Ευθαρσώς, κρυστάλλινα και κατηγορηματικά με ένα άρθρο-καταπέλτη που φιλοξενείται στον τύπο ο Γιώργος Κουτσούλης έρχεται όχι απλά να καταθέσει την άποψή του -όπως στοχευμένα έχει κάνει κατά καιρούς όταν η πόλη βρίσκεται αντιμέτωπη με την ιστορία της- αλλά να προσδώσει όλα εκείνα τα στοιχεία, που κρίνονται σημαντικά μπροστά και στις αποφάσεις που αναμένεται να ληφθούν.
Το ερώτημα-παρέμβαση από τον πρώην Δήμαρχο Καλαμάτας είναι συγκεκριμένο “αντιπλημμυρική θωράκιση ή στο ίδιο έργο θεατές για μια ακόμη φορά” και εδώ η απάντηση μοιάζει αυτονόητη όσο ο ίδιος ξετυλίγει τις σκέψεις του, θέτοντας τα γεγονότα και τις καταστάσεις που είναι ενεργές απειλές. Θέτοντας τα ζητήματα όπως ακριβώς είναι και αποδεικνύοντας γιατί η πρόταση των μελετητών είναι μονόδρομος και ευκαιρία στη λύση του προβλήματος, και, “ξεμπροστιάζοντας” όλους εκείνους τους… «ιστοριοδίφες» πάσης φύσεως και επαΐοντες πάντως επιστητού που επιλέγουν να είναι “στο ίδιο έργο θεατές” υπηρετώντας την ιδεοληπτική τους έπαρση.
Αναλυτικά η παρέμβαση Κουτσούλη:
“Αντιπλημμυρική θωράκιση της πόλης ή στο ίδιο έργο θεατές για μία ακόμη φορά”
Με αφορμή όλα όσα έχουν γραφτεί το τελευταίο διάστημα για το θέμα, θεώρησα υποχρέωση μου να παρέμβω στον δημόσιο διάλογο για ένα ζήτημα κορυφαίας σπουδαιότητας για την πόλη και την περιοχή γενικότερα, αυτό της αντιπλημμυρικής θωράκισης.
Κάνοντας μία ιστορική αναδρομή, όλοι γνωρίζουμε ότι η Καλαμάτα έχει υποστεί, διαχρονικά, σοβαρά πλήγματα, από σεισμούς και πλημμύρες. Ο νέος αντισεισμικός κανονισμός που εγκρίθηκε μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1986, στηρίχθηκε στις εισηγήσεις και προτάσεις ειδικών επιστημόνων που εκπόνησαν τις μικροζωνικές μελέτες και αντιμετωπίστηκε ο σεισμικός κίνδυνος.
Με έκπληξη και οργή παρακολουθώ την συστηματική υποτίμηση του κινδύνου της πλημμύρας, που εξακολουθεί να είναι υπαρκτός, από ανθρώπους που ο θεσμικός τους ρόλος επιτάσσει την προάσπιση της ασφαλείας της πόλης και των πολιτών, έναντι οποιουδήποτε κινδύνου απειλεί την πόλη και τους κατοίκους.
Ο ρόλος του Δήμου και του Δ.Σ. είναι ακριβώς αυτός, να προτάσσει το συμφέρον της πόλης συνεκτιμώντας τα θετικά και τα αρνητικά κάθε επιλογής. Εν προκειμένω, να παίρνει γενναίες αποφάσεις εμπιστευόμενος τα συμπεράσματα και τις λύσεις που έγκριτοι επιστήμονες υποδεικνύουν, έχοντας εξετάσει όλα τα νέα δεδομένα, το θεσμικό πλαίσιο και τις προδιαγραφές όπως έχουν διαμορφωθεί μετά τις τελευταίες πλημμύρες, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, την ανάγκη ΑΜΕΣΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, την επίτευξη οικονομιών κλίμακας, την εξυπηρέτηση των λειτουργιών της πόλης.
Είναι περισσότερο προφανές ότι τα δεδομένα που ισχύουν στην παρούσα φάση είναι συντριπτικά υπέρ της οριστικής λύσης του προβλήματος. Η πόλη έχει μία μελέτη που συνέταξαν εμπειρότατοι ειδικοί επιστήμονες, για πρώτη φορά εξασφαλισμένη γενναία χρηματοδότηση από την πολιτεία, η οποία προφανώς έχει αντιληφθεί την σοβαρότητα του προβλήματος και ανάδοχο να υλοποιήσει το έργο εντός συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου. Όλα αυτά αντί να συνεκτιμηθούν με σοβαρότητα και νηφαλιότητα από τους αιρετούς, στήθηκε ένα γαϊτανάκι «δημιουργικών πρωτοβουλιών» και ιδεών εν είδει προτάσεων, στη λογική όμως της ανατροπής και της καταψήφισης εν τέλει της μελέτης, προτάσσοντας ως λύση μη τεκμηριωμένες επιστημονικά προτάσεις.
Αν οι έχοντες αντιρρήσεις επί της υπάρχουσας μελέτης είχαν αντιτάξει επιστημονικές αιτιάσεις, είναι βέβαιο ότι θα προβληματιζόμουν για την συγγραφή αυτού του κειμένου.
Όμως, η μόνη σοβαρή, άκρως επιστημονική τοποθέτηση ήταν αυτή του πολιτικού μηχανικού, τέως Γενικού Διευθυντή της ΔΕΥΑΚ κ. Αριστομένη Τσαούση, ο οποίος συστηματικά, μεθοδικά, με απόλυτη σαφήνεια έδωσε απάντηση σε όλα τα ερωτήματα, ανέλυσε όλες τις πλευρές του θέματος, και με ιδιαίτερα εποικοδομητικό τρόπο ανέδειξε τη σημασία της επέκτασης της μελέτης και στο τμήμα του Νέδοντα βόρεια της γέφυρας της οδού Σπάρτης. Σε κάθε περίπτωση εξέφρασε κατηγορηματικά την άποψη ότι η μελέτη αυτή, που καταψηφίστηκε στο Δ.Σ. Καλαμάτας, καλύπτει πλήρως τις ανάγκες της αντιπλημμυρικής θωράκισης της πόλης, εξηγώντας τους λόγους επιστημονικά και παραθέτοντας το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, έχοντας παρακολουθήσει και εντρυφήσει σε όλες τις προγενέστερες μελέτες που είχαν εκπονηθεί κατά καιρούς για το ίδιο θέμα και κυρίως έχοντας ο ίδιος περάσει την αγωνία ενδεχόμενης πλημμύρας από τη θέση ευθύνης που κατείχε.
Στην επιστήμη των μηχανικών, όπως και στους γιατρούς, υπάρχουν διάφορες ειδικότητες, ώστε εμπεριστατωμένα οι επιστήμονες να εξειδικεύονται σε ορισμένους κλάδους. Δεν μπορούν όλοι να τα ξέρουν όλα. Και καλά οι μηχανικοί που έχουν μία βασική παιδεία. Όταν έχουνε άποψη και οι «ιστοριοδίφες» πάσης φύσεως και επαΐοντες πάντως επιστητού, το πράγμα ξεφεύγει. Και για να μην ξεχνιόμαστε. Οι ίδιοι άνθρωποι ήταν που δεν συμφωνούσαν με τον περιμετρικό, για ποικίλους ανύπαρκτους φόβους και φαντασιώσεις. Φαίνεται αρέσκονται στο βουητό και την αντάρα που ξεσηκώνουν, μην αφήνοντας τίποτα να ξεφύγει από την ιδεοληπτική τους έπαρση ως προς το «δέον γενέσθαι», που για εντελώς μεταφυσικούς λόγους, θεωρούν ότι μόνο αυτοί κατέχουν.
Όταν όμως έχεις την πολιτική ευθύνη να διαχειριστείς ένα κίνδυνο που μπορεί να στοιχίσει σε ανθρώπινες ζωές και περιουσίες, οφείλεις να αρπάζεις κυριολεκτικά την ευκαιρία που σου προσφέρεται για να δώσεις στην οριστική λύση.
Πιστεύω ότι η πρόταση των μελετητών είναι ευκαιρία και μονόδρομος στη λύση του μεγάλου προβλήματος.
Υ.Γ. Αν χαθεί αυτή η ευκαιρία να μας πουν οι αρνητές της μελέτης πότε και πως θα υπάρξει αντιπλημμυρική θωράκιση της πόλης.
