To «Malvasia Festival Monemvasia», που παρακολουθήσαμε το τριήμερο 8-9-11 Ιουνίου στην καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς, επιχείρησε να συνδέσει τα νήματα της περιπέτειας του κρασιού της Μαλβαζίας -που έκανε εδώ τα πρώτα βήματά του πριν μια χιλιετηρίδα- με τη σημερινή πραγματικότητα του τόπου και τη σύγχρονη εποχή. Ήταν μια αφορμή για σκέψεις.
Σκέψεις που έχουν να κάνουν με τη διαχείριση των πολιτιστικών αγαθών ενός τόπου, τη διασύνδεση της ιστορίας του με το παρόν και με το μέλλον του, αλλά και τον ρόλο της γαστρονομίας -της οποίας βασικό συστατικό είναι το κρασί- στη συγκρότηση της ταυτότητας ενός τόπου και στην ανάδειξή του ως τουριστικού προορισμού.
Η ιστορία
Στα αμπέλια των πλαγιών του Πάρνωνα (Μαλεβός) καλλιεργούνταν τοπικές ποικίλες σταφυλιών με πρωταγωνίστρια τη «Μονεμβασιά», από τις οποίες παραγόταν γλυκός λιαστός οίνος, ο Μονεμβάσιος ή Μονεμβασιώτης ή Μονεμβασία, και σύμφωνα με τη Σταυρούλα Κουράκου, πρ. πρόεδρο του OIV – Διεθνούς Οργανισμού Αμπέλου και Οίνου, η παραγωγή άρχισε πριν από τον 13ο αιώνα στη βυζαντινή Μονεμβασία. Από το βιβλίο της «MALVASIA, ο περιώνυμος οίνος χθες και σήμερα», που εκδόθηκε το 2010, μαθαίνουμε ότι λόγω της σημαντικής εμπορικής ανάπτυξης της πόλης, οι Μονεμβασιώτες εμπορεύονταν το κρασί τους, το οποίο οι Βενετοί και Γενουάτες έμποροι πωλούσαν με το όνομα «Malvasia» κατακλύζοντας τη Βενετία, όπου τα οινοπωλεία ονομάζονταν «Malvasie».
Καλλιέργεια και παραγωγή οίνου Μαλβαζία γινόταν και στις Κυκλάδες και στην Κρήτη. Μετά την κατάληψη της Μονεμβασίας από τους Τούρκους και την καταστροφή των αμπελώνων της, το ταξίδι του Μαλβαζία συνεχίστηκε από τη Βενετοκρατούμενη Κρήτη μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα. Για όσο κράτησε η κυριαρχία του, ταξίδεψε σε όλες τις αγορές της Ανατολής και της Δύσης. Εξαγόταν σε όλα τα λιμάνια της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας, φτάνοντας και στις πιο απαιτητικές αγορές της Ευρώπης. Οι Ενετοί φρόντισαν να μεταφέρουν ποικιλίες Μαλβαζία στη Μεσόγειο και στην Ευρώπη, εξαπλώνοντας την καλλιέργεια από την Κροατία και την Ιταλία μέχρι την Ισπανία και τα Κανάρια Νησιά, την Πορτογαλία και τη Μαδέιρα
Διαβάστε την συνέχεια στο iefimerida.gr
