Για σχεδόν τρεις δεκαετίες στη Μεσσηνία, το γυναικείο μπάσκετ καλλιεργείται συστηματικά από τον σύλλογο ΣΑΚ Άτλας, ο οποίος φέτος εντείνει ακόμη περισσότερο την προσπάθειά του, φιλοδοξώντας να μυήσει περισσότερα κορίτσια στον κόσμο του αθλητισμού.
Όπως επισημαίνει ο έφορος και υπεύθυνος επικοινωνίας κ. Φλεβάρης, η διοίκηση του ΣΑΚ Άτλας συνεχίζει με την ίδια αφοσίωση και συνέπεια το έργο της, έχοντας ως στόχο τη διάδοση του γυναικείου μπάσκετ και αναδεικνύοντας το βαθύτερο κίνητρο που εμπνέει κάθε τους βήμα.
«Ο ΣΑΚ Άτλας, δεν είναι νέο σωματείο, έχει ιστορία στα τοπικά πρωταθλήματα πάνω από 30 χρόνια. Ιδρυτής και πρόεδρος της είναι ο κος Ανδρέας Ζαγακος. Τούτη την στιγμή η ομάδα είναι κάτω από την “στέγη” της ΑΟ Καλαμάτας 1980, και ο ΑΤΛΑΣ είναι η γυναικεία ομάδα της. Υπεύθυνος ακαδημιών είναι ο πολύπειρος Αλέξης Κορογώνας και προπονητής της ομάδας. «Είναι ένα νέο, γεμάτο όρεξη, παιδί, απόφοιτος ΤΕΦΑΑ και ταυτόχρονα αθλητής καλαθοσφαίρισης, ο κος Νίκος Παπουτσής» όπως ανέφερε ο Ανδρέας Φλεβάρης, έφορος και υπεύθυνος επικοινωνίας καθώς και πατέρας αθλήτριας της γυναικείας ομάδας “Σύλλογος Αθλοπαιδιών Καλαμάτας ΑΤΛΑΣ”.
Υπάρχει ενδιαφέρον; Έρχονται κορίτσια να μάθουν μπάσκετ;
«Δυστυχώς, και το λέω με μεγάλη πικρία, το γυναικείο μπάσκετ τα τελευταία χρόνια στην πόλη μας και όχι μόνο έχει παρακμάζουσα εικόνα.» Δανειζόμενος τα λόγια της σπουδαίας Εβίνας Μάλτση, όταν συμμετέχουσα σε εκδήλωση του Αστέρα Καλαμάτας, είπε απευθύνει στο κοινό το εξής ερώτημα «Ποιος αθλητής είναι ο πρώτος σε πόντους στην Ελλάδα; Μα φυσικά ο Νίκος Γκάλης, ποιος δεν το γνωρίζει αυτό!!! Ποιος είναι ο δεύτερος; Η υποφαινόμενη. Ποιος το ήξερε αυτό; Ελάχιστοι…» είπε ο κ. Φλεβάρης θέλοντας με τον τρόπο αυτό να αναδείξει την κουλτούρα που ακόμα και στις μέρες επικρατεί και αναφορικά με τα επιτεύγματα των γυναικών στον αθλητισμό.
Έχουμε δει προσπάθειες και κατά στο παρελθόν στο γυναικείο μπάσκετ, σε τι θεωρείται πως διαφέρει αυτή ώστε να αποδώσει καρπούς;
«Δεν θα κρίνω ποιοι φταίνε γι’ αυτό το αποτέλεσμα αλλά θα μπω στην διαδικασία σύγκρισης με τους αντίστοιχους συλλόγους βόλεϊ της Καλαμάτας, οι οποίοι κάνουν χρόνια καταπληκτική δουλειά και έχουν -ας μου επιτραπεί η έκφραση- τραβήξει την συντριπτική πλειονότητα των νεαρών κοριτσιών στο Κλειστό του Σταδίου. Όσον αφορά το μπάσκετ, τι νόημα έχει αν υπάρχει πλειάδα συλλόγων από 2-3 κορίτσια έκαστες και να αναγκάζονται να κάνουν προπονήσεις σε τμήμα αγοριών με ό,τι αυτό συνεπάγεται;»
Από τι θα κριθεί η επιτυχία του εγχειρήματος;
«Το σκεπτικό μας, ήταν να μαζέψουμε όλα τα κορίτσια σε μια ομάδα. Πρωτίστως συζητήσαμε με τους γονείς κι έπειτα με τους συλλόγους όπου ανήκαν οι αθλήτριες προκειμένου να μείνουν “ελεύθερες”. Αυτό ήταν! Η μόνη -πλέον- ομοιογενής γυναικεία ομάδα της πόλης μας είναι γεγονός! Η ομάδα αποτελείται από 12 καλαματιανά κορίτσια ηλικίας από 13 έως 17 ετών οποία ήδη αγωνίζονται στα πρωταθλήματα Κορασίδων και Νεανίδων της ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ. Επίσης άλλα 6 κορίτσια, φοιτήτριες στην πλειοψηφία τους, θα πλαισιώσουν το Γυναικείο Τμήμα και θα αγωνιστούν, παρέα με τις νεότερες, στο αντίστοιχο πρωτάθλημα.»
Την ομάδα πλαισιώνουν οι αθλήτριες: #0 Πετρούλια, #4 Νταρζανου, #6 Σούρδη, #7 Φλεβάρη, #8 Παναγιωτοπούλου, #9 Τσέλα, #10 Μουργή, #11 Μπαζιωτοπούλου, #13 Τσουμπάνου, #22 Πετράκη, #23 Σταματοπούλου και #25 Κάτσαρη.
Όσο για τα τοπικά πρωταθλήματα και κατά πόσον αυτά έχουν το στοιχείο του ανταγωνισμού και πόσο αυτό μπορεί να ενισχυθεί περαιτέρω ο κ. Φλεβάρης σημείωσε: «Το επίπεδο των αντιπάλων ομάδων από Αρκαδία και Λακωνία είναι σε γενικές γραμμές του δικού μας βεληνεκούς και είμαι πεπεισμένος ότι θα υπάρξει ένα ενδιαφέρον πρωτάθλημα.»
ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΠΑΡΚΕ
Οι αθλήτριες σε πρώτο πλάνο. Με αυτό κατά νου πορεύονται τα μέλη του συλλόγου που εδώ και χρόνια βάζουν το δικό τους λιθαράκι στην καλλιέργεια του μπάσκετ γυναικών στη Μεσσηνία.
«Στόχος μας, όσο κι αν ακούγεται ουτοπικό, είναι να κάνουμε το χατίρι των παιδιών μας, παιδιών που αγαπούν το μπάσκετ όσο τίποτε άλλο!!!», σημείωσε ο Ανδρέα Φλεβάρης εξηγώντας πως η φιλοσοφία του συλλόγου δεν έχει μόνο αθλητικό πρόσημο.
«Παιδιά που μαράζωναν όσο δεν έπαιζαν, παιδιά που ξαναβρήκαν την στέγη τους κάτω από ένα υγιές σωματείο. Άλλωστε το μότο μας είναι, πρώτα ο αθλητισμός και μετά ο πρωταθλητισμός.
Θυμάμαι, και στις δύο μου κόρες που τους έλεγα ότι δεν με νοιάζει τι άθλημα θα επιλέξουν (για να είμαι ειλικρινής, ως παλιός βολεϊμπολίστας στενοχωρήθηκα που δεν επέλεξαν το βόλεϊ) αρκεί όταν θα ερχόμουν να τις πάρω, να είναι ιδρωμένες και χαμογελαστές.
Αυτό λοιπόν είναι το παρόν μα δεν αρκεί. Όσοι αγαπούμε το μπάσκετ και τον αθλητισμό γενικότερα, ο καθένας από το πόστο του και το προσωπικό του μετερίζι , οφείλουμε να μεριμνήσουμε και για το μέλλον του γυναικείου μπάσκετ στην πόλη μας.
Έχει δοθεί έμφαση, εκτός του μπάσκετ, στην εκγύμναση/ενδυνάμωση, στις διατροφολογικές συμβουλές στην ενημέρωση κατά του τσιγάρου και του αλκοόλ και φυσικά να δώσουμε στα παιδιά να καταλάβουν ότι σχολείο και αθλητισμός είναι αλληλένδετα.»
Σ. Τριάντου
