Εχετε παρατηρήσει πόσο διαδεδομένη είναι η βία γύρω μας; Κάθε λογής. Από το πώς λύνουμε τις διαφορές μας οδηγώντας στον δρόμο έως το μπούλινγκ, τη ρατσιστική, την οπαδική και την ενδοοικογενειακή βία, το φαινόμενο τείνει να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Ενα ζήτημα είναι τι φταίει γι’ αυτό. Προφανώς, όσα έχει περάσει αυτή η κοινωνία τα τελευταία δέκα χρόνια. Ηλθε η πανδημία μετά τη φτωχοποίηση και μας αποτρέλανε. Είναι πολύ νωρίς για να μετρήσουμε το κόστος της πανδημίας για την ψυχική υγεία, αλλά είμαι βέβαιος ότι ο λογαριασμός θα βγει πολύ μεγάλος.
Η βία, όπως θα έγραφε η Χάνα Αρεντ, έχει γίνει όμως μπανάλ. Είναι ρουτίνα πια στη ζωή μας και αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Μια κοινωνία κυνική, κουρασμένη, αντιμετωπίζει πια τη βία σαν κάτι αναπόδραστο, που δεν σηκώνει και θεραπεία.
Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε κρύβει πια επίσης βία. Ολοι μας έχουμε γίνει πιο επιθετικοί στον τρόπο που εκφραζόμαστε. Θυμωμένοι, ή και τρελαμένοι, πολίτες κάθονται μπροστά σε ένα πληκτρολόγιο και βρίζουν, βρίζουν, απειλούν και μετά πάλι βρίζουν στην αρένα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Είναι μια διέξοδος στην απελπισία και στα αδιέξοδά τους. Ευθύνη έχουν και οι πολιτικοί εκείνοι που νομιμοποίησαν τη βία σαν θεμιτό εργαλείο διαμαρτυρίας και την άφησαν να κυριαρχήσει σε ένα κομμάτι του δημόσιου λόγου.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
πηγη: kathimerini
