Ο αγαπημένος ηθοποιός, Νίκος Καλογερόπουλος, γεννήθηκε το 1952 στη Μεσσηνία. Πέρα από ηθοποιός, είναι επίσης και σεναριογράφος, σκηνοθέτης, τραγουδοποιός και ποιητής.
Είναι περισσότερο γνωστός για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο, στη βραβευμένη ταινία Λούφα και παραλλαγή (1984), στην οποία κέρδισε και το βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Πρωτίστως, είχε συμμετάσχει και στην ταινία Μάθε παιδί μου γράμματα, μέσω της οποίας βραβεύτηκε με το βραβείο Β΄ Ανδρικού Ρόλου, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (Το Μάθε παιδί μου γράμματα είναι τίτλος κοινωνικής κωμωδίας του 1981 σε σκηνοθεσία του Θεόδωρου Μαραγκού και πρωταγωνιστές τους Βασίλη Διαμαντόπουλο, Νίκο Καλογερόπουλο, Κώστα Τσάκωνα και Άννα Μαντζουράνη). Έχει κυκλοφορήσει δυο ποιητικές συλλογές (1981 και 1991), έχει γράψει θεατρικά έργα και το 1994 κυκλοφόρησε έναν δίσκο, ονόματι Τα δέοντα. Ο Νίκος Καλογερόπουλος έχει πει σχετικά: “Την υποκριτική ή την έχεις μέσα σου ή δεν την έχεις. Αν δεν την κουβαλάς από μόνος σου, δεν γίνεται να την κουβαλήσεις με το ζόρι. Νομίζω όμως ότι το πιο ωραίο από τα ταξίδια μου το κάνω με το γράψιμο, με τα στιχάκια, τις παραστάσεις, ό,τι γράφω, τέλος πάντων”.
“Πάντα ήθελα να βρω έναν χώρο να στεγαστώ. Μια ζωή «αμαρτωλός» καλόγερος και άστεγος ήμουν. Με φιλοξένησε η Άννα για λίγες μέρες μέχρι να βρω δικό μου σπίτι για να μείνω», δήλωσε ο ηθοποιός.
Όσο για τα οικονομικά προβλήματα, απάντησε με πικρία:: «Ξέρεις κανέναν Έλληνα να μην έχει οικονομικά προβλήματα; Το στέκι θα το κρατήσω μόνο για το καλοκαίρι, γιατί με έχει βάλει μέσα και χρωστάω της Μιχαλούς. Ήθελα βλέπεις να κάνω πολιτισμό στην πατρίδα μου” δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ο Νίκος Καλογερόπουλος για την μεγάλη αμοιβή στην “Λούφα και παραλλαγή”
“Ο κόσμος πιστεύει ότι βγάλαμε λεφτά εμείς οι παλιοί. Που να πιστέψουν ότι στη Λούφα πήρα 300 χιλιάρικα ακάθαρτα… Λεφτά έβγαζες από δίπλα, αν έκανες βιντεοταινίες. Εγώ δεν έκανα. Μια φορά δηλαδή μόνο πήγα να κάνω και τελικά έγινε σειρά. «Στο Κάμπινγκ» τη λέγανε”, είχε πει ο Νίκος Καλογερόπουλος.
Η πρώτη φορά που χτύπησα εγώ την πόρτα ήταν στο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», το 1975. Και έπεσα πάνω σε έναν εκπληκτικό άνθρωπο που τον θεωρώ πνευματικό μου πατέρα, τον Βασίλη Γεωργιάδη, που ήταν μέγας και σαν σκηνοθέτης και σαν άνθρωπος. Όπως και ο Νότης Περγιάλης που έγραφε το σενάριο. Ήμουν πολύ τυχερός. Τους έχω μέσα μου αυτούς τους ανθρώπους, έχει αναφέρει ο Νίκος Καλογερόπουλος.
Ο Νίκος Καλογερόπουλος για τον αφορισμό του από την εκκλησία
“Ερχόταν ο παπάς στο σπίτι και με σήκωνε πέντε ώρα το πρωί να βαρέσω την καμπάνα και μετά διάβαζα. Εκεί την πήρα τη μυρωδιά και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια. Μετά με αφορίσανε, γιατί το 1975, πιτσιρικάκι ήμουνα, ανέβασα τον “Μπαμπούλα”, ένα θεατρικό έργο που αφορούσε στην Αγροτική Τράπεζα και στην εκκλησία που ήθελε να πάρει ένα αμπελάκι που είχε ένας αγρότης. Μου διαβάσανε όλες τις κατάρες μέσα στην εκκλησία, στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο”αποκάλυψε ο Νίκος Καλογερόπουλος.
Όσον αφορά στη δεύτερη φορά, αυτή έγινε όταν μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη το μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται»: «Ο ομαδικός αφορισμός ήταν στο “Χριστός Ξανασταυρώνεται”, που αφορίσανε όλους, τους ηθοποιούς, τους σκηνοθέτες, μέχρι το γαϊδούρι που έπαιζε», είπε χαρακτηριστικά και κατέληξε: «Στην εκκλησία δεν έχω πάει από τότε να ανάψω ένα κερί. Μιλάω με το Θεό κάθε μέρα.».
“Μου άρεσε πολύ. Όπως μου άρεσαν και τα δημοτικά τραγούδια, με αυτά μεγάλωσα. Πρώτα δηλαδή ξεκίνησα με τα δημοτικά και μετά πέρασα στα άλλα.
Πρώτη φορά έπιασα σοβαρά στα χέρια μου μπουζούκι στο «Ρεμπέτικο». Βέβαια! Είχα δοκιμάσει και πιτσιρικάς αλλά έφαγα τις κλωτσιές μου και τις φάπες μου και το παράτησα. Ο πατέρας μου έλεγε «άμα σε δω με αυτό το “ζητιανόξυλο”, θα στο σπάσω στο κεφάλι». Καταλαβαίνεις τώρα, το 65-70 στην επαρχία, που να ακούσουν για μουσική ή να γίνει μουσικός το παιδί… Ακόμη χειρότερα αν τους έλεγες να γίνεις ηθοποιός. Ρε κλωτσιές σου λέω! Γι’ αυτό έφυγα. Ζω μόνος μου από τα 15-16″, ανέφερε ο Νίκος Καλγερόπουλος.
Η αγροτική ζωή του Νίκου Καλογερόπουλου
“Πρώτα απ’ όλα είμαι αγρότης. Ωραίος αγρότης. Ξέρω τα πάντα για ό,τι καλλιεργούμε εκεί κάτω στα Φιλιατρά. Όταν ήρθε η στιγμή να διαλέξω ανάμεσα στο θέατρο και τη μουσική, διάλεξα το θέατρο. Καλύτερα, γιατί το θέατρο είναι η μήτρα των τεχνών. Είναι η μανούλα, τα έχει όλα μέσα. Και πρώτα απ’ όλα θέλει από σένα να δουλεύει το νιονιό σου”, έχει πει ο Νίκος Καλογερόπουλος.
Πηγή: i-diakopes.gr
