Του Θανάση Κ.
Η εκλογική συντριβή του Ζάεφ στις περιφερειακές εκλογές των Σκοπίων και η παραίτησή του – και από την πρωθυπουργία και από την αρχηγία του Κόμματός του – ήλθε σαν “σεισμός”. Αλλά μόνο για τις ανυποψίαστους…
Το πρώτο πράγμα που έκαναν οι νεοεκλεγέντες δημοτικοί σύμβουλοι ανά την επικράτεια των Σκοπών είναι να δηλώσουν την πίστη τους στη “Δημοκρατία της Μακεδονίας” κι όχι στην “Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας” – όπως είναι, υποτίθεται το όνομα της χώρας μετά την Συμφωνία των Πρεσπών.
Κι όπως προκύπτει, τυπικά τουλάχιστον, είχαν δίκιο! Διότι βάσει του Συντάγματός τους οφείλουν πίστη στο Σύνταγμα της χώρας. Και σε ό,τι αφορά το όνομα της χώρας, το Σύνταγμα δεν έχει αλλάξει. Το όνομα που αναγράφεται σαφώς παραμένει: “Δημοκρατία της Μακεδονίας”! Και δεν έχει αλλάξει, διότι δεν μπόρεσε να βρεθεί η “πλειοψηφία των δύο τρίτων” στη Βουλή…
Άρα η Συμφωνία των Πρεσπών – που δεν προέβλεπε όνομα erga omnes (για όλες τις χρήσεις, εσωτερικά και εξωτερικά) – είναι στον αέρα. Κάτι παραπάνω: δεν εφαρμόστηκε ποτέ από την άλλη πλευρά…
Για την ακρίβεια, προβλεπόταν οκταετής περίοδος για την πλήρη εφαρμογή της εσωτερικά, αλλά μετά την πάροδο δυόμιση ετών, αυτό δεν φαίνεται πια πιθανό, αφού όσοι την υπέγραψαν στα Σκόπια καταποντίστηκαν εκλογικά και οι αντίπαλοί τους δεν την αποδέχονται…
Πράγμα που λέει πολλά για τη…“διορατικότητα” όσων των υπέγραψαν από την Ελληνική πλευρά: Αναγνώρισαν εκ μέρους της Ελλάδας “μακεδονικό” όνομα για το κράτος αυτό και “μακεδονικό έθνος” και “μακεδονική γλώσσα” και “μακεδονική ταυτότητα”, και τι πήραν ως “αντάλλαγμα”; Μια συμφωνία που δεν αντέχει στην πρώτη εναλλαγή κυβέρνησης στα Σκόπια και ήδη καταρρέει…
* Μας έλεγαν ότι το έκαναν για να κλείσουν το μέτωπο προς Βορά, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να “αντιμετωπίσει” τον επόμενο κίνδυνο – από Ανατολάς: την Τουρκία!
Κι όταν λίγο αργότερα εμφανίστηκε ο κίνδυνος από Ανατολάς τι μας πρότειναν, οι ίδιοι; Να υποχωρήσουμε πλήρως και στις απαιτήσεις του τουρκικού αναθεωρητισμού (της “γαλάζιας Πατρίδας”), όπως ακριβώς υποχωρήσαμε πλήρως στις απαιτήσεις του Σκοπιανού αλυτρωτισμού.
Αλλά, “κλείνεις μέτωπα” απέναντι σε κάποιους αντίπαλους, όταν σκοπεύεις να αντισταθείς σε κάποιους άλλους. Αν επρόκειτο να συνθηκολογήσουμε με τη “δυνατότερη Τουρκία”, δεν υπήρχε λόγος να έχουμε ήδη υποχωρήσει προηγουμένως και προς τα “αδύναμα” Σκόπια…
* Μας έλεγαν ότι δημιουργούμε “πολιτικό-διπλωματικό κεφάλαιο” διεθνώς, για να βρούμε ευκολότερα “συμμάχους” στην διαμάχη μας με την Τουρκία…
Μ’ άλλα λόγια, έναντι των Σκοπίων να κάνουμε το χατίρι σε κάποιους ισχυρούς εταίρους μας – π.χ. τη Γερμανία που πίεζε ιδιαίτερα – ώστε να τους έχουμε δίπλα μας όταν θα ξεσπάσει η διαμάχη με την Τουρκία.
\ Έτσι μας έλεγαν. Και το έκαναν…
Κι όταν λίγο αργότερα χρειαστήκαμε τη Γερμανία έναντι της Τουρκίας – τη Γερμανία που τόσο την είχαμε “ευχαριστήσει” υπογράφοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών – διαπιστώσαμε ότι η Γερμανία δεν μας συμπαραστεκόταν. Ουσιαστικά στήριζε την Τουρκία. Για την ακρίβεια, έπαιρνε “ίσες αποστάσεις”, ανάμεσα στην Ελλάδα (χώρα- μέλος της ΕΕ) και την Τουρκία (χώρα που δεν ανήκει στην ΕΕ και που τελευταία “πουλά” και το ΝΑΤΟ – στο οποίο τυπικά ανήκει).
Ενώ στο μεταξύ η χώρα που πραγματικά μας στάθηκε από την ΕΕ, η Γαλλία, δεν είχε καμία πρεμούρα να βάλει τα Σκόπια στην ΕΕ!
Οι Γάλλοι έδειξαν στην αρχή διάθεση να βάλουν βέτο στην ευρωπαϊκή ένταξη των Σκοπίων, αλλά τελικά άφησαν αυτό το ρόλο στη Βουλγαρία!
Δηλαδή ευχαριστήσαμε αυτούς που δεν μας στάθηκαν όταν τους χρειαστήκαμε. Ενώ αυτοί που τελικά μας στάθηκαν – οι Γάλλοι – δεν ενθουσιάστηκαν με την προοπτική ένταξης των Σκοπίων στην Ευρώπη. Ευχαριστήσαμε με μεγάλο εσωτερικό κόστος του “επιτήδειους ουδέτερους”, ενώ τους αληθινούς συμμάχους μας μάλλον τους δυσαρεστήσαμε…
Με τρείς λέξεις: Τα κάναμε μαντάρα! (Σ’ αυτό, τουλάχιστον…)
* Μας έλεγαν ότι με την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, θα αυξηθεί το ελληνικό “ειδικό βάρος” στα Βαλκάνια και θα περιοριστεί η “διείσδυση της Τουρκίας”…
Και συνέβη το ακριβώς αντίθετο: Στα εικοσιπέντε περίπου χρόνια που προηγήθηκαν και που η Ελλάδα ΔΕΝ αναγνώριζε τα Σκόπια ως “Μακεδονία”, η θέση της Ελλάδας στην οικονομία των Σκοπίων ήταν “δεσπόζουσα”. Όπως και στα υπόλοιπα Βαλκάνια…
(Κι όταν άρχισε να μειώνεται, αυτό συνέβη λόγω της οικονομικής κρίσης μέσα στην Ελλάδα, όχι γιατί δεν… αναγνωρίζαμε το Σκοπιανό αλυτρωτισμό.)
Κι από τη στιγμή που η Ελλάδα υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών, η τουρκική επιρροή γιγαντώθηκε στα Σκόπια…
Γιατί; Διότι απλούστατα, την Ελλάδα τη θεωρούν πλέον “δεδομένη”, αφού με τις Πρέσπες δεσμεύτηκε ότι θα στηρίζει οπωσδήποτε την ευρωπαϊκή ένταξη των Σκοπίων.
Την μεγάλη επιρροή στα Σκόπια την είχαμε όταν δεν αναγνωρίζαμε το ψευτομακεδονικό αλυτρωτισμό τους! Με το που τον αναγνωρίσαμε, οι μεν Σκοπιανοί μας θεωρούν “δεδομένους” κι όλοι οι υπόλοιποι απλώς…irrelevant. (Σ’ αυτό, τουλάχιστον).
* Μας έλεγαν ότι με την ένταξη των Σκοπίων στη ΝΑΤΟ θα “σταθεροποιήσουμε” τα Βαλκάνια!
Αλλά κανείς δεν μας είπε ποιός θα σταθεροποιήσει το… ΝΑΤΟ! Που ήδη από τότε παρέπαιε…
Όταν υπογράφαμε την Συμφωνία των Πρεσπών, ο Πρόεδρος της Γαλλίας (που ανήκει στην Ατλαντική Συμμαχία) είχε αποκαλέσει το ΝΑΤΟ… “κλινικά νεκρό”!
Το κλινικά νεκρό ΝΑΤΟ θα “σταθεροποιούσε”, λέει, τα Βαλκάνια!
Τότε, λέει, έφταιγε ο “κακός Τράμπ”, που είχε τσακωθεί με όλους τους Ευρωπαίους. Κι ύστερα έφυγε ο “αναθεματισμένος” Τράμπ κι ήλθε ο “άριστος” Μπάίντεν, ο οποίος δεν τσακώνεται πια με τους Ευρωπαίους. Απλώς… εγκατέλειψε την Ευρώπη! Και αναδιατάσσει τις αμερικανοβρετανικές δυνάμεις εναντίον της Κίνας. Κι αναθέτει την “εργολαβία” της Ευρωπαϊκής Ασφάλειας, δηλαδή κυρίως της Ασφάλειας της Μεσογείου για τη Δύση, στην Γαλλία του Μακρόν.
Η οποία δεν πολύ-ενδιαφέρεται για τα Σκόπια, τα οποία δεν τα θέλει και στην ΕΕ…
Και κατά τα άλλα, η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ θα “σταθεροποιούσε” τα Βαλκάνια, μας έλεγαν. Τέτοια γεωπολιτική… “διορατικότητα”! Και ασυναρτησία…
* Κι ακόμα, η μεγάλη “αναδιάταξη δυνάμεων” των ΗΠΑ στον Ειρηνικό (και τον Ινδικό) με βασικό “αντίπαλο” αυτή τη φορά την Κίνα, απαιτεί υποχρεωτικά να τα βρουν οι Αμερικανοί με τους Ρώσους. Γιατί αλλιώς στέλνουν τη Ρωσία, κατευθείαν, στην “αγκαλιά” της Κίνας. Πράγμα ολέθριο…
Αλλά για να τα βρουν οι Ρώσοι με τους Αμερικανούς θα ζητήσουν “ανταλλάγματα”. Από τα λιγότερα οδυνηρά για τους Αμερικανούς “ανταλλάγματα” που θα ζητήσουν οι Ρώσοι, είναι στα Βαλκάνια. Ιδιαίτερα υπέρ της Σερβίας στο Κόσσοβο.
Πράγμα που αποσταθεροποιεί ευθέως και τα γειτονικά Σκόπια!
Στο μεταξύ, ήδη έχει αρχίσει να κυκλοφορεί η φήμη (που αρχικά συνδέθηκε με non paper του Σλοβένου Πρωθυπουργού, που επισήμως “διαψεύστηκε” στη συνέχεια, αλλά ανεπισήμως παραμένει), ότι επίκειται αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια – ιδιαίτερα με διάσπαση της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, και αλλαγή συνόρων σε “άλλες περιπτώσεις” των δυτικών Βαλκανίων.
Ανεξαρτήτως των επισήμων “¨διαψεύσεων” για το non-paper, όλοι γνωρίζουν ότι το θέμα υπάρχει. Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη είναι ουσιαστικά… δύο χώρες σε συσκευασία μίας! Όλοι γνωρίζουν ότι το Κόσσοβο όπως είναι δεν μπορεί να μπει στην ΕΕ (μεταξύ άλλων βάζει βέτο η Ισπανία – κι όχι μόνο). Όλοι γνωρίζουν πως αν ανοίξουν τα σύνορα Αλβανίας-Κοσσόβου, το βορειοανατολικό τμήμα όπου κατοικούν Σέρβοι θα αποσχιστεί με την στήριξη της Σερβίας (και την υποστήριξη της Ρωσίας). Όλοι γνωρίζουν πως αν de facto ενωθεί η Αλβανία με το Κόσσοβο (με “κατάργηση” των μεταξύ τους συνόρων), μετά θα ακολουθήσει το ίδιο ανάμεσα στους Αλβανούς των Σκοπίων – και προς το Κόσσοβο, αλλά και προς την Αλβανία. Όλοι γνωρίζουν ότι σε μια τέτοια περίπτωση οι Σλαβόφωνοι των Σκοπίων θα κάνουν τα ίδια με τη γειτονική Βουλγαρία. Τώρα με την οξεία πολιτική κρίση μέσα στα Σκόπια, όλα αυτά απλώς διευκολύνονται και επισπεύδονται…
Και τα “ανταλλάγματα” που ζητάει η Ρωσία από την πλευρά της, για να μη ταυτιστεί με την Κίνα, επιβάλλουν στους Αμερικανούς να μην “εναντιωθούν” σε όλα αυτά. Μη ξεχνάμε ότι οι Ρώσοι στηρίζουν τη Σερβία και είχαν εναντιωθεί και στη ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ…
Γενικά όσοι περίμεναν από το… “κλινικά νεκρό” ΝΑΤΟ να σώσει τα διαλυμένα Δυτικά Βαλκάνια, ήταν μακριά νυχτωμένοι!
* Και μετά απ’ όλα αυτά, κάποιοι μας λένε σήμερα, ότι ο λόγος που καταποντίστηκε ο Ζάεφ στις περιφερειακές εκλογές της χώρας του, είναι γιατί η Ελλάδα, λέει, δεν έχει υπογράψει…τα τρία μνημόνια συνεργασίας με τα Σκόπια!
Τίποτε δεν έχουν καταλάβει. Ακόμα μια φορά…
Τα τρία αυτά μνημόνια από γεωπολιτική άποψη είναι εντελώς ασήμαντα. Αλλά το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν τα υπέγραψε, σε συνθήκες που έτσι κι αλλιώς η Συμφωνία των Πρεσπών καταρρέει, απλώς υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα ΔΕΝ είναι “δεδομένη”. Πράγμα που αρχίζει κάπως να διορθώνει τα ολέθρια σφάλματα που έκανε προηγουμένως.
Χώρια που έτσι κι αλλιώς τα Σκόπια σε πολλά σημεία δεν είχαν τηρήσει ούτε καν όσα είχαν υπογράψει στις Πρέσπες – οπότε η μη υπογραφή συμπληρωματικών μνημονίων συνεργασίας είναι απολύτως φυσιολογική…
[Τελικά με τα μνημόνια αυτά “άγιο είχαμε” που δεν τα ψηφίσαμε! Αν και ο “άγιος” αυτός έχει ονοματεπώνυμο. Είναι ο άγιος… Αντώνιος!]
* Μας έλεγαν ακόμα ότι… “συμφέρει την Ελλάδα” η ύπαρξη των Σκοπίων στην περιοχή αυτή! Και γιατί, τάχα, μας συμφέρει να υπάρχει ένα θνησιγενές κράτος, που επιδεικνύει αλυτρωτισμό προς την Ελλάδα (αλλά και προς τη Βουλγαρία), που καταπιέζει τις δικές του εθνότητες και υποκινεί γειτονικές “μειονότητες”, που έχει αντιθέσεις με όλους τους γείτονές του, που διεκδικεί τη “Μακεδονία του Αιγαίου” από μας, διεκδικεί τη “Μακεδονία του Πιρίν” από την Βουλγαρία, που δεν δέχεται τη βουλγαρική ταυτότητα της γλώσσας του και παριστάνει ότι είναι “έθνος Μακεδόνων”, ενώ έχει ήδη παραδεχθεί ότι έχει πολλαπλές εθνότητες στο εσωτερικό του;
Είναι αυτό “σταθεροποιητικός παράγοντας” για τα Βαλκάνια;
Ή μήπως είναι μόνιμη “ωρολογιακή βόμβα” στην περιοχή;
* Η Συμφωνία των Πρεσπών ήδη καταρρέει. Κι όσοι την επέβαλαν, δηλαδή η Γερμανία κι ένα τμήμα του Ευρω-Ατλαντικού κατεστημένου έχουν αποδυναμωθεί όσο ποτέ στο παρελθόν. Η Μέρκελ έφυγε. Και κάποιοι άλλοι στο “κλινικό νεκρό” ΝΑΤΟ, αυτοί που δυσφόρησαν με την Ελληνογαλλική Συμφωνία Αμυντικής Συνδρομής, έχουν άλλα πράγματα να ανησυχούν. Τα Σκόπια πια είναι το τελευταίο…
Η αποσύνδεση της Ελλάδας από μια Συμφωνία που έτσι κι αλλιώς δεν τηρείται από την άλλη πλευρά είναι μια σύνθετη και λεπτή διπλωματική άσκηση – αλλά δεν είναι δύσκολη πλέον…
Όσοι υπολογίζουν στην Ελλάδα για την Ασφάλεια της Ανατολικής Μεσογείου, δεν πρόκειται να “στενοχωρηθούν” για τη Συμφωνία των Πρεσπών και την κατάρρευσή της. Κι όσοι βάζουν την Ελλάδα απέναντι, έτσι κι αλλιώς, είτε εγκαταλείψουμε τις Πρέσπες είτε όχι, πάλι απέναντι θα μας έχουν.
Εμείς απλώς θα βρούμε την ευκαιρία να γίνουμε ξανά “υπολογίσιμοι” στα Βαλκάνια, όπου ως τώρα μας θεωρούσαν “δεδομένους”, να συνεργαστούμε πιο στενά με τη Βουλγαρία (που ως τώρα σήκωνε μόνη της το βέτο την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ) και το σπουδαιότερο: να ενώσουμε ξανά τον Ελληνικό λαό, που η Συμφωνία των Πρεσπών τον δίχασε, τον πόλωσε, τον προσέλαβε και τον ντρόπιασε.
Φανταστείτε: Οι εμπνευστές της Συμφωνίας των Πρεσπών κατάφεραν ταυτόχρονα να διχάσουν τον μεγαλύτερο λαό της περιοχής (τους Έλληνες), να προκαλέσουν την έντονη αντίδραση της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας της περιοχής (της Βουλγαρίας), να ενθαρρύνουν περαιτέρω τους τυχοδιωκτισμούς της Αλβανίας και τελικά να προκαλέσουν ανασφάλεια και εσωτερική πόλωση στο εξαιρετικά ετερογενές πληθυσμιακό-εθνοτικό “κράμα” των Σκοπίων.
Παγκόσμιο αρνητικό ρεκόρ, βλακώδους και μυωπικής διπλωματίας.
Αληθινό “Χρυσό Βατόμουρο” διπλωματίας..
ΥΓ.1 Σε όσους προβάλλουν το “φοβερό” επιχείρημα ότι μια Διεθνής Συμφωνία αφότου υπογράφεται ΔΕΝ μπορεί να αλλάξει έχουμε να επισημάνουμε το εξής:
Πρώτον, οι Διεθνείς Συμφωνίες αλλάζουν! Άλλοτε ανατρέπονται “εν τοις πράγμασι”, άλλοτε αντικαθίστανται από άλλες, άλλοτε απλώς ατονούν. Αυτός είναι ο κανόνας – με ελάχιστες εξαιρέσεις μάλιστα. Οι Διεθνείς Συμφωνίες αλλάζουν ιδιαίτερα σε εποχές μεγάλων ανακατατάξεων. Όπως αυτή που ζούμε σήμερα παγκοσμίως…
Δεύτερον, οι μεγάλοι ηγέτες συχνά αναδεικνύονται ως “μεγάλοι” ακριβώς γιατί αμφισβήτησαν Διεθνείς Συμφωνίες ή τις κατέκριναν και επιβεβαιώθηκαν. Παράδειγμα ο Κεμάλ (αμφισβήτησε ευθέως τη Συνθήκη των Σεβρών του 1919) και επίσης ο Ουίνστων Τσόρτσιλ (κατέκρινε την Συμφωνία του Μονάχου του 1938 και επιβεβαιώθηκε δραματικά λίγο αργότερα). Παραδείγματα “αθέτησης” Συμφωνιών και από την πλευρά της Ελλάδας υπάρχουν αρκετά. Μεταξύ άλλων, από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ακόμα. Ειδικά στις περιπτώσεις αυτών των δύο ηγετών, η χώρα κέρδισε! Στην περίπτωση του Ε. Βενιζέλου, χρειάστηκε να μεσολαβήσει και διχασμός, για να παραβιάσει η Ελλάδα την “ουδετερότητα” που είχε συμφωνήσει προηγουμένως…
Τρίτον, ακόμα και χωρίς μεγάλες διεθνείς αναστατώσεις, το Δίκαιο των Συνθηκών προβλέπει τη δυνατότητα κατάργησης μιας Διεθνούς Συνθήκης πιο “ομαλά”. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα. Μια εκ των οποίων είναι η μη εφαρμογή της από τη μία πλευρά. Άλλη περίπτωση “νόμιμης κατάργησης” Συνθήκης είναι αν αποδειχθεί ότι ψηφίστηκε με εξαγορά βουλευτών, διαφθορά κλπ.
Διαλέξτε…
ΥΓ.2 Αν το καλοσκεφτείτε, τα Σκόπια είναι ένα τεχνητό μόρφωμα που δύο τουλάχιστον από τους γείτονές του (Αλβανία και Βουλγαρία) θέλουν να το διαμελίσουν, πράγμα που θα συμβεί, έτσι κι αλλιώς, αφού και οι ίδιοι οι πληθυσμοί του “αλληθωρίζουν” είτε προς την μια είτε προς την άλλη κατεύθυνση.
` Κι εμείς τους “χαρίσαμε” το όνομα της Μακεδονίας, την ώρα που εκείνοι εποφθαλμιούν ολόκληρη την Ελληνική Μακεδονία!
Η Συμφωνία των Πρεσπών υπήρξε η χειρότερη ανοησία της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής.
Ευτυχώς, το λάθος διορθώνεται.
Αλλά το “Χρυσό Βατόμουρο” της διπλωματίας το κερδίζει επαξίως…
ΥΓ.3 “Χρυσό Βατόμουρο” είναι η “διάκριση” που δίνεται για τη χειρότερη ταινία της χρονιάς! Είναι, ας πούμε, το αντι-Οσκαρ. Για τη διπλωματία δεν δίνεται ακόμα τέτοιο “βραβείο”. Στην περίπτωση των Συμφωνίας των Πρεσπών μπορεί πλέον να θεσμοθετηθεί. Και θα το κερδίσουμε, αποσπώντας το βραβείο της χειρότερης – της πιο μυωπικής και πιο αυτό-υπονομευτικής – Συμφωνίας όλων των εποχών.
