Φωτογραφία έξω από την είσοδο των δικαστηρίων ανέβασε πριν από λίγο η Γιούλικα Σκαφιδά στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram. Η γνωστή ηθοποιός είναι πιασμένη χέρι χέρι με τη φίλη της δείχοντάς της την έμπρακτη συμπαράστασή της.
«Καμία μόνη. Ποτέ ξανά», έγραψε στη λεζάντα που συνόδεψε τη φωτογραφία η ηθοποιός.
Η ηθοποιός όπως είχε γράψει το protothema.gr, μπορεί να μην αποκάλυψε πρόσωπα και γεγονότα, ωστόσο αναφέρθηκε στην αυτόφωρη διαδικασία από την οποία πέρασε, όταν μετά από μήνυση που κατατέθηκε σε βάρος της βρέθηκε για ένα βράδυ στα κρατητήρια μακριά απ όλους κι απ όλα.
Η ανάρτηση της ηθοποιού προκάλεσε κύμα συμπαράστασης, όπως ήταν φυσικό με τους περισσότερους φίλους της, να της δίνουν συγχαρητήρια για την θαρραλέα πράξη της και άλλοι να αναφέρονται στο πρόσωπο της με τα πιο κολακευτικά λόγια.
Η ανάρτηση έξω από το δικαστήριο
Διαβάστε την αρχική ανάρτηση της ηθοποιού:
«Πριν λίγες μέρες πέρασα τη νύχτα μου στο αυτόφωρο. Έπεσα θύμα ξυλοδαρμού επειδή προσπάθησα να Υπερασπιστώ κοντινό μου άνθρωπο που δέχεται καιρό τώρα κακοποιητική συμπεριφορά.
Το παρακάτω κείμενο δεν είναι μία προσωπική εξομολόγηση γι’αυτήν την άσχημη εμπειρία. Γι’αυτά έχω μιλήσει στους δικούς μου ανθρώπους:Κλειστοφοβία που ανακάλυψα πως έχω ή που απέκτησα, τη σοκαριστική στιγμή που σου ζητάν να λύσεις και να παραδώσεις τα κορδόνια σου από φόβο μήπως κάνεις κακό στον εαυτό σου, Τη μυρωδιά και τα σκοτάδια ενός παγωμένου δωματίου που θα κουβαλάω μέσα μου για καιρό ακόμα. Αυτά τα διαχειρίζομαι, είναι οκ. Θα ήθελα να μιλήσω για τη γυναικεία κακοποίηση.
Η Κοινωνία Αντιμετωπίζει τη γυναικεία κακοποίηση με μεγάλη υποκρισία. Γιατί ενώ στη θεωρία υπερασπίζεται τα θύματα και καταδικάζει τετοιες συμπεριφορές, Στην πράξη στρέφει αλλού το βλέμμα. Οι γείτονες φοβούνται να μιλήσουν, Οι επαγγελματίες φοβούνται να μπλέξουν, κοινωνικοί φορείς ζητάνε αποδεικτικά στοιχεία. Εκτός από τη σωματική βία υπάρχει και η λεκτική βία και η ψυχολογική βία. Είναι πιο ύπουλες από την σωματική γιατί δεν αφήνουν σημάδια και παίζουν με το μυαλό των θυμάτων.
Μία κακοποιημένη γυναίκα δεν είναι αναγκαστικά μόνο αυτή που τριγυρνάει στους δρόμους της Αθήνας κλαμμένη με μελανιές στο σώμα. Είναι και μία γυναίκα που έχει χαμόγελο στα χείλη, αγάπη για τη ζωή, μπορεί να είναι καλοντυμένη, να δείχνει ευτυχισμένη.Οσοι όμως τη γνωρίζουν καλα,βλέπουν τη σιωπή και τον φόβο πίσω από το βλέμμα.
Ένας κακοποιητής Δε μοιάζει με τους κακούς στα αμερικανικά μπλοκμπάστερ, δεν έχει τρία αυτιά,γαμψή μύτη και μακριά κοφτερά νύχια.Κυκλοφορεί δίπλα μας ίσως είναι καλοντυμένος, ίσως είναι πολύ ευγενικός,Ίσως έχει μία δουλειά με κύρος. Με μεγάλη απογοήτευση διαπίστωσα μέσα από την εμπειρία μου ότι μια γυναίκα που έχει πέσει θύμα κακοποίησης λεκτικής, σωματικής ή ψυχολογικής, θα βρει το δίκιο της μόνο εάν γίνει ένας αριθμός. Γυναικοκτονία Νο 160.
Θα δούμε την υπόθεση στην τηλεόραση, θα λυπηθούμε, θα εκφράσουμε την συμπάθεια μας στο θύμα και ας μην το γνωρίζαμε.
Κοινοποιώ αυτήν την ιστορία για να αναρωτηθούμε όλοι κατά πόσο στην πράξη κάνει καθένας από μας το χρέος του για να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές έναν κόσμο πιο φωτεινό χωρίς βία και χωρίς βλέμματα γεμάτα σιωπές και φόβο».
πηγη: protothema.gr
