Γεννήθηκε από οικογένεια Σουλιωτών και αντί να γίνει στρατηγός, έγινε σκηνοθέτης. Ο Γιώργος Τζαβέλλας δεν πέρασε ποτέ από κινηματογραφική σχολή. Δεν ήξερε ούτε μία νότα, αλλά έγραφε μουσική. Ήταν 19 χρονών όταν ανέβηκε στο σανίδι η πρώτη του οπερέτα. Και λίγα χρόνια μετά, μέσα στην Κατοχή, γύρισε ταινία στο πίσω μέρος του σινεμά Ρεξ, χρησιμοποιώντας το ρεύμα που είχαν αφήσει οι Γερμανοί.
Τον έλεγαν «το παιδί του Σαρλό». Μαγευόταν από τον Τσάπλιν και ταυτόχρονα είχε μια βαθιά αγάπη για την αρχαία τραγωδία. Ήταν παιδί όταν είδε τις Δελφικές Εορτές του Σικελιανού και υποσχέθηκε στον εαυτό του ότι μια μέρα θα γυρίσει την «Αντιγόνη». Και το έκανε. Με την Παπά, τον Κατράκη και παγκόσμια αναγνώριση.
Όμως η στιγμή που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ελληνική ιστορία του κινηματογράφου ήταν το 1955. Τότε που έγραψε και σκηνοθέτησε την «Ιστορία μιας κάλπικης λίρας». Μια σπονδυλωτή ταινία, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με τέσσερις ιστορίες που γυρνούσαν γύρω από το ίδιο πράγμα: το χρήμα. Τις ζωές που συνθλίβει. Τα όνειρα που αγοράζει. Τα ψέματα που ξεγυμνώνει.
Διαβάστε περισσότερα στο ρεπορτάζ του sportime.gr πατώντας εδώ
