γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης*
Θέλουμε καλύτερη υγεία. Καλύτερη Παιδεία. Καλύτερους μισθούς για τους εργαζόμενους στο δημόσιο και τους συνταξιούχους. Θέλουμε, δηλαδή, ως κοινωνία περισσότερα λεφτά για παροχές. Το ερώτημα είναι που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα χωρίς να αυξηθούν οι φόροι. Σύμφωνοι! Θα υπάρξει ανάπτυξη. Πόση, όμως; Σύμφωνοι! Θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή. Αλλά πώς; Ειδικά τα περί πάταξης τα ακούμε τα τελευταία 50 χρόνια. Οπότε; Σίγουρα δεν μπορεί να είναι και ο σκύλος χορτάτος και… απλήρωτος ο λογαριασμός.
Το πραγματικό ερώτημα είναι πόσο μπορεί να μεγαλώσει η πίτα. Με μεγαλύτερη πίτα είναι εφικτό να έχουμε περισσότερες κοινωνικές δαπάνες. Και πάλι εγείρονται ερωτήματα για το κατά πόσο το κράτος μπορεί να αξιοποιήσει αυτούς τους πόρους, αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση. Το σημαντικό, πάντως, είναι να κατανοήσουμε το αυτονόητο: Οι αυξημένες δαπάνες απαιτούν μεγαλύτερη φορολογητέα ύλη ή περισσότερους φόρους. Και επειδή η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής είναι μία εκστρατεία αμφίβολης αποτελεσματικότητας, το βάρος πέφτει στην ανάπτυξη. Στην αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας. Ανακεφαλαιώνουμε: Ή κοινωνικές δαπάνες με αύξηση της φορολογίας ή κοινωνικές δαπάνες με περισσότερους φόρους που θα προέλθουν από την ανάπτυξη ή καθόλου αύξηση των κοινωνικών δαπανών.
Κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι χρειαζόμαστε πάση θυσία καλύτερη υγεία και καλύτερη παιδεία, οπότε στην χειρότερη των περιπτώσεων θα πρέπει να αυξήσουμε τη φορολογία. Εκ πρώτης όψεως αυτό μοιάζει να είναι «λογικό». Στην πράξη, όμως, έχει αποδειχτεί ότι η αύξηση των φόρων σε οικονομίες όπως η ελληνική έχει τόσο αρνητικές συνέπειες που το όφελος υπερκαλύπτεται από το προβλεπόμενο όφελος. Ίσως, επειδή οι φορολογούμενοι δεν έχουν εμπιστοσύνη στο κράτος για την τύχη της «επένδυσής» τους και αυξάνεται έτσι η φοροδιαφυγή. Το σίγουρο είναι ότι ανάλογες πρακτικές δεν έχουν αποδώσει στο παρελθόν και είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι μπορεί να αποδώσουν στο μέλλον…
Αυτό που μένει, λοιπόν, είναι η αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να συζητήσουμε! Με άλλα λόγια, αν και εφόσον θέλουμε καλύτερες υπηρεσίες από το κράτος, πρέπει να έχουμε τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους. Τους οποίους και μπορούμε να εξασφαλίσουμε μόνο αν καταφέρουμε να καταστήσουμε την Ελλάδα έναν ελκυστικό επενδυτικό προορισμό. Αρχίστε να μετράτε τώρα αν κάθε μέρα που περνάει είμαστε πιο κοντά ή πιο μακριά από τον στόχο μας.
Όσο για τη φοροδιαφυγή; Να συμφωνήσουμε ότι είναι ένα υπαρκτός στόχος. Αλλά χρειάζεται να υπάρξει πρώτα αποτέλεσμα και ύστερα να ξοδέψουμε χρήματα. Αλλιώς θα συμβεί ό,τι και στο παρελθόν: Οι πολιτικοί μας θα ξοδέψουν χρήματα που δεν έχουν και που θα ελπίζουν ότι θα τα βρουν από τη φοροδιαφυγή και στο τέλος θα τα απαιτήσουν από νέους… ΕΝΦΙΑ.
πηγη liberal.gr
