίτια τους, όχι μόνο για να μειώσουν τα έξοδα αλλά και για να βρουν συντροφιά, βοήθεια στις δουλειές του σπιτιού και, μερικές φορές, ακόμη και ένα αίσθημα ανήκειν. Η Ελλάδα, αν και παραδοσιακά συνέδεε την έννοια της συγκατοίκησης με τα φοιτητικά ή νεανικά χρόνια -όταν οι οικονομικές μας απολαβές είναι ελάχιστες-, βιώνει τώρα τη δική της εκδοχή, αυτής της κοινωνικό-οικονομικής αλλαγής που κάνει τον Έλληνα νέο να αναζητεί συχνά πια συγκάτοικο
Αρκετοί παράγοντες οδηγούν στην αύξηση της συγκατοίκησης σε όλο τον κόσμο, με πιο σημαντική και κοινή να είναι η κρίση της οικονομικής προσιτότητας της στέγασης. Στην Αθήνα, όπως και σε σχεδόν όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα, τα ενοίκια και οι τιμές των ακινήτων έχουν εκτοξευθεί στα ύψη. Παρομοίως, στο Λονδίνο, το Σαν Φρανσίσκο, το Χονγκ Κονγκ, η ενοικίαση ενός σπιτιού είναι απρόσιτη για τους περισσότερους επαγγελματίες που βρίσκονται στην αρχή της καριέρας τους.
Διαβάστε περισσότερα στο ρεπορτάζ του newmoney.gr πατώντας εδώ
