του Θανάση Μαυρίδη
Το σενάριο κυκλοφορεί με ένταση στους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους: Η Κεντροδεξιά στην Ευρώπη επενδύει στον Κυριάκο Μητσοτάκη και ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο ο Έλληνας πρωθυπουργός να αποχωρήσει από την κεντρική ελληνική πολιτική σκηνή και να αναλάβει θέση ευθύνης στην Ενωμένη Ευρώπη. Κι αν αυτό συμβεί; Το πιο πιθανό είναι να αναδειχτεί το μεγάλο έλλειμμα που υπάρχει σε επίπεδο ηγεσίας. Ούτε ο πολιτικός κόσμος, ούτε ο επιχειρηματικός έχουν όραμα για την Ελλάδα!
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λειτούργησε τα τελευταία αυτά χρόνια ως άλλοθι ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που από τη μία αναγνωρίζει την αναγκαιότητα να αλλάξουν τα πάντα στη χώρα, αλλά από την άλλη δεν είναι διατεθειμένο να «βάλει πλάτη». Σε αυτή την εξίσωση τον πιο μεγάλο ρόλο παίζει το έλλειμμα που παρατηρείται στον επιχειρηματικό κόσμο. Αν οι Έλληνες επιχειρηματίες είχαν σχέδιο και όραμα για τη χώρα θα έβρισκαν αντίστοιχα και τις πολιτικές δυνάμεις που θα «κλείδωναν» σε αυτό το σχήμα και θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν έναν μεγάλο εθνικό σκοπό.
Η κατάρρευση της αντιπολίτευσης δεν είναι τυχαία. Δεν ήταν τα δικά τους λάθη που τους οδήγησαν στη συρρίκνωση της αποδοχής τους στην κοινωνία. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ήταν και χτες. Εκείνο που έχει αλλάξει και τους έχει εκθέσει στα μάτια της κοινωνίας είναι ότι η διακυβέρνηση Μητσοτάκη διέλυσε όλους τους αστικούς μύθους περί αριστεράς και σοσιαλδημοκρατίας και απέδειξε ότι υπάρχει πράγματι πραγματικός δρόμος στον πραγματικό κόσμο για να μπορέσουμε να βγούμε από τα αδιέξοδά μας. Και αυτό το σενάριο το «αγοράζουν» οι ψηφοφόροι. Γι αυτό άλλωστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κερδίζει καθημερινά έδαφος και κυρίως προς την κεντροαριστερά. Υπάρχει ένα θέμα με τη δεξιά του πτέρυγα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης.
Το ερώτημα είναι αν ο κόσμος αυτός μπορεί να πειστεί από κάποιον άλλον πέραν του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και μιλάμε κυρίως για τον χώρο της ΝΔ… Διότι δεν πιστεύει κάποιος στα σοβαρά ότι στον ΣΥΡΙΖΑ ή στο ΠΑΣΟΚ μπορούν να σηκώσουν ένα τέτοιο βάρος.
Το αντικειμενικό πρόβλημα είναι ότι η χώρα βιώνει μία μακρά περίοδο παρακμής. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκπροσωπεί εκείνες τις λίγες δυνάμεις του πολιτικού και οικονομικού κόσμου που θα ήθελαν μία άλλη Ελλάδα. Και αυτό το αίτημα βρίσκει μία ευρεία ανταπόκριση στην κοινωνία. Θα λέγαμε ότι υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ της κοινωνίας και των δυνάμεων που καλούνται να την εκπροσωπήσουν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λοιπόν, ενσαρκώνει την ανάγκη ενός μεγάλου μεταρρυθμιστικού ρεύματος και η πιθανή του αναβάθμιση σε επίπεδο Ευρώπης θα αποδείξει τη γύμνια μας. Κυριολεκτικώς!
Γίνονται πράγματα στη χώρα, να μην είμαστε μηδενιστές. Αλλά αυτά έχουν τη σφραγίδα ενός ανθρώπου που αντικειμενικά το προσπαθεί. Είναι αμφίβολο τι θα συμβεί με μία άλλη ηγεσία στη χώρα. Και εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι η πολυσυλλεκτική ΝΔ δεν μπορεί να αντέξει να αναιρέσει τον χαρακτήρα που έχει διαμορφώσει την τελευταία δεκαετία και να αποδεχτεί την επιστροφή των «νεοκαραμανλικών» από την πίσω πόρτα.
Το γεγονός ότι οι οικονομικοί δείκτες εξελίσσονται ικανοποιητικά δεν πρέπει να μας εφησυχάζει. Αυτά που με κόπο κτίστηκαν την τελευταία πενταετία με τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, εύκολα μπορούν να γκρεμιστούν…
πηγη liberal.gr
