Από τότε που το πνεύμα του φενγκ σούι κατέλαβε εξαπίνης την ελληνική πραγματικότητα, όλα τα είδη κράσσουλας και προπαντός τα δύο δενδρώδους ανάπτυξης (Crassula ovata και C. arborescens) έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή (σε πείσμα τού τι έχει καθιερωθεί, επιμένω στα δύο σίγμα και στον τονισμό, καθώς το όνομά τους ετυμολογείται από το λατινικό επίθετο «crassus», παχύς). Υπάρχουν αρκετοί που ασπάζονται την άποψη ότι αρκεί να τοποθετηθούν κοντά στην είσοδο της οικίας για να ανοίξουν οι επουράνιοι κρουνοί της ευμάρειας και της ευτυχίας.
Είναι η ομοιότητα των σχεδόν κυκλικών φύλλων τους με παχυλά κέρματα που αυτομάτως γεννά τέτοιους συνειρμούς, ας μην ξεχνάμε κιόλας την αδιαπραγμάτευτη ανάγκη του ανθρώπου για ελπίδα. Ο μαχητικός ορθολογιστής εντός μου εξεγείρεται, όταν αποδίδονται σε συναστρίες ατυχή γεγονότα, αλλά γνωρίζω ότι ο δονκιχωτισμός σε τίποτα δεν ωφελεί. Δεν ψάχνω λοιπόν τον λόγο που κάποιοι διατηρούν συλλογές από κράσσουλες, στην περίπτωσή μου τούτο πάντως συμβαίνει μόνο γιατί λατρεύω την αίσθηση ευρωστίας που εκπέμπουν και επειδή με τους χοντρούς βλαστούς τους μοιάζουν με μικρογραφία τροπικού δέντρου.
Χρειάστηκαν περίπου δέκα χρόνια υπομονής ώσπου να ανθίσει για πρώτη φορά η με μπόι ενός μέτρου κράσσουλα που στόλισε πρώτη τον ταρατσόκηπό μου. Πρόκειται για έναν απαράβατο κανόνα του είδους της: αργεί να εκδηλωθεί ερωτικά. Το θέαμα πάντως που ενορχηστρώνει από τότε κάθε χρόνο τέτοια εποχή (σε άλλα είδη αργότερα) και διατηρείται για πολλές εβδομάδες, είναι μοναδικό, χάρη στην πλούσια ανθοφορία από λευκορόδινα μικρά αστέρια. Υπήρξε πάντως ένα πολυετές διάλειμμα σε τούτη τη φαντασμαγορία, ως αντίκτυπος λανθασμένων χειρισμών μου.
Έχοντας για πατρίδα της τη Νότια Αφρική, γνώριζα ότι αποστρέφεται τον παγετό, αγαπά το φως και διαθέτει την ικανότητα να αποθηκεύει μεγάλες ποσότητες νερού στα σαρκώδη φύλλα της. Ο συνδυασμός όμως των τακτικών ποτισμάτων με την απευθείας έκθεση στις ηλιακές ακτίνες παραλίγο να αποβεί μοιραίος. Τα φύλλα της άρχισαν να αφυδατώνονται, να κιτρινίζουν και να πέφτουν. Υπέθεσα ότι έφταιγε ο καύσωνας εκείνων των ημερών και έτσι αύξησα την παροχή σε νερό. Συνέπεια αυτού ήταν να μείνει ολότελα γυμνή και οι βλαστοί της να σαπίζουν από τη βάση. Έπεσα σε βαριά αμηχανία και ένιωθα την πράσινη αυτοπεποίθησή μου να πνίγεται στη στενοχώρια.
Από μια τυχαία επίσκεψη προέκυψε ευτυχώς η σωτηρία. Ως ειδική στα παχύφυτα, κατάλαβε αμέσως τα αίτια του προβλήματος. Την τοποθέτησε λοιπόν στη σκιά και ήταν κατηγορηματική στο ότι πρέπει να κόψω μαχαίρι τα ποτίσματα. Είχε δίκιο και έτσι, παρότι το υπέργειο τμήμα χάθηκε, η ρίζα έμεινε ζωντανή και το φυτό αναπτύχθηκε γρήγορα ξανά. Μου έδειξε επίσης πόσο εύκολα αναπαράγεται: άνοιξη ή φθινόπωρο κόβουμε μερικά κλαράκια, αφαιρούμε όλα τα φύλλα, εκτός από δύο ζεύγη, και τα αφήνουμε δύο-τρεις μέρες σε σκιερό μέρος για να στεγνώσει η τομή. Μετά τα φυτεύουμε σε γλαστράκι που περιέχει χώμα για κάκτους, το οποίο πρέπει να παραμένει πάντοτε νοτισμένο, όχι πάντως υπερβολικά υγρό. Το ίδιο μπορεί να γίνει και μόνο με φύλλα που θα αφαιρέσουμε από τη βάση των βλαστών και θα τα σκεπάσουμε μέχρι τη μέση με χώμα. Μετά από περίπου δύο μήνες οι ρίζες έχουν πια σχηματιστεί και μπορούμε να μεταφυτέψουμε τα μοσχεύματα σε λίγο μεγαλύτερη γλάστρα.
Οδηγίες φροντίδας
→ Τοποθετήστε την κράσσουλα σε σημείο φωτεινό, που δεν εκτίθεται όμως απευθείας στον δυνατό ήλιο.
→ Χρειάζεται χώμα που στραγγίζει καλά, συγκρατημένα ποτίσματα και αραιή ενίσχυση, άνοιξη και καλοκαίρι, με λίπασμα κατάλληλο για παχύφυτα.
→ Μετά το τέλος της ανθοφορίας, αφαιρούμε τους ξερούς βλαστούς, ενώ, όταν πλησιάζουν τα πρώτα μεγάλα κρύα, τη μεταφέρουμε σε εσωτερικό χώρο.
Ευχαριστούμε τις Γεωπονικές Επιχειρήσεις Χορομίδης για την αρωγή τους στη φωτογράφιση.
Πηγή: kathimerini.gr
