Γράφει ο Γεώργιος Π. Μαλούχος
άρθρο από την εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”
Το φως που έριξαν «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» στον ρόλο που επιφυλάσσεται στο εκλογοδικείο σχετικά με την υπόθεση του κόμματος Κασιδιάρη συνιστούν πολύ κακό οιωνό για τις μετεκλογικές εξελίξεις. Και αυτό επειδή και στα δύο ενδεχόμενα, αν τα πράγματα φτάσουν εκεί, στο τέλος παραμονεύει μία πρωτόγνωρα άγρια πολιτική εκρηκτικότητα.
Το ένα ενδεχόμενο είναι να απαγορευθεί εκ προοιμίου η συμμετοχή του εν λόγω κόμματος στις εκλογές, ή άλλου κόμματος, που θα λέει ότι δεν έχει σχέση με τον Κασιδιάρη, αλλά θα αποτελεί τον δούρειο ίππο του από τις φυλακές. Το άλλο ενδεχόμενο είναι να μην υπάρξει απαγόρευση. Στο πρώτο ενδεχόμενο, η έκρηξη παραμονεύει αν το εκλογοδικείο, που ως γνωστόν θα συνέλθει μετά τις εκλογές ακυρώσει τη συμμετοχή του κόμματος στις εκλογές και μοιράσει τελικά αναλογικά τις έδρες του -κάτι τέτοιο θα αποτελέσει πολύ μεγάλο πολιτικό πρόβλημα και όχι μόνον από πλευράς του εν λόγω κόμματος.
Στο δεύτερο ενδεχόμενο, το εκλογοδικείο μπορεί να κρίνει παράνομο τον αποκλεισμό του κόμματος από τις εκλογές και να τις ακυρώσει, κάτι που θα έχει άλλου είδους τεράστιες επιπτώσεις, μεταξύ των οποίων μία θα είναι και ότι θα λειτουργήσει ως η μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη που θα έχει λάβει πολιτικό κόμμα από προληπτική προεκλογική ακύρωση στα ελληνικά εκλογικά χρονικά.
Κατά συνέπεια, και στα δύο ενδεχόμενα, το φιτίλι έχει ήδη ανάψει και ουδείς γνωρίζει πώς θα μπορούσε να το σβήσει. Ιδίως η κυβέρνηση, η οποία αναγκάστηκε να νομοθετήσει τρεις – τέσσερις φορές προκειμένου να φτάσει, και πάλι, σε αβέβαιο αποτέλεσμα που εκτός των άλλων γεννά και έναν αρνητικό προηγούμενο μηχανισμό και σκεπτικό απαγορεύσεων, που, ανά πάσα στιγμή πλέον είναι δυνατόν κάποιος να τον επικαλεστεί όχι μόνον για τους φασίστες και τους νεοναζί αλλά για όποιον του κατέβει. Η κυβερνητική αναποτελεσματικότητα μοιάζει ανεξήγητη, δεδομένου ότι οι άνθρωποι που κλήθηκαν να τη χειριστούν είναι πιστοποιημένοι γι’ αυτά τα ζητήματα. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός όλων των άλλων εντελώς απαράδεκτων, ας όψεται και η τραγική απλή αναλογική…
Όλα τα παραπάνω έχουν ήδη καταστήσει τους φασίστες στην Ελλάδα ήδη πιο επικίνδυνους απ ό,τι ήταν μέχρι σήμερα. Δυστυχώς, οι διάδοχοι της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, που απάλλαξε την Ελλάδα από τη Χρυσή Αυγή, ουδέποτε πήραν σοβαρά το πρόβλημα κοιμήθηκαν πάνω στις δάφνες των προκατόχων τους, που έδωσαν άγρια μάχη για να πετύχουν όσα πέτυχαν: δεν είναι τυχαίο ότι ο Σαμαράς παραμένει μέχρι και σήμερα μακράν το πλέον μισητό πρόσωπο στις τάξεις της πραγματικής ελληνικής Ακροδεξιάς, παρά το γεγονός ότι διάφοροι ανεγκέφαλοι (επαγγελματίες ως επί το πλείστον) «προοδευτικοί» αποκαλούν τον ίδιο… ακροδεξιό! Όμως, μετά την πτώση του Σαμαρά, ακόμα και μέσα από τις φυλακές, οι νεοναζί αλώνισαν περίπου ανενόχλητοι. Και έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και, μάλιστα, αυτή τη φορά με κάτι επιπλέον, που τους καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνους, γιατί δεν είναι μόνον τα παραπάνω.
Τώρα, οι φασίστες έχουν πλέον στις τάξεις τους λειτουργούς, και μάλιστα, ανώτατους, του κράτους, πρώην και, πιθανώς, νυν. Έχουν συμβούλους, στελέχη, άλλου επιπέδου από πριν και, κυρίως, έχουν μάθει. Ξέρουν τι πρέπει να δείχνουν και τι να κρύβουν. Ξέρουν να φυλάγονται. Δεν άλλαξαν. Έμαθαν να προσέχουν. Και, κυρίως, να απευθύνονται πια και στο «κανονικό» εκλογικό σώμα. Έβγαλαν τα καραγκιοζιλίκια άφησαν τα «εγέρθητω» και τις μιλιταριστικές σαχλαμάρες και βάλανε γραβάτα. Και επανέρχονται οι ίδιοι λύκοι, αλλά με νέα, έξυπνη προβιά. Πώς; Επειδή μετά τον Σαμαρά ουδείς ενδιαφέρθηκε. Και έτσι, τώρα οι φασίστες επιστρέφουν. Ισχυροί.
