Του Θανάση Κ.
Υποκρισία ΔΕΝ είναι απλώς μια νοσηρή ατομική συμπεριφορά.
Όταν γενικεύεται και γίνεται “ήθος εξουσίας” και “γλώσσα επικοινωνίας” μετατρέπεται σε σύμπτωμα πολιτικής σήψης και κοινωνικής παρακμής.
Η Υποκρισία στις μέρες μας, δεν έχει πολιτικές αποχρώσεις. Υπάρχει παντού γύρω μας πέρα από ιδεολογίες και πολιτικά κόμματα.
— Είναι υποκριτές όσοι κραύγαζαν για τα “παιδιά στη Γάζα” αλλά ξέχναγαν ποιοί χρησιμοποιούσαν τα παιδιά αυτά ως “ανθρώπινες ασπίδες” γύρω από εκτοξευτές πυραύλων…
— Είναι υποκριτές όσοι έκλαιγαν για τα παιδιά της Γάζας, αλλά δεν βρήκαν να πούνε έστω και μια λέξη, όταν οι μαχητές της Χαμάς εκτελούσαν δημόσια στους δρόμους της Γάζας τους Παλαιστίνιους που πανηγύριζαν για την Συμφωνία επιστροφής των Ισραηλινών ομήρων.
— Είναι υποκριτές όσοι κραύγαζαν για τη Γάζα, αλλά δεν βρήκαν να πούνε ούτε μια λέξη για τις εκατοντάδες χιλιάδες αμάχων που σκοτώθηκαν στη Νιγηρία (από τους ισλαμιστές του Μπόκο Χαράμ) ή στο Νότιο Σουδάν.
— Είναι υποκριτές όσοι κραύγαζαν για τη Γάζα, αλλά δεν είπαν τίποτα για τα εγκλήματα των ισλαμιστών σε βάρος των Χριστιανών της Συρίας πριν λίγους μήνες.
— Είναι υποκριτές όσοι κραυγάζουν για τους παράνομους και εργαλειοποιημένους πνίγονται στην προσπάθεια τους να μπουν παράνομα στην Ευρώπη, και δεν λένε κουβέντα για τους διακινητές που τους στοιβάζουν σε σαπιοκάραβα ή τους βουλιάζουν επίτηδες για να… “ευαισθητοποιήσουν” την κοινή γνώμη των δυτικών χωρών – και μόνο! Ούτε για όσους τους καλύπτουν, ούτε για τις ΜΚΟ που ξεπλένουν τους διακινητές μετά…
Επιλεκτική “ευαισθησία” είναι η υπέρτατη εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου! Και η έσχατη υποκρισία.
Η οποία, στην περίπτωσή μας, ευθυγραμμίζεται πλήρως με την προπαγάνδα των ισλαμιστών. Με την καθοδήγηση, κάλυψη και στήριξη της Τουρκίας.
* Η υποκρισία όμως ΔΕΝ είναι μονοπώλιο του “αριστερού επιλεκτικού ανθρωπισμού”..
— Είναι υποκρισία να επικαλείται η Κυβέρνηση την… “Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης”, για να εμποδίσει τους γονείς των θυμάτων των Τεμπών, να κάνουν εκταφή και να ερευνήσουν, έστω εκ των υστέρων, τα υπολείμματα από τα νεκρά παιδιά τους. Οι περισσότεροι των οποίων τα έθαψαν, πριν δυόμιση χρόνια, σε σφραγισμένα φέρετρα.
Η Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης αφορά την Προανάκριση, την Ανάκριση και τη Διεξαγωγή της Δίκης. Εκεί δεν πρέπει να παρεμβαίνει κανείς! Αλλά την προσκόμιση στοιχείων την κάνει η Αστυνομία που υπάγεται στην Κυβέρνηση, όχι στη Δικαιοσύνη. Και δικαίωμα να προσκομίσει πρόσθετα στοιχεία έχει οποιοσδήποτε, πολύ περισσότερο οι συγγενείς των θυμάτων. Η Δικαιοσύνη μπορεί να τα αξιολογήσει ή να τα απορρίψει. Αλλά δεν μπορεί να τους το ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ!
Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε ένα πατέρα να ξεθάψει το παιδί του για να μάθει τι του συνέβη…
Κι όταν η Κυβέρνηση επικαλείται την “Ανεξαρτησία” της Δικαιοσύνης για να το εμποδίσει, μόνη την ΕΝΟΧΟΠΟΙΕΙ τον εαυτό της! Γιατί, αν δεν έχει τίποτα να κρύψει, δεν χρειάζεται να εμποδίζει τον πατέρα. Κι αν συνεχίζει να τον εμποδίζει, αυτό δείχνει ότι κάτι φοβάται…
Κι όταν τέλος ο πατέρας προχωρά σε απεργία πείνας, για να μπορέσει να κάνει εκταφή στο παιδί του – που φτάσαμε; – η κυβέρνηση (και ΟΧΙ η Δικαιοσύνη, άλλη υποκρισία κι αυτή!) του το επιτρέπει αλλά μόνο “μερικά”.
Κι όταν και πάλι η κατακραυγή κορυφώνεται, αντί να “εκτονωθεί”, τότε η Κυβέρνηση υποχωρεί ξανά και επιτρέπει πλήρη έρευνα στη σορό του νεκρού παιδιού.
— Αλήθεια, τι συνέβη; Αποδέχθηκε η Κυβέρνηση, ξαφνικά, “παρέμβαση στη Δικαιοσύνη” που μέχρι τώρα αρνιόταν;
— Η θέμα παρέμβασης δεν υπήρξε ποτέ, και απλώς δέχθηκε το αυτονόητο και παραδέχθηκε ότι μέχρι τώρα έλεγε ανοησίες;
* Και σαν να μην έφτανε αυτό, ξαφνικά θυμήθηκε ότι ο χώρος του Άγνωστου Στρατιώτη είναι “ιερός” και δεν μπορούν να γίνονται εκεί κοινωνικές διαμαρτυρίες.
Κι ότι πρέπει να δοθεί, λέει, στη φύλαξη του… Στρατού!
Άλλη υποκρισία κι αυτή!
Μέχρι τώρα το Μνημείο το φυλούσε η Αστυνομία…
Πού ήταν η Αστυνομία να εμποδίσει δεκάδες διαμαρτυρίες που γίνονταν επί χρόνια;
Και τι ακριβώς θα κάνει ο… στρατός από δω και μπρός που δεν μπορούσε να κάνει μέχρι τώρα η Αστυνομία;
Κι έπρεπε να κάνει απεργία πείνας ένας πατέρας που δεν τον άφηναν να ξεθάψει το παιδί του και να μάθει από τι σκοτώθηκε, για να θυμηθούν ξαφνικά ότι κοινωνικές διαμαρτυρίες στο χώρο του Άγνωστου Στρατιώτη είναι απαράδεκτες και θα τις αντιμετωπίζει στο εξής ο στρατός;
Επικαλούνται – πολύ σωστά αλλά και πολύ υποκριτικά – την “ιερότητα του χώρου”, αυτοί που μέχρι τώρα ΔΕΝ τη σεβάστηκαν – και από δω και μπρός δεν μπορούν να την εγγυηθούν…
* Και πάμε τώρα στην ξαφνική πρόταση για πενταμελή Συνδιάσκεψη για τις θαλάσσιες ζώνες στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, που ανήγγειλε ως δική της πρωτοβουλία η Κυβέρνηση.
Ωσαννά!
— Πρώτον γιατί ξαφνικά κάνουμε εμείς μια πρόταση – και την εμφανίζουμε, μάλιστα, ως breakthrough “ειρηνευτική πρωτοβουλία” από την πλευρά μας – όταν αυτή την πρόταση την έκανε χρόνια τώρα η Τουρκία για να ΠΑΡΑΚΑΜΨΕΙ το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (και η Ελληνική πλευρά δεν την συζητούσε καν – και ορθώς);
— Τι νόημα έχει να πάμε σε μια συνδιάσκεψη ανάμεσα σε χώρες που δέχονται το Διεθνές Δίκαιο (Ελλάδα, Κύπρος και Αίγυπτος), χώρες που ΔΕΝ το δέχονται καθόλου (Τουρκία) και χώρες που το έχουν υπογράψει, αλλά δεν το έχουν επικυρώσει (Λιβύη – η οποία μάλιστα έχει δύο αλληλομισούμενες κυβερνήσεις);
— Ποιός θα συμμετάσχει εκ μέρους της Λιβύης;
— Θα συμμετάσχει το ψευδοκράτος, όπως επιμένει παγίως η Τουρκία – ή μήπως ανοίγουμε και το δρόμο για την έμμεση νομιμοποίηση του;
— Και γιατί δεν ζητάμε τη συμμετοχή και του Ισραήλ – που έχει κι εκείνο θαλάσσιες ζώνες στην περιοχή, οι οποίες πρόσκεινται στις αντίστοιχες της Κύπρου;
Η Τουρκία έκανε παγίως αυτή την πρόταση γιατί ήθελε να περάσει το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο ως μια “ειδική περίπτωση” όπου το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας ΔΕΝ θα ισχύσει!
Και ζητάει να νομιμοποιηθούν τα τετελεσμένα της σε βάρος Ελλάδος και Κύπρου με την ανοχή και άλλων χωρών της περιοχής.
Αυτό ζητούσε η Τουρκία: Όχι να οριοθετήσουμε θαλάσσιες ζώνες βάσει του Διεθνούς Δικαίου, αλλά να δεχθούμε ότι τα νησιά ΔΕΝ έχουν κυριαρχικά δικαιώματα, ενώ το Διεθνές Δίκαιο επιμένει ότι τα νησιά έχουν ΠΛΗΡΗ κυριαρχικά δικαιώματα.
Κι αυτό που επέμενε η Τουρκία χρόνια, και που συνέφερε ΜΟΝΟ την Τουρκία, το εμφανίζουμε τώρα ως…”δική μας πρόταση”!
Αυτή είναι η περιβόητη “Κινητικότητα” του… “Φιλέλληνα” κ. Γεραπετρίτη…
Να προσχωρήσουμε στις τουρκικές θέσεις, να υποχωρήσουμε πλήρως στις τουρκικές πιέσεις – και να το εμφανίσουμε ως δική μας “επιτυχία”!
— Στο όνομα των “ήρεμων υδάτων” ξέπλυναν την Τουρκία που εμάς κυρίως απειλεί. Και τώρα τα ‘χασαν που η Τουρκία ξαφνικά εξοπλίζεται από εταίρους και συμμάχους μας…
Και γιατί να μην την εξοπλίζουν; Αφού εμείς οι ίδιοι δηλώνουμε ότι η Τουρκία – που συνεχώς μας απειλεί και μας εκβιάζει – είναι… “φίλη” μας!
— Αν είναι φίλη σας, όπως μας λέτε, γιατί να μην της πουλήσουμε Eurofighter, μας ρωτούν;
— Κι αν είναι φίλη σας η Τουρκία, γιατί να μην τις δώσουμε κι αυτής παραγγελίες αμυντικού υλικού από το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα SAFE?
— Κι αν σας απειλεί ανοικτά με Πόλεμο (casus belli) η Τουρκία, γιατί ξαφνικά διακηρύξατε ότι είναι “φίλη” σας; Μήπως εσείς οι ίδιοι δεν παίρνετε στα σοβαρά τις απειλές της;
— Κι αν δεν τις παίρνετε εσείς – που άμεσα σας απειλεί – γιατί να τις πάρουμε στα σοβαρά, όλοι εμείς οι υπόλοιποι;
Αυτά μας λένε. Κι απάντηση δεν υπάρχει.
Όποιος ξεπλένει αυτόν που τον απειλεί, δεν μπορεί να διαμαρτύρεται μετά που όλοι οι άλλοι δεν παίρνουν στα σοβαρά τις απειλές…
Τα “ήρεμα νερά” υπήρξαν υποκριτικό πρόσχημα για να ξεπλύνουμε την Τουρκία.
Και τώρα η “κινητικότητα” υπήρξε υποκριτικό πρόσχημα για να νομιμοποιήσουμε τα τουρκικά τετελεσμένα.
Σήμερα η Υποκρισία έχει γίνει η επίσημη γλώσσα της πολιτικής τάξης. Από την κατακερματισμένη Αριστερά μέχρι το “χειμαζόμενο Κέντρο” και την παραπαίουσα Κυβέρνηση. Σε αυτό ταυτίζονται!
Κανείς τους δεν αμφισβητεί την Υποκρισία ευθέως και πλήρως.
— Ο “επιλεκτικός ανθρωπισμός” ως πρόσχημα για την προπαγανδιστική κάλυψη των απανταχού ισλαμιστών – και μόνον αυτών – κυρίως όταν έχουν προηγηθεί βάρβαρες τρομοκρατικές επιθέσεις εκ μέρους τους. Ή αποσταθεροποιητικές ενέργειες μαζικής διακίνησης “εργαλειοποιημένων”.
— Η “Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης”, ως πρόσχημα για την ΜΗ διερεύνηση των πραγματικών αιτίων ενός τραγικού δυστυχήματος με 57 νεκρά νέα παιδιά.
— Τα “ήρεμα νερά” ως πρόσχημα για να ΜΗΝ αντιστεκόμαστε σε αυτούς που υφαρπάζουν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
— Η “Κινητικότητα” ως “διπλωματική αρετή” για να προσχωρήσουμε ανεπαισθήτως (μέσω 5μερούς ad hoc “Συνδιάσκεψης”) στις πάγιες τουρκικές θέσεις και στις ασφυκτικές τουρκικές απαιτήσεις σε βάρος μας.
Υποκριτικά προσχήματα που ψεύδονται και αυτο-διαψεύδονται συνεχώς…
Πράγματι, σήμερα η Υποκρισία έχει γίνει η επίσημη ιδεολογία του δημόσιου λόγου. Δεν σου ζητούν να είσαι έντιμος, σωστός κλπ. – σου ζητούν να μην κρίνεις τίποτε! Να σιωπάς μπροστά στο ψέμα ή στο παράλογο, για να μη θεωρηθείς «φανατικός». Να αποδέχεσαι το ψέμα, για να μην χαρακτηριστείς «διχαστικός».
Έτσι, το Κακό δεν χρειάζεται πια να πολεμήσει την Αλήθεια. Απλώς την ακυρώνει, βαφτίζοντας την «τοξική».
Η Υποκρισία είναι ο τελευταίος μηχανισμός αυτοάμυνας μιας πολιτικής τάξης που έχει χάσει κάθε αίσθηση αλήθειας για το σήμερα – και προοπτικής για το αύριο.
Όταν η κοινωνία δεν διακρίνει πια το καλό από το κακό, γιατί φοβάται.
Τότε, τα πάντα επιτρέπονται – εκτός από την Αλήθεια.
Η γενικευμένη Υποκρισία δεν είναι απλώς ηθική παρακμή. Είναι πολιτική νέκρωση. Είναι το τελευταίο στάδιο πριν από την κατάρρευση. Όταν η κοινωνία δεν ονομάζει πια το ψέμα-ψέμα, όταν η εξουσία φοβάται την αλήθεια, κι όταν η ντροπή έχει χαθεί.
Αυτό είναι το προανάκρουσμα του τέλους.
Αλλά και η αρχή της λύτρωσης — γιατί μόνον αφού πέσει το προσωπείο, μπορεί να ξαναφανεί το πρόσωπο.
