Είναι η τελευταία από μια σειρά 12 σπουδαίων εκδόσεων, άριστα επιμελημένων από την προϊσταμένη των Γενικών Αρχείων τους Κράτους στη Μεσσηνία, Αναστασία Μηλίτση. Ο λόγος για το λεύκωμα « Τα εν Καλάμαις Καπνοπωλεία και Καπνεργοστάσια 19ος αιώνας – 1972», το οποίο παρουσιάστηκε σε ειδική εκδήλωση στο κατάμεστο Πνευματικό Κέντρο της πόλης παρουσία εκπροσώπων φορέων και Αρχών του τόπου. Το 1972, το οποίο ως έτος αναφέρεται και στον τίτλο του βιβλίου, ήταν χρονιά ορόσημο καθώς ήταν τότε που έκλεισε και η τελευταία αυτού του είδους επιχείρηση στην πόλη και συνέχισε να λειτουργεί μόνο η Καπνοβιομηχανία Καρέλια.
Στην εκδήλωση αυτή, δε θα μπορούσε παρά να συμμετάσχει και εκπρόσωπος της γνωστής Καπνοβιομηχανίας, η οποία στηρίζει την οικονομία της περιοχής και ολόκληρης της χώρας, με χαρακτηριστικές τις επισημάνσεις του Στάθη Καρέλια. Ο κ. Καρέλιας, αφού αναφέρθηκε στην αρμονική συνύπαρξη 173 ετών, στον υγιή ανταγωνισμό και την άμιλλα που αναπτύχθηκε κατά τα χρόνια εκείνα, αναφέροντας ένα προς ένα τα ονόματα των επιχειρήσεων, χαρακτήρισε την έκδοση απόλυτα πλήρη και αξιόλογη, δηλώνοντας την ευχάριστη έκπληξή του.
Σχολιάζοντας το ρόλο που διαδραμάτισαν όλες αυτές οι επιχειρήσεις στην πορεία της Καρέλια, ο Στάθης Καρέλιας αναφέρθηκε στο γεγονός πως η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα της Μεσογείου, όπου δεν ίσχυσε το Εθνικό Καπνικό Μονοπώλιο, όπως συνέβη σε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία Πορτογαλία, Τουρκία, Λίβανο, Αίγυπτο, ακόμη και στην Τυνησία.
«Η τοπική καπνοβιομηχανία ανεπτύχθη, διότι αυτός ο παράγοντας υπήρξε καθοριστικός και ίσως ο μόνος για την εδραίωση την τοπικών καπνομάγαζων την εποχή εκείνη και όχι μόνο στην Καλαμάτα», τόνισε ο κ. Καρέλιας, ο οποίος στάθηκε και στο γεγονός πως η τοπική Καπνοβιομηχανία δεν «απόλαυσε» κανένα κρατικό προστατευτισμό.
«Μια τέτοια συμπεριφορά του κράτους θα ήταν ίσως η ταφόπλακα στον κλάδο. Το τοπικό περιβάλλον ανταγωνισμού που βιώσαμε, υπήρξε ο προπομπός για το τι θα ακολουθούσε αργότερα», είπε ο Στάθης Καρέλιας, επισημαίνοντας πως έτσι τέθηκαν οι βάσεις για να μπορέσει η Καπνοβιομηχανία να αντιμετωπίσει τον διεθνή ανταγωνισμό.
«Μπορεί τα ονόματα των Σκιά, Δαμηλάτη και των υπολοίπων να αντικαταστάθηκαν με ξένα, μπορεί τα νούμερα να έχουν περισσότερα μηδενικά, η αξία όμως του επιχειρείν παραμένει αναλλοίωτη και δε θα μπορούσε να υπάρξει αυτή η διάρκεια στο χρόνο, αν δεν υπήρχε σεβασμός στις αξίες που πρεσβεύει ο ιστορικός ανταγωνισμός», τόνισε ο κ. Καρέλιας ο οποίος καταληκτικά αναφέρθηκε στη σημαντική αυτή προσπάθεια και την αναλυτική καταγραφή των δεδομένα από την κα Μηλίτση, ευχαριστώντας την εκ μέρους του ιδρύματος Βικτωρίας και Γεωργίου Καρέλια.
