Το πατρικό τους σπίτι στην ηλικία των 26,4 ετών άφησαν, κατά μέσο όρο οι ενήλικες, στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) το 2022. Ωστόσο, στη χώρα μας παραμένουν για 4 χρόνια περισσότερα στο πατρικό τους σπίτι και φεύγουν κατά μέσο όρο σε ηλικία 30,7 ετών.
Αυτό κατατάσσει τη χώρα μας στην τρίτη θέση από το… τέλος στο θέμα της ανεξαρτησίας από τη γονική στέγη.
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Αρχή (Eurostat), ο υψηλότερος μέσος όρος ηλικιών καταγράφεται στην Κροατία, όπου οι νέοι αποφασίζουν να ζήσουν σε δικό τους σπίτι σε ηλικία 33,4 ετών, στη Σλοβακία που φεύγουν στα 30,8 έτη και ακολουθεί η Ελλάδα στα 30,6 έτη.
Μάλιστα, πριν από 10 χρόνια οι νέοι στην Ελλάδα είχαν ανεξάρτητη στέγη από τους γονείς τους 1,7 χρόνο νωρίτερα από ό,τι πέρυσι.
Στον αντίποδα, σε μικρότερη ηλικία έχουν ανεξαρτησία και δικό τους σπίτι οι πολίτες στη Φιλανδία (21,3 ετών), στη Σουηδία (21,4 ετών) και στη Δανία (21,7 ετών).
Ακόμη ένα χαρακτηριστικό, κοινό σε όλες της χώρες της ΕΕ, είναι ότι τα κορίτσια φεύγουν σχεδόν 2 χρόνια νωρίτερα από τα αγόρια από το πατρικό σπίτι.
Και μπορεί η οικονομική στενότητα να είναι η αφορμή, όμως υπάρχουν και αιτίες βαθιά ψυχολογικές, σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες που αναφέρει στο NEWS 24/7 η Λίζα Βάρβογλη, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια Harvard και µέλος του διδακτικού προσωπικού της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πότε «ωριμάζει» ο εγκέφαλος
Μπορεί οι περισσότεροι να θεωρούμε ως δεδομένο ότι η ηλικία της ενηλικίωσης, δηλαδή τα 18 έτη, είναι και το ορόσημο που ο εγκέφαλος ωριμάζει, όμως η επιστήμη έχει τελείως διαφορετική άποψη.
«Μπορούμε να αποκτήσουμε δίπλωμα αυτοκινήτου, να ψηφίσουμε και γενικότερα να αισθανόμαστε ότι μπαίνομε χρονικά στη φάση της ενήλικης ζωής μας όταν είμαστε 18 ετών. Εντούτοις, ο ανθρώπινος εγκέφαλος περνάει μια πρόωρη εφηβεία και στην πραγματικότητα ωριμάζει στα 25 του. Αυτό συμβαίνει διότι ο προμετωπιαίος λοβός, η δομή του εγκεφάλου όπου γίνεται η επεξεργασία της στοχοθεσίας, της οργάνωσης, του προγραμματισμού, του σχεδιασμούς και της λήψης των σωστών αποφάσεων, συνεχίζει να ωριμάζει μέχρι την ηλικία των 25 ετών», εξηγεί η κυρία Βάρβογλη.
Κάτι που δεν κάνει τυχαίο, αλλά ιδανικό τον μέσο όρο της ΕΕ για να αποχωρήσει ο νέος από το πατρικό του σπίτι.
Γιατί όμως στις περισσότερες χώρες είναι νόμιμο και δίνεται η δυνατότητα να εργαστεί κάποιος, να οδηγήσει αυτοκίνητο, και άλλες δραστηριότητες, όταν ο εγκέφαλός του δεν έχει ωριμάσει πλήρως;
«Διότι ο άνθρωπος έχει την έμφυτη ικανότητα να μπορεί να επιβιώσει μόνος του», απαντά η καθηγήτρια. Κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να μην τα κάνει όλα τέλεια, αλλά τα κάνει σωστά και συνεχίζει να μαθαίνει.
Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν φοιτητές, στρατιώτες και γενικά μία μεγάλη μερίδα των πολιτών που φεύγει πολύ νωρίτερα από αυτήν την ηλικία από το σπίτι και επιβιώνει άνετα.
Απλώς, σε αυτές τις περιπτώσεις η διαφορά είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία ζει με χρήματα που λαμβάνει από τους γονείς.
Ο παράγοντας «ελληνίδα μάνα»
Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο έλληνας γονιός που έχει μάθει στο παιδί του να του τα παρέχει όλα έτοιμα στο χέρι και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις με πίεση περιτυλιγμένη με αγάπη.
«Είναι πολύ συχνό το φαινόμενο στη χώρα μας οι μητέρες να φτιάχνουν στα παιδιά όχι μόνο το φαγητό, αλλά και το τοστ, τον χυμό, να τους επιβάλλουν να φορέσουν ζακέτα κ.ά. Είναι λάθος να δίνουν συμβουλές οι γονείς και να κάνουν πράγματα σε άτομα άνω των 18 ετών, ειδικά για πράγματα που είναι απολύτως έτοιμα να τα κάνουν μόνα τους. Η διαδικασία αυτή ξεκινάει από τη βρεφική ηλικία, και όταν συνεχίζει και στην ενήλικο ζωή, το παιδί κακομαθαίνει, και τότε συμβαίνουν δύο τινά», λέει η κυρία Βάρβογλη.
Το πρώτο, όπως εξηγεί η ειδικός, στη ορολογία της ψυχολογίας ονομάζεται «μαθημένη ανημποριά».
Οι γονείς με την πιεστική τους φροντίδα δίνουν λάθος μήνυμα στον έφηβο, πλέον, ή ακόμα και στον ενήλικα, ότι δεν έχει ωριμάσει για να κάνει πράγματα μόνο του.
Στην ουσία «ευνουχίζουν» το παιδί τους με αυτόν τον τρόπο και το πάνε πίσω στο ζωή του, ενώ θα έπρεπε να του διδάξουν πώς να είναι αυτόνομο.
Το δεύτερο που συμβαίνει, το οποίο είναι και αποτέλεσμα του πρώτου, είναι ο έφηβος ή ο ενήλικας να βολεύεται. Δηλαδή να γίνεται τεμπέλης.
Έτσι, προτιμάει να του τα ετοιμάσει κάποιος άλλος ακόμα και το τοστ, να του πλένει τα ρούχα και άλλα, είτε πιο σύνθετα, είτε πιο απλά πράγματα.
«Όταν ένας έφηβος δεν έχει μάθει να πλένει τα ρούχα του, τα πιάτα του, να μπορεί να μαγειρέψει βασικά πράγματα, δεν μπορεί ξαφνικά να γίνει αυτόνομος ενήλικας και να μείνει μόνος του, διότι δεν έχει αποκτήσει τις δεξιότητες που θα τον βοηθήσουν να αυτονομηθεί», λέει η ίδια.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλές χώρες τις Ευρώπης και των ΗΠΑ, ακόμα και σε πανεπιστήμια, υπάρχουν σοβαρά μαθήματα οικιακής οικονομίας, τα οποία περιλαμβάνουν πολλά πρακτικά θέματα αυτόνομης διαβίωσης.
«Σκεφτείτε ότι το παιδί στην πρώτη τάξη του δημοτικού σχολείου μαθαίνει γράμματα και με σταδιακό τρόπο στην τρίτη λυκείου μπορεί να γράψει έκθεση ιδεών. Το ίδιο συμβαίνει και με την περίπτωση της αυτονομίας, δεν μπορεί να μάθει κάποιος απότομα πράγματα και να τα εφαρμόσει», συμπληρώνει η κυρία Βάρβογλη.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
πηγη news247.gr
